Vikan - 06.06.1968, Blaðsíða 31

Egyptaland
Framhald af bls. 27.
menn dauðann. Dauðinn var lykill-
inn að hinu eina, sanna og eilífa
lífi. Eins og aðrir faraóar hóf Tut-
ank-Amon að reisa sér grafarmust-
eri strax og hann tók við völdum.
Hann lét gera uppdrótt að þeim
stað, þar sem hann vildi hvíla lót-
inn og framkvæmdir hófust. En þær
voru skammt á veg komnar, þegar
hann féll fró, svo að útbúa varð
annan dvalarstað í miklum flýti.
Menn hafa gert sér í hugarlund,
hvernig jarðarför Tut-ank-Amons
hafi farið fram og til eru nákvæm-
ar frósagnir af henni.
Þegar lót faraósins spurðist, varð
þjóðarsorg í Egyptalandi. Fólk lagði
niður vinnu sína og kraup til jarð-
ar. Menn neyttu sem minnst matar,
skemmtanir voru forboðnar og hirð-
menn móttu hvorki skera hór sitt
né skegg, fyrr en iarðarförin var
um garð gengin.
A nóttu sem degi unnu bygg-
ingameistarar og verkamenn við að
smíða gröfina. Sem betur fer höfðu
þeir ofurlítinn frest, því að langan
tíma gat tekið að útbúa múmíuna,
allt upp [ sjötíu daga.
Arla morguns í apríl 1343 fyrir
Krists burð gat hin hátíðlega jarð-
arför loks hafizt. Prestar komu
múmíunni fyrir á líkpalli, sem var
eins og bátur að lögun. Hann var
síðan settur upp á vagn, sem dreg-
inn var af rauðum uxum til hins
konunglega grafarmusteris. Allt var
þakið skíragulli og svo skrautlegt,
að vart verður með orðum lýst.
A eftir vagninum kom líkfylgdin.
Fremstir gengu prestar þeir, semi
höfðu séð um smurninguna, síðan
embættismenn og vinir konungsins
og loks konur í hvítum sorgarklæð-
um með drottninguna í fararbroddi.
Flestir héldu á einhverjum dýrgrip,
sem ótti að fara f gröfina.
Jafnt karlar sem konur grétu há-
stöfum, sungu og veinuðu í senn.
Siglt var á bátum og skipum yfir
Níl að grafarmusterinu. Þar fór
fram athöfn samkvæmt erfðavenj-
um, og stóð hún í fjóra daga.
Á fimmta degi var aftur lagt af
stað og haldið til borgar hinna
dauðu: Dal konunganna. Grátkon-
ur tóku aftur til við iðju sína, en
karlmenn veifuðu papýrusræmum.
Meðan kistunni og öllum dýrgrip-
unum var komið fyrir og múmían
smurð í hinzta sinni, undirbjó fólk-
ið mikil hátíðahöld fyrir utan gröf-
ina. Þegar myrkrið skall á í einu
vetfangi, voru blys tendruð. Þau
Jo vill ekki láta það gleymast
að hann var fyrsta barnið sem
fæddist í New York árið 1923!
lýstu upp stórt tjald, sem reist hafði
verið í miðjum dalnum.
Nú var ekki lengur grótið. Nú
var sorgin gleymd. Nú var ástæða
til að fagna. Nú gátu hirðmenn
loksins skorið hár sitt og skegg.
Hinn ungi konungur hafði öðl-
azt eilíft líf.
Þegar gleðinni lauk, urðu gest-
irnir að skilja skart sitt eftir í sér-
stöku herbergi í Dal konunganna.
Ekkert, sem heyrði jarðarförinni til,
mátti aftur koma í heim lifenda.
Þannig hefur þetta verið í stór-
um dráttum.
Og síðan hefur Tut-ank-Amon
hvílt í gröf sinni umkringdur dýr-
gripum sínum undir bleikum sand-
inum í þrjú þúsund ár, — allt þar
til Englendingarnir fundu hann fyrir
tæplega hálfri öld.
