Vikan - 24.04.1968, Blaðsíða 45

Castleton og Inverness voru einu
nöfnin sem festust í mér..
Hingað til hafði allt farið vel,
en hún átti ekki auðvelt að segja
ósatt og vildi helzt losna við að
svara grunlausum spurningum
hans með hjálfum sannleik eða
hreinum ósannindum, en til þess
myndi hún sjálfsagt neyðast ef
hún tæki ekki í taumana nú. Svo
reis hún á fætur og sagðist vona
að hann hefði ekki gleymt að
hann væri búin að bjóða henni í
bíltúr daginn eftir, brosti og fór.
Það sem eftir var dags þ£lt hún
kyrru fyrir á herber^ sinu,
reyndi að lesa, reyndi að full-
vissa sig um að Peter Conway
hefði áreiðanlega rétt fyrir sér.
Gamalt fólk væri ótrúlega seigt
og það væri engin ástæða til að
mála fjandann á vegginn.
En um áttaleytið hafði henni
heppnazt að jafna sig svo að hún
fór niður og hringdi, beið spennt
eftir svari og dró andann léttar,
þegar það var kona sem svaraði.
— Fyrirgefið ónæðið, en get-
ið þér sagt mér hvernig Lady
Macfarlane líður?
— Mjög illa, því miður.
— Hver spyr?
— Barbara Marsten.
Það var skellt á þegar í stað og
daginn eftir hafði hún ekki get-
að haft sig upp í að að hringja
aftur, þegar Peter kom og sótti
hana.
— Ég er einmitt að koma frá
The Towers, sagði hann, þegar
þau voru sezt inn í pútuna hans.
— Mér datt í hug að gæta að því
hvernig ástandið væri, úr því
þér eruð svona óróleg.
Hún sneri sér spennt að hon-
um: — Já — og. .. .?
— Það er ekki efnilegt. Hún
liggur mest í móki, en hún hef-
ur verið lasin lengi og fyrr eða
síðar hlýtur að reka að því. Það
er engin ástæða til að taka það
svo nærri sér.
— Það er ég viss um að fólk-
ið þar heima gerir ekki, sagði
hún áköf. — Og það er það sem
er svo andstyggilegt, að það læt-
ur sig enginn neinu varða um
það hvort hún lifir eða deyr.
— Ja, Rick hugsar nú vel um
hana á sinn hátt.
— Því trúi ég alls ekki.
Hann hikaði aðeins og sagði
svo:
— Hún spyr stöðugt eftir yð-
ur.
Hún starði á hann og andar-
drátturinn varð örari.
— Ég meina auðvitað eftir
Lísu, leiðrétti hann sig.
— Og hverju svara þau þá?
— Dobie segir henni að hún
hafi alls engan séð í garðinum,
að þetta sé allt saman ímyndun.
— Það er ekki bara heimsku-
legt af Dobie, það er tillitslaust
og ljótt.
— Nei, bíðum nú við . . . sagði
Peter. — Dobie er hvorki heimsk
né vond. Hún er útlærð hjúkr-
unarkona og sú bezta sem til er.
COVER GIRL fæst í öllum snyrtivöruverzlunum.
Varalitir,
12 fallegir tízkulitir.
Make-up,
3 fallegir litir.
PressaS púður,
4 fallegir beige litir.
Cleansing Lotion.
hreinsar betur en sápa og
er mildara en krem.
Astrigent Tonic.
Andlitsvatn fyrir þurra og
feita húð.
COVER GIRL snyrtivörur
eru viðurkenndar af
um vandlátu.
LONSON
LOOK
Heildsölubirgðir: FRIÐRIK BERTELSEN Laufásvegi 12. - Sími 36620.
— Það má vera, en mér finnst
það vera ljótt. Skiljið þér ekki
hvemig Lady Macfarlane hlýtur
að taka þessu? Hún hlýtur ann-
aðhvort að halda að allir í kring-
um hana Ijúgi eða að hún sé
sjálf orðin geðveik. Hvernig
myndi yður sjálfum falla þetta?
Hún hefur þráð í öll þessi ár að
fá að sjá Lísu aftur og nú — nú
heldur hún að hún hafi séð hana.
Dobie hefur engan rétt til að
svipta hana þeirri gleði.
— Nei, það getur verið, sagði
Peter róandi.
Hún sat þögul í nokkrar mín-
útur og sagði síðan:
— Hugsið yður nú bara ef Lísa
skyti nú allt í einu upp kollin-
um!
— Það er bamaleg hugsun.
Hann hló dátt. — Það væri gíf-
urlegt áfall. Sérstaklega fyrir
Rick að sjálfsögðu. Hann myndi
annaðhvort neyðast til að giftast
henna eða drekkja henni í vatn-
inu. Og ég veðja heldur að hann
myndi gera hið síðarnefnda.
Hann myndi aldrei láta það við-
gangast að konan hans ætti pen-
ingana sem hann er að ráðskast
með.
Hann þagnaði og bætti svo við:
— Og það væri í rauninni áfall
fyrir mig líka. Það er nefnilega
meiningin að ég fái The Towers.
Hann hló, þegar hann sá undr-
unarsvipinn á andliti hennar og
bætti við. — Já, ekki beinlínis
ég. Það á að verða heimavistar-
skóli. Lady Macfarlane hefur
ákveðið að gefa höllina undir
slíkan skóla og leggja fram af
dánarfé sínu töluverða upphæð
til að stofna hann og það er ætl-
unin að ég verði skólastjóri. Það
er allt klappað og klárt. Rick
vill ekki sjá höllina. Hann hefur
oftast tekið The Hall framfyrir.
— Ég myndi aldrei vilja ganga
í skóla þarna — í svona drunga-
legu og óvistlegu húsi.
— Það verður allt öðmvísi
þegar verður búið að gera það
upp eftir tízkunni og það orðið
fullt af hávaðasömum strákling-
um.
Hún sat þögul og hugsi um
stund og að lokum sagði hún:
— Peter, ég er að hugsa um
að fara og heilsa upp á hana.
Viljið þér aka mér þangað?
Hann ók út að vegarbrúninni
og nam staðar, svo sneri hann
sér að henni:
— Eruð þér gengin af vitinu?
Ég á við, fyrirgefið, það getið
þér ekki gert. Það er algjörlega
útilokað og það hljótið þér að
skilja. Rick Fraser hefur sagt
greinilega að þér séuð ekki vel-
Framhald á bls. 48.
«•««• YIKAK 45