Vikan - 04.04.1968, Side 6

UTVARP OG SJONVARP
í EINU.
Kæra Vika!
Um daginn langaði mig
til að horfa á „Riddarann af
Rauðsölum" í sjónvarpinu.
En þá vildi svo illa til, að
alveg á sama tíma var leik-
rit í útvarpinu, og yfirleitt
hlusta ég alltaf á þau. Ég
veit reyndar um einn vin
minn og nágranna, sem
getur gert hvort tveggja í
senn: horft á sjónvarp og
hlustað á útvarp. En ég er
ekki svo víðfeðmur, að ég
geti það. Ég hlýt að missa
af öðru hvoru. Til að byrja
með reyndi ég að hafa
þann háttinn á að fara með
útvarpið inn í svefnher-
bergi og hlusta á það þar,
en skreppa svo inn í stof-
yna á milli og horfa á það,
'5&pi sjónvarpið hafði upp
átfeð bjóða. En mér fannst
þefjp fyrirkomulag mjög
óþæ'gilegt og eyðileggja
fyrir mér alla ánægju, bæði
af útvarpinu og sjónvarp-
inu.
Væri ekki hægt að koma
á einhverri samvinnu milli
útvarpsins og sjónvarpsins?
Þetta á jú að heita sama
fyrirtækið, eða er ekki svo?
Þegar góður þáttur er í
sjónvarpinu, þáttur, sem
reikna má með að mjög
margir vilji horfa á, —
væri þá ekki hægt að hafa
einhvern tónlistarþátt í út-
varpinu, en ekki leikrit
eða skemmtiþátt, sem lík-
legt er að margir vilji
hlusta á? Ég er sannfærð-
ur um, að það mætti haga
dagskrá sjónvarps og út-
varps þannig, að sjaldan
eða aldrei rækjust vinsæl-
ustu þættimir á.
Mér er kunnugt um, að
stór hópur manna kvartar
yfir þessu sama, þótt eng-
inn skrifi kannski í blöðin
nema ég.
Yðar einlægur,
J. J.
Það er erfitt að þjóna
tveimur herrum í einu. —
Með tilkomu sjónvarpsins
jókst til muna fjölbreytni
og magn þess efnis, sem
fóliki býðst að njóta í tóm-
stundum sínum. Við erum
þeirrar skoðunar, að menn
verði að velja og hafna eft-
ir eigin geðþótta, hvort sem
þeim likar það betur eða
vtrr. Þeir sem eiga tvo bíla
geta ekki ekið í þeim báð-
um samtímis!
„BETRA ER AÐ PASSA
HUNDRAÐ FLÆR . . ."
Kæra Vika!
í 8. tölublaði þessa árs
birtuð þið bréf frá ungri
stúlku, sem kvartar yfir
skorti á fræðslu í kynferð-
ismálum. Mig minnir, að
áður hafi verið minnzt á
slíkt í Póstinum. Ég er
hissa á því að þið skylduð
ekki benda þessum ung-
lingum á einhverjar bækur
um þessi efni, t. d. bók eft-
ir Hannes Jónsson félags-
fræðing, sem ber nafnið
„Fjölskylduáætlanir og sið-
fræði kynlífs". Á síðustu
árum hefur verið rætt og
ritað svo mikið um kynlíf
og getnaðarvarnir, að ég
hélt að allir, sem læsir
eru, vissu orðið allt um
þessi mál, sem þeir vildu
vita. Svo þurfa imgu stúlk-
urnar ekki að vera svona
hræddar við hneykslun
eldri kvennaima á biðstof-
um læknanna. Þær hafa
allar verið ungar og hve-
nær hefur fæðzt sú kynslóð,
sem ekki var þroskaðri og
gáfaðri en foreldrarnir? —
Annars höldum við, „þessi
gömlu“, að það geri ekkert
tU, þótt 15 ára unglingar
bíði með að sofa hjá, þar
til þeir verða eldri. En
„betra er að passa hundrað
flær á hálu skinni, en píku
eina á palli inni“. Þannig
hefur það alltaf verið og
verður alltaf. En það sýnir
þó vissan þroska og ábyrgð-
artilfinningu að gera var-
úðarráðstafanir í tíma.
Hvernig er það annars,
eru ekki foreldrarnir skyld-
ugir til að veita börnum
sínum fræðslu og siðferði-
legan styrk? Er nóg að
gefa unglingunum bara
lausan tauminn, án þess að
vara þá við hættum hins
frjálsa lífs? Er ekki eldri
kynslóðin of slöpp í upp-
eldismálum almennt? Ég á
ekki við að foreldrar eigi
að loka dætur sínar inni
fyrir strákunum, en þeir
þyrftu ekki að láta sem
6 VIKAN 13 tbl-