Vikan - 10.04.1968, Blaðsíða 39

HÁRKOLLUR
handunnar, vélunnar, mikið úrval. — Pöntum eftir máli ef
óskað er toupe fyrir dömur og herra.
PEYSUFATAFLÉTTUR
einlitar, grásprengdar. — Peysufataspennur — Bein-hárnálar
Hárnet, gróf og fín — Perluhárnet.
BÁRTQPPAR
mikið úrval, lengd frá 15—60 cm. —- Slöngulokkar — Töskur
íyrir hártoppa.
Statív fyrir hárkollur - hárkollutöskur
lakk - hreinsivökvi - glans og næring
Töskur
fyrir
hórtoppa
G. M. hiiii
Þingholtsstræti 3 - Sími 24626
— Og þú, hrein hún að Tom.
— Þú ferð beint heim og í þurra
leppa í staðinn fyrir að hanga
hér og láta leka úr þér bleyt-
una á nýþvegið gólfið mitt! Þú
hefur víst ekki hugmynd um,
að Lena er nýrisin upp úr veik-
indum? Ætlarðu aldrei að geta
lært að taka tillit til annarra,
sláninn þinn?
Þar með arkaði Nelly af stað
upp stigann, en allt í einu mundi
hún eftir nokkru.
— Þetta er til þín, sagði hún,
tók bréf upp úr svuntuvasa sín-
um og henti til Lenu.
Hún opnaði bréfið.
Lena, elskan mín! Mamma
þín lét mig fá utanáskríftina
þína og ég skrifa til að segja að
ég verð að fara fyrr en ég ætlaði
aftur til Gautaborgar vegna
starfsins. Ég verð kominn þang-
að, þegar þú fœrð þetta bréf.
Hvenær kemur þú til baka? Ég
þarf á eiríhverjum að halda.
sem getur hresst mig upp. Kann-
ske get ég skotizt til þín um
hélgina. Heldurðu, að þessi
gamla vinnukona geti haft flet
handa mér? Það var dýrðlegt á
Mal\orka. Fólkinu þínu líður
vel. 1000 kossar, Allan.
Hún las bréfið aftur, og hægt
og hægt varð henni ljóst, að
það sem fyrir tveimur vikum
hefði verið hreinasta Paradís,
var einkar bragðlaust í dag.
Hvenœr kemur þú til baka?
Ég þarf á eiríhverjum að halda,
sem getur hresst upp á mig.
Henni hafði ekki verið vanþörf á
slíkri hressingu, en hafði hann
hugsað út í það?
Heldurðu, að þessi gamla
vinnukona geti haft flet handa
mér? Nei, það getur hún ekki,
og hún er ekki gömul vinnu-
kona, heldur bara Nelly, reiða,
þrasandi, dásamlega Nelly.
Það var dýrðlegt á Mállorka.
Dýrðlegt án hennar. Hann
mátti halda áfram að eiga dýrð-
lega daga án hennar. Allt í einu
fannst henni, sem hún losnaði
undan oki. Hún leit upp, og sá
að Tom stóð þarna ennþá og
starði á hana. Þá fór hún að
hlæjja og reif bréfið niður í
smátætlur. Svo kastaði hún sér í
fangið á Tom.
— Tom .......
— Já?
— Þetta með að vera kyrr hér
og hugsa um búið og verða
gamall .....
— Já?
— Þetta er rétt hjá þér. Við
gætum átt svo dável saman.
___________________________☆
Hin vota gröf
Framhald af bls. 31.
Hverju áttirðu von á undir þess-
um kringumstæðum.
Bart settist upp. — Hvar er
er hún? Hver hugsar um hana?
Barbara kom út úr skuggan-
um við dyrnar og brosti ófram-
færnislega. — Ég er ófaglærði
sjálfboðaliðinn, sem Nile læknir
var að tala um, Bart.
— En ég vil ekki, að þú vak-
ir....
— Þegiðu, sagði Nile læknir
vingjarnlega. — Sjúklingar hafa
engin réttindi. Fylgizt bara með
honum samkvæmt mínum fyrir-
mælum, ungfrú Home. Ef nokk-
uð breytist hafið þá samband við
næturhjúkrunarkonuna, og þá
fær hann allar þær pyndingar,
sem ég kvað á um, ef til kæmi.
Nú verð ég að fara.
Þegar þau voru orðin ein, stillti
hún ljósið frá andliti hans. Svo
hristi hún koddann, strauk um
enni hans með handarbakinu, dró
stól að rúmstokknum og settist
hjá honum, andlit hennar alvar-
legt og laglegt í daufu endurskin-
inu af ljósinu.
NYTT FRÁ RAFHA
w. tbi. VIKAN 39