Vikan - 06.04.1967, Blaðsíða 38

KK!K»ttttgltttMIISCttXttMM*»8ÍlttK8»MXllliaitf
Ittl.........
KKl
XX
KK
KK
IKttttttttttttttKIIKISKKKttttttttKKtfKKKKKK
HONIG VÖRURI5
MK
XK
KK
KK
KK
XX
KX
KK
tttt
tttt
KK
KK
tttt
ttll
tttt
Ktt
tttt
KK
KK
tttt
VÖRUR
KX
6GGERT KRISTJANSSON C CO.HF. SlMI'11.400
dregnir upp úr Miðjorðarhaf inu.
Þar að auki höfðum við svo oft
orðið að sofa í gjótum, sem grafn-
ar voru inn í hóla, og þarna var
náttúrlega engin loftræsting eða
annar þrifnaður og allt krökkt af
lús. Og í sólinni um hádegið var
oftast nær dundað við að sprengja
lýs, stórar eins og brennisteinn á
eldspýtu. í Alexandríu vorum við
sem sagt losaðir við þessa félaga
okkar og fengum svo að liggja í
sandinum niðri við sjó og þetta var
afar notalegt, nema hvað við feng-
um lítinn mat. Það var gott það
sem var, en svo lítið, að maður fór
aldrei svo að sofa um kvöld, að
maður væri ekki að hugsa um mat.
Ég hugsaði til dæmis um stóra rúg-
brauðið, sem hún mamma mín bak-
aði heima, þegar ég var strákur,
og mér var ómögulegt að sofna
fyrir þessu. Okkur leið ekki illa af
hungri, en gátum ekki um annað
hugsað en mat.
En svo ótrúlega vildi til, að þegar
við komum til Alexandríu, fórum
við strax að fá peninga, frá þýzka
sendiráðinu á Spáni. Það var sem
svaraði einu pundi á mánuði fyrir
óbreyttan hermann, sersjantarnir
höfðu svolítið meira og offísérarnir
mikið meira. Fyrir þetta gátum við
keypt sígarettur, sultu og flatbrauð-
in, sem bökuð eru í Alexandríu.
Flatbrauðin voru náttúrlega beztu
kaupin, svo maður keypti bara fyr-
ir pundið ! einu, það var aldrei að
vita nema þau fengjust ekki næst
þegar peningar kæmu. Og endirinn
varð sá, að þau mygluðu næstum
öll. Það fór nú þannig. En étin voru
þau samt. Þau dugðu bara aldrei
mánuðinn út.
Þarna vorum við eitthvað rúma
tvo mánuði. Við héldum helzt, að
við ættum að fara til Ástralíu. Við
höfðum heyrt, að fangarnir sem
voru þarna á undan okkur, hefðu
farið þangað. Nei, það var farið
með okkur á skip í Suez, hollenskt
skip, New Amsterdam, sem sigldi
fyrir Breta — það kom hingað í
sumar — stærra skip en ég hafði
nokkurn tíma séð áður, þótt það
væri lítið við hliðina á Queen Mary
og Elisabeth, sem lágu líka þarna
í höfninni.
Á New Amsterdam var gott að
vera. Kojurnar voru spenntar út
frá veggjunum, fimm á hæðina, en
gott rúm úti á gólfinu á milli, og
við fengum að fara í sundlaug einu
sinni á dag. Það var sama með
matinn, hann var góður áfram en
bara ennþá minna af honum. Það
var farið með okkur til Durban í
Suður-Afríku og þaðan með járn-
braut inn í landið til borgar sem
heitir Pietermaritzburg, í Natalfylki.
Þar er mjög gott loftslag, borgin
stendur í hálendi í mjög fallegu
landi, öllu grænu og grónu, munur
eða í Norður-Afríku, þar sem allt
er upp blásið og gult af sandi. Á
leiðinni veifuðu okkur feitar negra-
kerlingar, fyrstu kerlingarnar sem
veifuðu okkur frá því við fórum
frá Þýzkalandi.
í Pietermaritzburg vorum við sett-
ir í stórar búðir, og við hliðina voru
aðrar búðir fyrir Italina. Og þarna
byrjaði lífið, maður! Flugsaðu þér,
við þurftum ekki einu sinni að tína
5 manna
VAUXHALL
wi/a
Véladeild SfS, Ármúla 3. Sími 38900.
Veril frá 170 þús. kr.
38 VIKAN
14. tbl.