Vikan - 10.08.1967, Síða 16

nTFUM
I I
TICIIISTONH
MQDESTY BLAISE
ÆVINTÝRI
EfftlP
Peter O’Donnel
2. HLUTI
Teikning Baltasar
Með innri höndunum gripu tví-
burarnir samon um hjöltu sverðs-
byssustingsins. Hægt lyftu þeir blað-
inu, þar til oddurinn hvíldi ó hjarta-
stað Vallmanya. Titrandi óp barst
upp úr þurrum kverkum hans. Tví-
burarnir sneru til höfðunum, brostu
hvor við öðrum, litu aftur á Vall-
manya og ýttu síðan hægt og stöð-
ugt. Ópið margfaldaðist ofurlitla
stund, síðan þagnaði það snögg-
lega. Vallmanya sé niður á hnén,
blind augun störðu ó byssustinginn,
sem stóð í gegnum líkama hans.
Hjöltun glumdu ó klöppinni, þegar
hann valt fram yfir sig.
Hægt og ónægjulega tóku tví-
burarnir af sér glófana. Svo tóku
þeir hvor um annars axlir og gengu
( óttina til Karz og fyrirliða hans.
Áhorfendur vörpuðu öndinni léttar,
og svo hófst kliðurinn ó ný.
Karz leit ó Liebmann og sagði:
— Venjuleg æfing seinni partinn,
liðskönnun klukkan 14.30. Foringja-
fundur í stjórnarsal aðalstöðvanna
klukkan 14.
Hann snerist frá þeim og gekk
niður hallann í áttina að jeppanum
og ökumaður hans fylgdi.
Undir Liebmann sem æðsta manni
undir Karz, voru tveir foringjar,
auk Sarrats, Hamids og tvlburanna.
Annar var dökkur, þrekinn Georgíu-
maður að nafni Thamar. Hann var
sá eini, að Liebmanns áliti, sem
ekki fann til minnsta ótta í návist
Karz. Þetta var ekki vegna hug-
rekkis, heldur af efnafræðilegum
ástæðum. Einhversstaðar í Thamar
voru kirtlar eða taugar eða heila-
frumur, sem unnu öðruvísi en t(ðk-
aðist og gerðu hann ónæman fyrir
ótta, en þetta var allt í lagi, því
hann bar lotningu éyrir Karz, eins
og hundur fyrir húsbónda slnum.
Hinn var Brett, slétthærður Eng-
lendingur, miðlungshár, stæltur eins
og keyri með hörkuleg grá augu
og eiturtungu.
Karz settist við borðsendann, (
stjórnarsal aðalstöðvanna sem var
á neðstu hæð f stóru höllinni. Hinir
settust einnig, nema Liebmann stóð
kyrr upp við skjalaskápana.
— Varðandi fyrirliðana, sagði
Karz og lagði stóra hrammana á
borðið fyrir framan sig. — Eins og
þið vitið, þurfum við tvo í viðbót.
Þeir þurfa að vera komnir hingað
innan fjögurra vikna. Hann leit af
einum viðstöddum á annan. — Mæl-
ið þið með nokkrum þeirra, sem
þegar eru teknir til starfa hér?
Það var þögn um stund. Að
lokum sagði Sarrat: — Toksvig, f
minni deild, er góður. Snillingur
með öll vopn. Áreiðanlegur, kjark-
aður og þolinn . . .
Karz skellti hramminum einu sinni
á borðið og Sarrat þagnaði.
— Þessir eiginleikar, segja ekk-
ert í sjálfu sér, sagði Karz. — Get-
ur hann stjórnað? Getur hann rek-
ið mannskapinn áfram? Getur hann
skipað fyrir, Sarrat? Ég skal gefa
fimmtfu góða liðsmenn fyrir einn
góðan foringja.
Sarrat hristi höfuðið efins. — Ég
myndi segja, að Toksvig væri sá
efnilegasti, ekki meira.
— Það er ekki nóg. Karz leit á
Liebmann. — Eigum við enga fleiri
umsækiendur á pappírunum.
— Ekki sem fyrirliða. Aðeins
handfylli af möguleikum. Skilyrðin
eru of ströng. Og þeir, sem hafa
allt til brunns að bera, eru þá úti-
lokaðir af öðrum ástæðum.
