Vikan - 04.01.1968, Blaðsíða 15

Dé Gaulle skipar Frökkum:
Héðanaff drekkið þið dræ!
Langar sfgar -
efttur eru
hœfttulegar!
Nýju, löngu sígarctturnar eru að lcggja Bandaríkin
undir sig. í fyrra voru þær aðeins tvö prósent af
ölluni sígarettum, scm í landinu seldust. En í ár er
gert ráð fyrir að salan á þeim verði fimmtán pró-
scnt af heildarsölunni.
Þessar nýju sígarettur eru tiu sentimetra langar,
rúmum sentimetri lcngri cn King size-afbrigði það,
scm áður hafði verið auglýst upp. Þær eru nú send-
ar á markaðinn undir um tuttugu vörumerkjum.
Markaðssigur þeirra cr að mestu að þakka harðvít-
ugri auglýsingastarfscmi. í Bandaríkjunum eru þær
kallaðar 100, því þær eru hundrað miliimetra lang-
ar. Það cr farið að flytja þær út.
En nú hefur æðsti maður bandaríska heilbrigðis-
eftirlitsins, dr. William Stewart, greitt harða atlögu
að hundrað millimetra sigarettunum. Hann litur svo
á að heilsutjón af völdum reykinga muni aukast við
tilkomu þeirra. Hann hefur meira að segja lagt til
við þingnefnd, scm um málið fjallar, að þessar löngu
sígarcttur verði bannaðar.
Röksemdir hans eru þessar: Sá, sem hallast að
löngu sígarettunum, reykir allavega jafnmargar og
áður. Hann skilur ekki heldur eftir lengri stubb en
fyrr. Og þar eð siðasti þriðjungur sígarcttunnar inni-
lieldur nærri helminginn af öllu tjöruefninu í henni,
verða þær löngu sérstaklcga háskalegar!
— Elskan, sagði brúðurin morguninn eftir brúð-
kaupið. — Ég hefði kannski átt að segja þcr það
fyrr, en ég þjáist af astma!
— Guði sé lof, svaraði brúðguminn feginsamlega.
— Þá hætti ég að halda að þú sért að hvæsa á mig!
Garrison-
rannsöknirnar:
Einn dæmdur.
MaÖur einn hefur verið dæmdur til átján mánaða
fangelsisvistar í Ncw Orleans, fiar sem hinar svo-
kölluðu Kennedyrannsóknir fara fram að tilhlutan
Garrisons. Ástæðan til þess var að hann gat ómögu-
lega haldið sér saman.
Dean Andrews, feitlaginn og gæfuleysislegur ná-
ungi, sem kallar sig málafærslumann þegar hann
hcfur mikið við, hefur samt verið heppinn að einu
leyti, ef það skyldi verða honum til einhverrar hugg-
unar. Það eru sem sé ekki horfur á öðru en hann
verði eini maðurinn, sem dómfelldur verður í öllu
málavafstrinu út af forsetamorðinu.
Andrews var dæmdur fyrir að sverja rangan eið.
Eftir morðið á Kennedy var hann hvað eftir annað
yfirheyrður af FBI. Warren-nefndinni og að lokum
af Garrison, sem var svo sannfærður um, að sam-
særi lægi að baki morðinu, að hann veðjaði starfs-
heiðri sínum á þann hest.
Garrison, sem ætlaði að ákæra mann að nafni
Clay Shaw, vildi láta Andrews standa fast við þann
framburð sinn að Shaw og Clay Bertrand væri einn
og sami maður. Þetta gerði Andrews einn daginn.
Næsta dag sagði hann svo eitthvað annað og eitt-
hvað enn annað þriðja daginn. Þegar Andrews hafði
verið lesinn dómurinn, og hann gert sér grein fyrir
sögulegri þýðingu lians, sagði liann kuldalega:
— Af þessu má draga þann lærdóm að maður á
að gera svo vel að halda kjafti. Sérstaklega ef mað-
ur hefur jafn auðugt ímyndunarafl og ég.
