Vikan - 10.08.1967, Síða 37

að vegamótum hjá bænum Brekku,
sem stendur þar sem nesið er mjósf.
Þar beygjum við til vinstri, fyrir
botninn á Lambhúsatjörn út að
Bessastaðahliði, en þar eru kross-
götur. Við skulum fyrst aka afleggj-
arann til hægri og aka hring um
utanvert nesið. Þó að þessi hring-
ur sé ekki langur er hann mjög
skemmtilegur, sérstaklega nyrzt á
nesinu, þar sem hann liggur alveg
meðfram sjónum. Þar stendur bær-
inn Breiðabólstaður, norðan við
Bessastaðatjörn.
Við bregðum okkur heim að
Bessastöðum að hringnum loknum,
því það er leyfilegt að skoða kirkj-
una þar. Eftir að æðstu embættis-
menn konungs hættu að sitja á
Bessastöðum, seint á 18. öld varð
þar skólasetur í 4 áratugi. Til þess
skóla rekja margir endurreisn ís-
lenzkrar tungu enda sátu Fjölnis-
menn þar á skólabekk, einnig Jón
Sigurðsson og aðrir foringjar f sjálf-
stæðisbaráttunni á 19. öld. Á sfð-
ustu áratugum aldarinnar sat Grím-
ur Thomsen staðinn, en eftir hans
dag fór vegur hans minnkandi. —
Sigurður Jónasson, forstjóri (nú lát-
inn) gaf ríkinu jörðina, með því
skilyrði að hún yrði gerð að for-
setabústað og svo varð. Bessastaða-
húsið er um 200 ára gamalt en
kirkjan er nokkuð yngri og var
lengi í smíðum. Kirkjan er all veg-
leg og ný viðgerð. Höfuðprýði
hennar munu þó vera hinir nýju
mósaikgluggar með myndum úr
kristnisögu landsins. Ég hefi aldr-
ei komið í kvöldfegurri stað en
Bessastaði á lognkyrrum vorkvöld-
um.
Nú er síðasti áfanginn eftir, spöl-
urinn til Reykjavíkur. Við höldum
til baka sömu leið að vegamótun-
um hjá Brekku og tökum þar vinstri
vegarálmu. Upp úr Gálgahrauninu
á vinstri hönd rís frekar lágur
hraundrangur en það er Gálga-
klettur. Þar létu margir lífið fyrir
litlar sakir og hinum jarðnesku leif-
um var hent í djúpar hraungjótur.
Við komum á Hafnarfjarðarveg f
Engidal og stefnum til höfuðborg-
arinnar. Arnarvogur er á vinstri
hönd en Arnarnesið norðan hans
og þar er „villuhverfi" f smíðum.
Er við komum upp á hálsinn blasir
Kópavogurinn við okkur og norðan
við botn hans er hinn forni þing-
staður. Þar hefur verið reistur lítill
minnisvarði um stóran atburð,
erfðahyllinguna, árið 1662. Þessi
varði vitnar um umkomuleysi lið-
inna alda innan um velmegunarein-
kenni nútímans og þar skulum við
segja að leiðir skiljist.
Blóðbaðið á
Valentínusardaginn
Framhald af bls. 15.
Meðan á þessu stóð boðaði A1
Capone til fundar í Hawthorne
hóteli í Chicago, og mættu þar
allir forsprakkarnir. Capone
vildi nú binda endi á ófriðinn,
en ekki með friði, heldur fól
hann McGurn að fara og drepa
Moran, — hvað sem það kost-
aði. Hinir bófaforingjarnir and-
mæltu þessum aðförum og sögðu
sem satt var að almenningi væri
farið að leiðast þessi hjaðninga-
víg, og betra mundi vera að fara
öðruvísi að. En það mátti Capone
ekki heyra nefnt.
RÁÐGERT VAR AÐ MYRÐA
YFIRMANN MAFÍUNNAR
Moran var ekki aðgerðalaus
heldur. Hann kallaði fyrir sig
forustumenn sína og lét uppi við
þá fyrirætlanir sínar. Ekki voru
þær smávægilegri en tillögur A1
Capones, því nú skipaði hann svo
fyrir að ein af hetjum sínum,
Joe Aiello, skyldi myrða annan
ítala, sem hét Patsy Lolordo.
Patsy var ekki einungis yfirmað-
ur glæpafélags þess, sem alræmt
er og nefnist Mafía, heldur var
hann einnig nákominn vinur Cap-
ones, og hafði fengið honum
öll umráð yfir mafíunni og því
sem henni heyrði til.
Handbendum Morans varð um
og ó þegar þeim var skýrt frá
þessu, því hversu fúsir sem þeir
voru annars til frækilegra verka,
þótti þeim þetta einum of mikið.
Þá sló Moran út því trompi að
minna þá á morðin á góðvinum
þeirra Dion O’Bannon og Hymie
Weiss, en þeir voru myrtir þeg-
ar þeir komu til A1 Capone til
þess að bera sættarorð milli bófa-
flokkanna, og undirbúa friðar-
samninga. Báðir voru skotnir
skilmálalaust.
Auk þess lét Moran þá skilja
að sig fýsti ekki að etja kappi við
mafíuna, heldur taka höndum
saman við hana. Það hafði verið
tilætlunin að Aiello, sem var
frægur bófi, skyldi taka við for-
ustunni þegar búið væri að ganga
af Lolordo dauðum. Honum var
ætlað að slíta öll tengsl milli
mafíunnar og Capone, og átti
þetta að nægja til að koma hin-
um síðarnefnda fyrir kattarnef.
Nú var hafizt handa um fram-
kvæmdir. McGurn, sem átti að
sjá um að Moran yrði myrtur,
gerði samning við Nick nokkurn
Sorrello, smáglæpamann, sem
annars hafði það að atvinnu að
aka vörubíl. Hann skýrði Sorr-
ello frá málavöxtum og samn-
ingarnir milli þeirra gengu
greiðlega.
Sorrello átti að „stela“ einum
af vínflutningabílum Capones,
fullum af brennivíni, og fara
með hann til norðurhluta borg-
arinnar, og selja Moran það sem
í honum var. Svo átti að gefa
loforð um meira síðar, og vinna
sér þannig traust Morans. Fáein-
um dögum síðar átti Sorrello að
látast færa honum annað eins
af víni, en í stað víns átti þá
að fylla geyminn af hinum æfð-
ustu skotmönnum, og skyldi þeim
falið að ganga af Moran dauð-
um. Fyrri ferðin heppnaðist vel,
Moran beit á agnið og svo var
ENSKAB nostySíisveoofiísar
★
Srvai aldrei meira ei m,
yfir 30 litir.
★
VerO hveroi iiaostæOara.
LITAVER SF.
Grensásvegi 22 og 24 (horni Miklubrautar). — Sfmar 30280 og 32262.
32. tbi. VIKAN 37