Vikan - 06.04.1967, Blaðsíða 35

avo n
^Avonx
K>tK a uisr '
NAlLPNAMtí.
eiga, að það var góður- matur hjá
hernum. Þeir voru búnir að stela
þessu af herteknum þjóðum, síld
og skinku frá Hollandi og Danmörk.
Maður sá svo sem hvaðan þetta
kom. En í svona hita er matarlystin
léleg. Mann langar bara í ávexti.
Og það var lítið um þá.
Þetta var Rommelsherinn frægi.
Ég sá að vísu aldrei Rommel, en
þetta var hans pansaraherdeild. Ég
hef oft heyrt og séð síðan, að hann
hafi verið svo vel útbúinn. Drottinn
minn dýri, það var þá útbúnaður!
Ósamsett skran sitt úr hverri áttinni,
sem þeir höfðu hirt af herteknum
og sigruðum þjóðum. Bretar kom-
ust náttúrulega að því síðar, hvað
hann var illa útbúinn, en þeir flösk-
uðu á því að trúa því allt of lengi,
að útbúnaðurinn hjá honum væri
jafn góður og látið var í veðri vaka.
Öllu nýtilegu sem kom nýtt var
sökkt á Miðjarðarhafinu. Bretar sátu
á Möltu og réðu nákvæmlega hvað
komst yfir Miðjarðarhafið og hvað
ekki. Það eina, sem Þjóðverjar voru
nokkuð öruggir um að koma yfir,
kom með gömlum Junkers flugvél-
um með diselhreyflum.
Smám saman tókst þeim að kraka
saman föt á okkur, nóg til að geta
látið okkur fara í hóp og vorum við
sendir til Tunis, til að sækja þang-
að bíla, sem Þjóðverjar höfðu tekið
sem stríðsskaðabætur af Frökkum,
eftir stríðið í Frakklandi. Þar tókum
við á móti alls konar farartækjum,
allt niður í pínulitla Fíata, og það
var ekki til það ameríska merki,
sem ekki var í þessum flota. Vöru-
bílar, fólksbílar — allt, sem hugs-
azt gat. Við fórum að athuga þessi
farartæki, og þau voru í alls konar
ásigkomulagi, þótt það ætti að skila
þeim í fullkomnu standi. Svo lögð-
um við af stað, en vorum ekki
komnir nema svona 20 kílómetra,
þegar einn ók beint á stórt pálma-
tré og steindrap manninn, sem hjá
honum sat. Stýrið hafði farið úr
sambandi, og það kom í Ijós, að
eitt og annað hafði verið fiktað við
öryggistækin. Það voru skemmdar-
verk. Þá var öll lestin stöðvuð og
allt yfirfarið; það var ýmislegt að.
Ég veit ekki hvernig hefur farið
fyrir aumingja mönnunum, sem
skiluðu þessu af sér. Jæja, við héld-
um svo áfram til Tripoli og þaðan
alla leið til Tubruq: Þar sátu Bretar
en Þjóðverjar voru komnir allt í
kring. Þar var okkur skift milli her-
deilda, af því við höfðum misst
allt með skipinu og vorum ekki
herdeild lengur. Ég var sendur til
lítils arabaþorps, As Sallum (?) al-
veg við Miðjarðarhafið. Þar var ég
svo heppinn að vera settur með
öðrum á vatnsflutningabíl, Fíat, sem
tók 16 tonn af vatni, og við fórum
til Darnah strax daginn eftir, en
þangað var drykkjarvatnið sótt, 600
kílómetra leið!
Þetta var úrvals vinna. í raun og
veru enginn, sem sagði okkur til
verka. Við áttum náttúrlega að
vera alltaf á ferðinni og það voru
„kjaftakerlingar" (Línuritar, sem
skrá allt varðandi aksturs bílsins)
á vatnsbílunum, en það gat ýmis-
legt komið fyrir.
Gúrkarnir, málaliðar Breta, ollu
mikilli skelfingu meðal þýzkra og
ítalskra hermanna í Afríku. Þeir
læddust að herbúðunum á nóttinni
og skáru hermennina á háls, hljóð-
laust og snyrtilega, svo jafnvel þeir
sem næstir voru vissu stundum ekki
af því fyrr en eftirá. Ef þeir voru
þá ekki teknir líka. Við t vatnsflutn-
ingunum höfðum sérstakt ráð við
þessu og ég varð aldrei fyrir nætur-
árásum gúrkanna. Við höfðum ó-
grynni af bensínbrúsum, sem við
hlóðum í kringum bílana á nóttunni
og létum þá standa mjög tæpt
hvern á öðrum, svo ekkert mátti
við þá koma, svo þeir hryndu ekki.
Og það var öruggt, að ef þessi
girðing félli, myndu allir vakna um
leið.
Þetta voru afar rólegar ferðir
hjá okkur, þangað til einn góðan
veðurdag að Bretar byrjuðu aftur
og króuðu okkur af. Og við sátum
inni í þessu Halfaya Pas (?) sem
þeir kölluðu svo. Bretar ráku Þjóð-
verjana alla leið til Bengasi, sem
er ennþá lengra en til Darnah, og
þar var svo ekkert að gera annað
en bíða dauða síns. Þetta var 21.
nóvember 1941, og við vorum inni-
lokaðir þarna til 17. janúar 1942,
að við urðum að gefast upp. Þá
vorum við orðnir matarlausir og
vatnslausir líka, því nokkrum dög-
um áður kom indversk kommandó-
sveit og sprengdi brunninn upp.
Þjóðverjar urðu að yfirgefa allt bar-
dagalaust. Það var súrt epli fyrir
yfirmennina, og þeim var hótað, að
Umboðsmaður: J. P. GUÐJÓNSSON HF., Skúlagötu 26, Reykjavík.
Hendur og
varir verða
fegurri . . .
fjörlegri
með
NYJU
GLÆSTU
GLJÁLITUM
Fjörlegir gljálitir lýsa
varir yðar og neglur
með Ijómandi litum.
Kynnið yður fjölmörg
litbrigði á AVON-varalit
og samsvarandi
naglalakki - með
rjóma-, silki- og
perluáferð.
®Avon
NEWYORK • LONDON • PARIS
SNYRTIVÖRUR
EX-31-66-EA
14. tbi. VIKAN 35