Vikan - 25.07.1968, Blaðsíða 13

SMASAGA eftir william newman
talað
Hann lagði sím-
— Millie, sagði hánn, — er Marva komin?
— Marva? endurtók Millie, — ætlaði hún að koma til mín í dag, John?
John varð flökurt. Hann starði á símann. — Hún skildi eftir miða, sagði
hann. — Þar stendur að hún hafi ætlað að heimsækja þig.
— Það var skrýtið, sagði Millie. — Marva hefir ekki sagt eitt ein
asta orð um það, að hún ætli að heimsækja mig. Ilún þagnaði.
— John, sagði hún allt í einu. — Er eitthvað að, John?
t John varð að kyngja kekkinum í hálsinum. — Ég veit
ennþá, sagði hann. — Ég, — ég skal hringja til þín seinna.
Honum varð lcalt, ískalt, og honum i'annst að fæturnir gætu ekki
borið hann. Hann tók símann upp aftur og í þetta sinn hringdi hann
á lögregluna.
I’að liðu næstum tíu mínútur þangað til lögreglubíllinn kom, og á
eftir honum ók lítill fólksbíll, með tveim, óeinkennisklæddum mönnum.
Það var orðið aldinmit þegar þeir komu, en Jolin sýndi þeim spor-
ið í rósabeðinu, með hjálp ljóskastaranna frá lögreglubílnum.
— Er nokkur kjallari? spurði annar óeinkennisklæddi maðurinn.
1‘að var stór, rauðhærður, miðaldra maður með gleraugu, Torgersen
að nafni, og hann leit alls ekld lit sem lögreglumaður.
— Við höfum engan kjallara, sagði Jolm, en það er herbergi við
hliðina á bílskúrnum.
Þeir fóru bæði inn í bílskúrinn og hliðarherbergið.
Ilvað skyldu þeir búast við að finna, lmgsaði John. — Hverju eru þeir
að leita að?
Torgersen skoðaði miðann frá Mörvu. — Er þetta slcriftin hennar?
— Það er örugglega hennar skrift, svaraði John. — En það var þessi
eftirskrift um köttinn, sem gerði mig órólegan.
— Köttinn, sem tekinn var af lífi fyrir tveim vikum?
— Já, fyrir tveim vikum, sagði John og kinkaði kolli. — Jill tók það
mjög nærri sér. Það, — það er eins og hún sé að reyna að segja mér
eitthvað, ef til vill að vara mig við einhverju.
— Ilvernig er það með þennan vitfirring? spurði hann
svo og var myrkur á brúnina.
Torgersen leit á hann. — Ég held að allir hafi
fengið þennan vitfirring á heilann í dag.
— Er nokkuð að frétta af honum, spurði
John. — Er búið að ná í hann?
Lögregluforinginn hristi höfuðið. — Nei,
hann er ennþá laus, sagði hann. — En
hann getur varla verið kominn langt í ,
burtu. t
Þeir gengu aftur inn í húsið, og / |
Torgersen sagði: — Við sendum út ,
lýsingu af þeim mæðgunum,
Willoughby. — Svo verðum
sambandi við yður.
ILinn maðurinn hafði
leigubílastöðina.
ann á og sagði við Torgersen:
— Það hafa ekki verið neinir
leigubílar hér í nágrenninu í
dag. Þeir eru alveg vissir um
það.
— Þá liafa þær farið gang-
andi, sagði John, og virtist
alveg hjálparvana.
— Þau geta hafa farið yf
Framhald á bls. 30.