Nú vill de Gaulle að Frakkar drekki
aðeins vín, sem framleidd eru í land-
inu sjálfu. Til þessa liefur sá verið liátt-
ur Fransmanna að brugga sér blöndur
úr innlendum vinum og erlendum —
yfirleitt i þeim fróma tilgangi að ná
meira alkóhólmagni i sopann. En þetta
befur stjórnin nú bannað.
Franskir vínyrkjubændur eru auð-
vitað liiminlifandi, en vínsalamir eru
eklci eins lirifnir. Þeir eru hræddir um
að þetta lcunni að draga úr vínneyzlu
og þá auðvitað vínsölu um leið.
Meginmagn erlenda vínsins, sem
blandað hefur verið með, hefur verið
flutt inn frá Alsír. Meðan Frakkar réðu
yfir því landi, fluttu þeir inn þaðan ár-
lega um sextán milljónir hektólítra
víns. Hin nýja stjórnartilskipun mun
gera að verkum, að innflutningurinn
hrekkur niður i fjórar milljónir hektó-
lítra. Þetta þýðir mikið efnahagslegt
áfall fyrir Alsíringa, enda kváðu þeir
mjög uppnæmir út af þessu tiltæki de
Gaulles.
Sumir hafa lálið í ljósi, að ekki
niundi það skaða Frakka að ráði þótt
þeir drægju eitthvað úr drykkjuskapn-
um. Engin þjóð í heimi drekkur meira
vín en þeir. Samkvæmt nýútkominni
skýrslu frá franska innanríkisráðu-
neytinu torguðu Frakkar 5,8 milljörð-
um lítra árið sem leið. Ein milljón og
sex hundruð þúsund karlmanna og
fjögur hundruð þúsund konur drekka
meira en tvo lítra daglega, og hjá
meirihluta landsmanna nær neyzlan
einum líter á dag.
Afleiðingin hefur orðið sú, að fleiri
deyja úr misnotkun alkóhóls í Frakk-
landi en í nokkru öðru landi. í fyrra
dóu nærri þrjátíu og þrjár manneskj-
ur af hverjum hundrað þúsund úr of-
drykkju eða afleiðingum hennar. Næst-
mesta vinland heimsins er Ítalía, og
þar drakk sig i hel tuttugu og einn
maður af hverjum hundrað þúsund. 1
Bandaríkjunum er hliðstæð prósenta
„aðeins“ ellefu komma níu og í skandi-
navisku löndunum sjö, eða um fimm
sinnum lægri en franska drykkjudauða-
l>rósentan.
I)e Gaulle segir: ÞaS getur verið hættulegt að blanda
— að niinnsta kosti fyrir fjárliag ríkisins!
Pipulagningamelstarinn var að leggja lærlingnum lffsreglurnar. — I okkar starfi þurfum við oft að koma
inn á lieimili annarra, sagði hann. — Við megum ævinlega búast við að lenda í óþægiiegri aðstöðu við
og við, cn út úr því má alltaf komast með ofboðlítilli lsurteisi og lipurð. Ég skal taka dæmi: Um daginn
þurfti ég að gera viö pípu í baðherbergi og óð beint inn í það, en þar var þú ung og íðilfögur stúlka að
baða sig. Ég hörfaði náttúrlega þegar í stað og sagði: — Fyrirgcfið, herra minn. Þá hélt auðvitað stúlkan,
?.ð ég licfði ekki séð hana að neinu ráði svo hún þurfti ckki að fara hjá sér.
Strax næsta dag kom lærlingurinn riðandi heim á verkstæðið, með glóðaraugu á báðum, rifin fötin og
blóðnasir. — Hvaö kom fyrir þig? hrópaði meistarinn.
— Þú og kurteisin þin, volaði lærlingurinn. — Ég fór aö Iaga sturtuna i brúðhjónaíbúðinni á hótelinu
og ég var kominn liálfa leiö í gegnum hcrbergið, þejar ég tók eftir pari í bólinu. Ég gerði bara eins og
þú kenndir mér, sagði: — Fyrirgcfið, herrar minir .
1. tbi. VIKAN 15