— Lof mér sjá.
Liebmann opnaði stálskáp og tók
upp tólf rauðbrún kort. Hann rétti
Karz þau, og sá síðastnefndi tók að
fletta þeim hægt, virti fyrir sér
upplýsingarnar, sem gefnar voru á
hverju einu. Eftir stundarkorn lagði
hann öll til hliðar nema tvö.
— Þessi hafa bezt meðmæli,
sagði hann. — Annað er kona —
kölluð Modesty Blaise. Hitt er karl-
maður, Garvin. Hann litaðist um:
—Hver þekkir þau?
— Hún rak Netið. Það var Brett
sem talaði. — Willie er vöðvakarl-
inn hennar.
— Hæfileikar?
— Hvort?
- Bæði.
— Ég þekki ekki konuna. Aðeins
orðróm. En ég veit ofurlftið um
Garvin. Ég hef einu sinni hitt hann.
Brett leit á Chu og Lok. — Ég myndi
bera hann saman við tvfburana.
— Getur hann stjórnað? Þetta
var Thamar, sem bergmálaði sjón-
armið Karz.
Brett yppti öxlum og Sarrat svar-
aði spurningunni. — Ég kynntist
Garvin í útlendingaherdeildinni. —
Hann hefur það, sem þú ert að
leita að, Karz. Það kom ekki f Ijós
þá, ekki fyrr en Blaise tók við hon-
um. Þá munaði um það. Hann sá
um mörg stórverk fyrir hana.
— En konan, sagði Hamid og
starði. — Getum við notað konu?
— Ég nota apa eða kameldýr, ef
það hefur það, sem ég er að leita
að, sagði Karz kuldalega.
— Netið var stórkostlegt — reglu-
lega stórkostlegt, sagði Sarrat. —
Ef hún er nógu góð til að Garvin
vilji þjóna henni, ábyrgist ég hana.
Karz leit á Liebmann aftur með
spurn í svörtum augum, undan loðn-
um augabrúnum.
— Hæfileikarnir eru fyrir hendi,
sagði Liebmann. — Það er engin
spurning um það. Ég ræddi um
þessi tvö við yfirráðningarstjórann,
þegar við vorum í undirbúningi. —
Hann hefur nákvæma skýrslu yfir
starfsemi þeirra á liðnum árum.
Liebmann hristi höfuðið. — Þau eru
fullkomin, en þau eru ekki til leigu.
— Hversvegna ekki? spurði Ha-
mid snarplega, og Karz þaggaði
niður í honum með snöggri hreyf-
ingu og benti Liebmann að halda
áfram.
— Þau hafa dregið sig ( hlé og
þau eru auðug, sagði Liebmann. —
Vellauðug. Þar að auki eru þau
ekki málaliðar.
— Laun foringjanna eru fimmtíu
þúsund sterlingspund, sagði Tham-
ar. — Eru þau svo rík?
— Já. Og jafnvel þótt hægt væri
að kaupa þau, er annað á móti
þeim. Þau eru óheilbrigð.
Það var löng þögn f herberginu.
Rafmagnsvifta murraði lágt, þar
sem hún hreyfði loftið í herberg-
inu.
Karz rauf þögnina. Djúp rödd
hans var fjarlæg eins og rödd, sem
kemur úr steingerfingi, og kveður
upp óhagganlegan æðri dóm. —
Það er mögulegt að nota óheilbrigð-
ar persónur, sagði hann, — ef full-
komið eftirlit á að vera tryggt. —
Fyrir þá, sem ekki er hægt að
kaupa með peningum, getur verið
mögulegt að finna annað — sem
bindur betur.
— Vogarstöng, sagði Liebmann.
— Það eru engar upplýsingar á
okkar kortum sem gefa til kynna
að slík vogarstöng sé til.
Karz leit á hann: — Hraðboð til
yfirríkisstjórnas. Hann á að láta
það, sem eftir er af vali og ráðn-
inu, f hendur sinna fjögurra að-
stoðarmanna. Hann á að einbeita
sér að þeim möguleika að tryggja
sér Blaise og Garvin, á þann hátt
Framhald á bls. 18.
16 VIKAN 32-tbl-