Vikan - 10.04.1968, Blaðsíða 41

— Er langt síðan þú hófst list-
iðkanir?
Ég byrjaði á því eftir að ég
kynntist Jóhanni. Ég er þannig
pródúkt frá hans hendi, en hins
vegar ekki verk mín.
☆
Hrúturinn
Framhald af bls. 15.
guðnum Aresi (öðru nafni Marz)
og fékk til eldspúandi dreka að
gæta þess.
Hér tóknar hrúturinn óskamynd
sjólfsins, sem fórnað er í þógu á-
þreifanlegra hlunninda. Þessháttar
fórn verða hrútmenni oft að færa
til að koma æskilegu jafnvægi á
skapsmuni sína. Gullna reyfið er
einnig tákn æðstu dýrinda vizkunn-
ar, sem varðveitt eru í lundi stríðs-
guðsins og gætt af eldspúandi
dreka. Með þessu er átt við að
það kosti stöðuga baráttu að búa
yfir vizkunni.
Síðari hluti goðsögunnar fjallar
um Jason, sem fer með Argónátum
sínum og nær reyfinu. Sú frásögn
er einnig full af táknum, sem hrúts-
merkinu heyra til. Jason er hinn
ævintýragjarni, óttalausi frumherji,
er lætur enga hindrun aftra sér frá
settu marki; svo eru það drekatenn-
urnar og eldurinn, er skepnan blæs
út um nasirnar,- allt þetta táknar
eiginleika, sem auðfundnir eru hjá
hrútmennum allra alda.
Hrúturinn er sá í dýrahringnum,
sem dreginn er fæstum og skýrust-
um dráttum, enda fyrstur í hringn-
um. Andlegum eiginleikum hrút-
menna hefur verið lýst á þann veg
að þeir séu gæddir „barnslegri glað-
værð, því þeir eru lausir við þann
sálræna klofning og rugling, sem
einkennir andlegt líf fullorðinna.
Hjá þeim er, líkt og barninu, skammt
milli óska og dáða; oft erfitt að
greina að draum og veruleika. Þeir
gera lítinn greinarmun á því mögu-
lega og ómögulega. Þeir finna ó-
gjarnan til hræðslu, nema þá óljóss
augnabliksótta, og til að forðast
hann steypa þeir sér gjarnan út f
brjálæðislegustu ævintýri."
Sálarlega séð er hrúturinn því
það sem á erlendum málum er kall-
að „primer". Eiginleikar hans og
tilhneigingar liggja í augum uppi
þegar við fyrstu kynni. Hann er
skjótur og hiklaus jafnt til orða og
framkvæmda, viðbrögð öll snögg
og oft ofsafengin og lýsa takmarka-
lítilli ágengni. Hann er stöðugt
önnum kafinn, ólgandi og óþreyt-
andi. Hann er gefinn fyrir að taka
frumkvæði og sigra, leggja undir
sig; hann geysist á hverja hindrun
sem fyrir er, leggur stórfelldar á-
®tlanir og gerir hverskyns afreks-
verk að keppikefli sínu. Kraftarnir
magnast um allan helming í átök-
am, hann leggur allt undir til að ná
takmarki sfnu og notar svo herfang-
ið til undirbúnings næsta áhlaupi.
Hinsvegar á hann það til að missa
áhugann þegar endanlegur sigur er
innan sjónmáls,- það er áhlaupið,
hin viðstöðulausa lausn, sem hríf-
ur hann.
Hrúturinn er upplagður foringi
og ágætt að hafa hann sem slíkan.
Þó gera þeir, sem fylgja honum,
rétt í að vera gagnrýnir á hann og
ana ekki á eftir honum í blindni.
Hann er blóðheitur og bráðlyndur
og gengur gjarnan berserksgang,
ef eitthvað er öðruvísi en honum
líkar. Hann hefur ríka þörf fyrir
að vera óháður, hlýðir illa aga og
seilist fyrst og fremst eftir þeim
ávöxtum, sem forboðnir eru. Hann
vill allt eða ekkert.
Hrútsins sterku hliðar eru fersk-
leiki hans og hæfileiki til endur-
nýjunar, hreyfigeta hans, sem minn-
ir á spennta fjöður, barnsleg bjart-
sýni, Iffsorka og eðallyndi.
Veiku hliðarnar eru hinsvegar
þær, að hann er gjarn á sjálfsblekk-
ingar, ber höfðinu við stein-
inn og sést lítt fyrir. Hann verður
að læra að hafa gætur á hugdett-
um sínum; geri hann það geta þær
orðið honum uppspretta eilífrar
æsku.
Ekki eru hrútmenni að jafnaði
gáfaðri en annað fólk, né heldur
heimskari, og gildir það sama um
öll önnur merki dýrahringsins. Hins-
vegar eru gáfur þeirra auðvitað
sérstæðar í samræmi við þá eigin-
leika, er merkinu fylgja. Þau eru
vel hæf til hverskonar uppfinninga,
nýsköpunar og umbóta. Hinn frægi
svissneski sálfræðingur C. G. Jung
segir um hina frumkvæðisgjörnu
manngerð:
„Þetta fólk hefur öðru fremur
möguleika til að hrffa meðbræður
sína og fá þá til liðs við nýtt mál-
efni, en alltof oft hættir það við
hálfunnið verk og snýr sér að ein-
hverju nýju viðfangsefni."
Það er ekki einungis andlega,
sem hrútmennin minna á skepnu
þá, er þau eru við kennd, heldur og
líkamlega. Höfuð þeirra er stórt og
sterklegt, hliðarmyndin framhleyp-
in, nefdrættir þróttlegir, nasaholur
víðar, hnakki breiður, digur svíri.
Hrýtlingar eru sterklega byggðir og
vöðvastæltir, en ógjarna feitir.
Þeir eru líka auðþekktir á göngu-
lagi og látbragði. Þeir eru alltaf
að flýta sér, ganga beint, svo
sem stefnt sé að vissu marki. Ósjald-
an ganga þeir álútir, með höfuðið
kýtt fram og niður, líkt og þeir séu
f þann veginn að renna sér á eitt-
hvað. Handtak þeirra er fast, jafn-
vel ofríkisfullt, rómurinn hár og
áleitinn. Augun eru oft níst-
andi og skjóta gneistum. Fasið er
oft gróft og ofsafullt, jafnvel frá-
hindrandi.
Enginn vandi er að þekkja hrúta
frá öðrum, þegar þeir aka bíl. Þeir
aka hratt og eru óþjálir í umferð-
inni, og ekki kemur til greina að
þeir hleypi bíl fram úr sér. Hvers-
Framhald á bls. 44.
14. tbi. VIKAN 41