Vikan - 12.10.1967, Qupperneq 14

EFTIR
EYRflNU
Anárés Indriöason
Lárus Sveinsson.
p agið úr kvikmyndinni „Dr. Zhivago"
“la® hefur lengi verið vinsælt hér á landi
sem víðar — og án efa á það eftir að heyr-
ast oft á næstunni, því að það er nú að koma
út á íslenzkri hljómplötu — ásamt þremur
öðrum, fallegum lögum. Hér er um nokkuð
sérstæða hljómplötu að ræða: það er Lárus
Sveinsson, sá frábæri trompetleikari, sem
leikur og nýtur aðstoðar nokkurra valin-
kunnra hljóðfæraleikara annarra og kórs. —
Önnur lög á þessari plötu eru „Þögnin“, sem
flestir munu kannast við undir heitinu „II
silenzio". Lagið er ítalskt að uppruna og
hefur heyrzt hér flutt af ítölskum spilurum,
en kunnáttumönnum ber saman um, að með-
ferð Lárusar á laginu sé hin bezta, sem
heyrzt hefur. Tvö íslenzk lög eru á plötunni;
lög, sem leikið hafa um eyru landsmanna
umliðin ár í hefðbundnum útsetningum en
heyrast nú í frísklegri og dæmalaust
skemmtilegri útgáfu. Lögin eru „f fjarlægð"
eftir Karl Ó. Runólfsson og „í dag skein
sól“ eftir Pál ísólfsson. Þá er það góður
stimpill á plötunni, að Jón Sigurðsson hefur
annast útsetningar og stjórnað söngsveit, sem
telur tólf manns.
Lárus Sveinsson er ættaður frá Norðfirði.
Hann hefur lengi lagt rækt við trompettinn
— fyrst naut hann tilsagnar í heimahögum
en síðar hélt hann til Reykjavíkur og nam
hjá Paul Pampichler Pálssyni. Síðan lá leið-
in til Vínarborgar og þar dvaldi Lárus hálft
sjötta ár við nám. Lék hann þar með Fíl-
harmoníuhljómsveit Vínarborgar og Sinfón-
íuhljómsveit Ríkisóperunnar í Vín. Frá því
Lárus sneri heim um jólaleytið 1966 hefur
hann leikið með Sinfóníuhljómsveit fslands.
41. tbl.
"Pop» iieror
essi mynd af hljómsveitinni Syn birtist
í brezku blaði nýlega, og var þess get-
ið, að þeir félagar nytu mikilla vinsælda þar
sem þeir leika á ýmsum þekktustu öldur-
húsum Lundúna, m. a. í „Marquee Club“,
sem er eitt hið vinsælasta í heimsborginni.
Eins og þið vitið eflaust lék Gunnar Jökull
Hákonarson með þessari hljómsveit til
skamms tíma — og hann lék með hljóm-
sveitinni inn á ágæta hljómplötu, sem selzt
hefur drjúgan í Bretlandi sem og hérlendis.
1 stað Gunnars er nú kominn trymbillinn
Ray Steele. Þess er getið, að hljómsveitin
njóti sérstakrar hylli fyrir svokallaðar „pop“
óperur, sem liðsmenn hafa sjálfir samið. —
Ekki vitum við gjörla deili á þessum afleggj-
ara innan „pop“ tónlistarinnar. Plötu hljóm-
sveitarinnar „Created by Clive“ hefur verið
hrósað mikið í brezku músikblöðunum. Við
heyrum ekki betur, en að í þessu lagi sé
deilt á þær ungmeyjar, sem leggja það á sig
að grenna sig til, þess að líkjast Twiggy,
beinagrindinni gangandi, sem fyrir löngu er
heimsfræg orðin.
Wilson
strípaéur
og málaferli
við Move
Við höfum áður sagt frá brezku hljómsveit-
inni Move á þessum síðum, en frumleg uppá-
tæki þessarar hljómsveitar hafa vakið mikla at-
hygli og jafnvel hneykslan — til dæmis það at-
hæfi þeirra að höggva í sundur sjónvarpstæki
á sviðinu eða jafnvel bifreiðar í heilu líki. Liðs-
mönnum þessarar hljómsveitar virðist mjög í
nöp við Wilson, forsætisráðherra Breta. Eitt
sinn komu þeir með brúðu inn á sviðið, sem bar
greinilegan svip Wilsons, og skeyttu þeir skapi
sínu á henni! Þeir gengu þó enn lengra nú á
dögunum, þegar þeir gáfu út póstkort til þess
að auglýsa nýjustu plötu sína. A téðu korti var
mynd af sjálfum forsætisráðherranum, þar sem
hann lá strípaður í bóli sínu. Kortinu var dreift
vítt og breitt og eitt hafnaði inn um bréfarif-
una á Dáningstræti númer 10 í London, en þar
býr Wilson. Sem raunar vænta mátti var for-
sætisráðherrann ekki á þeim buxunum að láta
slíka hneysu viðgangast. Hann greip til sinna
ráða að bragði og höfðaði mál á hendur hljóm-
sveitinni. Þegar þetta er skrifað er ekki útséð
um endalok þessa furðulega máls. Eitt er þó
víst, að flestum finnst þetta heldur lákúrulegt
athæfi til þess að vekja á sér athygli. Hér á
myndinni sjáum við Roy Wood, sem er aðal-
sprautan í þessari umdeildu hljómsveit. Hljóð-
færið, sem hann heldur á er sítar, en sítar er
mikið í tízku um þessar mundir eftir að Georg
Harrison, bítill, komst upp á lag með að spila
á slíkt hljóðfæri. Læraskellan á myndinni er
Indversk í húð og hár — og ber það raunar með
sér. — Ekki er að efa, að hún veit, hvernig hljóð-
færið hljómar, en hvort hún kann að handleika
það — það er önnur saga. Sítarinn er hið mesta
furðuhljóðfæri og til marks um það má geta
þess, að innan í gripnum eru strengir, sem
dingla með, þegar kroppað er ( þá, sem utaná-
liggjandi eru. Varast ber að álíta, að hér sé á
ferðum sams konar hljóðfæri og Neró lék á
forðum daga, þegar Róm var ! björtu báli. Sá
sítar var af allt öðrum toga.
14 VIKAN