Vikan - 24.04.1968, Blaðsíða 40

Til ungra stúlkna
Framhald af bls. 25
Það getur líka verið afleitt að
vita af honum stöðugt í kringum
sig.
Ung nýgift kona, sem ég talaði
við sagði:
— Það sem er það versta við
hveitibrauðsdagana er að vita af
manninum stöðugt við hlið sér.
Hann er þarna sí og æ og það er
ómögulegt að fá smástund fyrir
sjálfa sig....
En það þarf ekki að vera plága,
þessi hræðslukennda tilfinning
fyrir því að hafa aldrei stund í
einrúmi. Það getur líka verið að
allt í einu komi þakklætistilfinn-
ing fyrir því öryggi að hafa hann
40 VIKAN 16-tw-
þarna, með öllum sínum koslum
og löstum er hann, þegar á allt
er litið bezti maður í heimi!
Að lokum ætla ég að segja
nokkur orð um heilbrigða skyn-
semi:
Þú mátt ómögulega halda að
það sé eitthvað að, ef þú og ungi
maðurinn þinn gleymið að þið
séuð gift hjón og hegðið ykkur
eins og kátir krakkar í sumar-
fríi. Þegar allt kemur til alls þá
eruð þið það.
Og ef þið þrætið, kynnist öðru
fólki, eða þráið að vera við og
við í einrúmi, er það líka örugg-
lega allt í lagi.
Með því að sofa saman, borða
saman og tala sman, venjist þið
hvort öðru, ósjálfrátt farin að
forma það framtíðarlíf, sem þið
óskið ykkur. En tvær mannver-
ur geta ekki alltaf lifað í heimi
fyrir sig, og í sambúð er það
hollt að báðir partar hafi eigin
áhugamál.
Svo er það líka eitt lítið atriði,
sem mig langar til að stinga að
ungu stúlkunni, sem er að fara
í brúðkaupsferð:
Ef þú ert hrædd um að mán-
aðarblæðingar beri upp á hveiti-
brauðsdaga, þá skaltu bara tala
við lækni, þeir eru vanir slíkum
spurningum og geta venjulega
hjálpað.
En geti hann það ekki, máttu
ekki láta það hafa áhrif á þig.
Það getur jafnvel aukið traustið
að taka þátt hvort í annars mál-
efnum, og svo er þetta aðeins
stundarfyrirbrigði.
Eins og ég sagði áður, var brúð-
kaupsferð mín sérstaklega á-
nægjuleg, en á sama hátt og vel-
heppnuð brúðkaupsferð ekki er
neitt öryggi fyrir hamingjusömu
hjónabandi, þá getur hjónaband-
ið blessast ljómandi vel, þótt eitt-
hvað hafi farið úrskeiðis í brúð-
kaupsferðinni.
Ef hveitibrauðsdagarnir verða
til þess að hjónin skilji betur
hvort annað, þá hefir brúðkaups-
ferðin náð sínum tilgangi.
Robert Kennedy
Framhald af bls. 29
Allt í einu var hann orðinn höfuð
ættarinnar og stiórnaði lífi hennar,
sem varð að hafa sinn gang, þrátt
fyrir það sem gerzt hafði. Hann
huggaði eftir beztu getu foreldra
sína og systkini og var ekkju hins
látna forseta, Jacquline, og börnum
hennar til ómetanlegrar hjálpar.
Robert Kennedy stóð bróður sín-
um nær en nokkur annar maður og
hann hafði verið ráðgjafi Johns í
mörgum málum, þótt þau heyrðu
ekki undir hans stjórnardeild.
Það vakti undrun margra, að
Johnson skyldi ekki velja Róbert
Kennedy sem varaforseta, er hann
tók við embætti bróður hans.
Þeir sem voru málum vel kunn-
ugir undruðust þetta þó ekki. Þeir
vissu, að það var tvennt sem kom
í veg fyrir, að Róbert yrði varafor-
seti: Stolt Johnsons og fortíð Róberts
Kennedy.
Lyndon B. Johnson gat ekki
gleymt þvi, hveru ákaft Róbert barð-
ist gegn því, að John Kennedy veldi
Johnson sem varaforseta. Auk þess
hafði það aldrei komið fyrir, að
forseti Bandaríkjanna lyfti nánum
ættingja fyrirrennara sins til auk-
inna valda og áhrifa.
Kennedy-fjölskyldan ráðgerði
nýja sókn að Hvita húsinu, strax
og sorgin yfir fráfalli Johns hafði
dvínað.
Edward, sem er yngstur þeirra
systkina, hafði þegar hlotið sæti í
öldungadeildinni. Hann hafði tekið
við þvf, þegar John var kjörinn for-
seti.
Sumir lögðu til, að Róbert byði
sig fram við kosningu ríkisstjóra f
heimafylki sfnu, Massachusetts.
Sjálfur var hann ekki hrifinn af
þeirri ráðagerð. Embætti ríkisstjóra
var ekki góður stökkpallur til Hvfta
hússins að hans dómi. Honum
fannst hyggilegra að setjast að f
New York og bjóða sig fram sem
öldungardeildarþingmann fyrir
þetta volduga rfki.
Kennedy-fjölskyldan lagði sig
alla fram við að vinna að sigri
Róberts í kosningunum. Róbert hafði
sjálfur hjálpað miklð til f forseta-
kosningunum 1960, þegar bróðlr
hans sigraðl Nixon f spennandi og
tvísýnni kosningu. Hann vlssl þess
vegna gerla hvernig skipuleggja
ætti kosningabaráttu til þess að
góður árangur næðist. Kona hans,
Ethel, tók þátt í kosningabaráttunni
af fullum krafti. Hún lét það ekki
á sig fá, þótt hún gengi með tí-