Að síðustu skoðum við grafir
drottninga, þar sem varðveittar eru
hinar frægu myndir, sem sýna
Egypta við dagleg störf sín. Svipir
þeirra lýsa tign og glæsileika.
Á leiðinni þangað sjáum við
svartklæddar konur með krukkur á
höfði. Þær stefna í átt að þyrpingu
af hrörlegum leirkofum, þar sem
tötraleg börn eru að leik.
Árekstur nútíðar og fortíðar;
þessi einkennilega tilfinning, sem
grípur hugann aftur og aftur á
skyndiferð um Egyptaland, þar sem
þjóð glæstrar söqu býr í álögum
fótæktar og misréttis. Þótt kjör
hennar kunni áfram að verða bóg-
borin, mun hún seint gleyma
draumi sínum um endurheimt
fornrar frægðar.
f leit að hamingju
Framhald af bls. 23.
verið ótrú. Áður en til þess kemur,
kveð ég og fer.
— Ég er aldrei fyllilega ánægð.
Ég er sífellt að reyna og prófa alla
hluti, í leit að sannri ánægju og
hamingju. Þetta stafar kannski af
því, að ég hafi bágborna skapgerð.
En við því verður ekki gert. En ég
hef alltaf barizt fyrir hjónabönd-
um mlnutn. Kona, sem býr með
karli, verður að sigra hann á hverj-
um degi. Annars leitar hann annað.
Konan verður alltaf að leitast við
að vera fögur í augum karlsins.
Ekki þó endilega [ andliti.
— Ég er ekki með rtka þjóðfé-
lagsvitund. Ég er bóhem. Mamma
fylltist stundum skelfingu, þegar
henni verður hugsað til þess, að
ég er marg gift, marg skilin, á
barn, sem ég ekki vil eiga. Og ég
skil hana. Ég var alin upp eftir
ströngustu yfirstéttakröfum. Þegar
ég svo giftist Vadim, sneri ég öllu
við. Síðan er ég bóhem.
— Ég lærði mikið á að vera kon-
an hans. Ég hef lært mikið af mönn-
unum mínum. En ég held, að ég
hafi gefið í sama mæli og ég hef
tekið.
— Það er svo undarlegt með
mig, að ég hef raunar alls enga
framgirni. Ég vil bara fá að lifa og
vera hamingjusömu. Það er mitt
eina takmark. ☆
Mfenwood strauvélin
Vikuþvottinn. lök, sœnKurvcr,
borðdúkn, handklædi, kodda-
ver o. fl. o. fl. cr nú hægt aö'
strauja á örskammri stund.
I>ér sctjist vid vclina slappið
af, látið hana vinna allt crfiðið.
Engar crfiðar stoður við strau-
borðið. Kcnwood strauvélin
losar yður við alll crfiðið, sem
áður var.
Á stuttuin tíma komist |>ér upp
á lag mcð að strauja skyrtur
or annan vandmcðfurinn þvott
vcl og vandlcga. Lök. sængur-
ver og önnur stærri stykki cr
hægt að strauja án allra vand-
kvæða í Kcnwood strauvél-
inni, scm cr mcö 61 cm valsi.
I»cr gctið prcssað buxur, stífað
skyrtur og gengið frá öllum
þvotti í Kcnwood strauvclinni
cins og fullkominn fagnaður.
Verð kr: 16.100.—
Viðgcrða- og varnhlutaþjónusta
Yður eru frjálsar hendur 1)687
við val og vinnu 21240
Nekla
lliinrlilΒninfldr
á LOFT
og VEGGI
Höfum fyrirliggjandi
ýmsar tegundir s.s.:
FURU
OREGON PINE
E!K
ÁLM
ASK
CAVIANA
GULL-ÁLM
TEAK
Harðviðdrsfllan sf.
Þórsgötu 13.
Símar 11931 & 13670.
22. tw. VIKAN 31