Vikan - 25.07.1968, Blaðsíða 17

Enoar anolysínaabrellur
seaia Honeybns
ANDRÉS INDRIÐASON
Við vitum, að Ringó Starr á
Rolls Royce bifreið fyrir utan
nokkra aðra smábíla. Allir þess-
ir bílar hans fá hins vegar yfir-
leitt að standa í bílskúrnum,
því að Ringó á farartæki, sem
hann hefur meiri mætur á, en
það er reiðhjólið, sem við sjá-
um hann á hér á myndinni.
Honum finnst fátt skemtmilegra
á góðviðrisdegi en að hjóla úti
á landsbyggðinni — alténd er
það skemmtilegra en hugleiðsla
í Himalayafjöllunum að ekki sé
á það minnst, hve jarðbundnara
það er.
Þeir vísu menn, sem þekkja alla klæki
hins svokallaða skemmtanaiðnaðar,
gefa nýgræðingum í hransanum oft
svohljóðandi heilræði: Ef þú vilt ná
árangri, gerðu þá eitthvað til að vekja
á þér athygli. Ekki ber þó að skilja
þetta svo, að slíkt geti komið í stað
hæfileika. En kannski kemur það af
stað blaðaskrifum, og sumir vilja
lialda því fram, að öll skrif, hvort
sem þau eru jákvæð eða neikvæð,
séu góð auglýsing. Hver man t. d.
ekki eftir „bjútílokk“, Bill Haley eða
mjaðmasveiflum Elvisar? Eða stígvél-
um Nancy Sinatra, að ekki sé minnzt
á skólausa fætur Sandie Shaw. En
því er nú á þetta minnzt, að komin
er fraim á sjónarsviðið -hljómsveit,
sem ekki ætlar að gera neitt til að
vekja á sér athygli annað en að senda
frá sér góðar hljómplötur.
Þessi hljómsveit, sem er brezk,
heitir Honeybus, og fyrsta lagið frá
henni, „I can‘t let Maggie go“, er
vissulega gott lag enda sigldi það
hraðbyri upp eftir vinsældalistanum
brezka að því er síðustu fregnir
hermdu. Hljómsveitina skipa fjórir
ungir menn, og umboðsmaður þeirra
segir:
— Stefnan hjá okkur er þessi: Eng-
ar auglýsingabrellur, engar fáránleg-
ar ljósmyndatökur. Við liöfum t. d.
engan sérstakan auglýsingastjóra, eins
og allflestar hljómsveitir hafa. Strák-
arnir vilja standa og falla með mús-
ikinni. Þeir hættu öðrum störfum, til
þess að geta komið „Maggie“ út á
plötu, og þeir borguðu aukahljóð-
færaleikurum við upptökuna úr eig-
in vösum. Þeim er ljóst, að þeir eiga
enn margt ólært, en þeir leggja sig
alla fram — sérstaklega hvað snertir
sviðsframkomu. Þeir vilja heldur fara
rólega í sakirnar en standa allt í einu
í sviðsljósinu sveipaðir dýrðarljóma
fyrir tilverknað einhverrar auglýs-
ingabrellu — og sjá síðan eftir öllu.
Höfuðpaurinn í hljómsveitinni heitir
Pete Dello, og hann segir:
— Ekki geðjast okkur að auglýsinga-
bragði eins og því, er liðsmenn hljóm-
sveitar einnar létu taka af sér myndir
hafandi ffkjublöð ein „klæða“. Eða
því tiltæki Frank Zappa í hljómsveit-
inni „Mothers of Invention“ að láta
taka af sér mynd sitjandi á klósetti.
Má vera að slíkt sé fyrir hans smekk,
en okkur kæmi aldrei til hugar að
láta taka af okkur myndir á náðhúsi.
Helzta áhyggjuefni piltanna í Honey-
bus er nú að finna lög á næstu tveggja
laga plötu. Platan á að vera komin á
markað í lok júní, en þegar þetta er
skrifað er aðeins vitað, að lagið verð-
ur eftir Pete Dello, en hann samdi
Iíka hið vinsæla lag „I can‘t let
Maggie go“.
Rolllng-
arnir
afftur f
Ijöslnu
Mick Jagger, söngvari Rollinganna, mun fara
með aðalhlutverk í kvikmyndinni „The Per-
formes“. Vinkona hans, Marianne Faithfull,
er með honum á myndinni, en hún hefur
líka leikið í kvikmynd nýlega.
Ekki eru Rollingarnir dauðir úr öllum æðum, eins og margur
ætlaði, því að tveggja laga platan þeirra með laginu „Jumping
Jack Flash” hefur náð feiknalegum vinsældum. Á þessari plötu
kveður við nokkuð annan tón en á nýjustu hæggengu plötunni
þeirra, „Their Satanic Majesties Request1" sem var tekið fremur
fálega. Á þeirri plötu voru hin ýmsu kynjahljóð, sem flest voru
lítið í æt.t við þá pop-músik, sem hinn almenni hlustandi kann
að meta. Framúrstefnupopmúsik er líka tæplega vænleg til á-
vinnings hijómsveit með jafn galiaðan orðstír og þeir Rollingar
hafa. Varla tjóar að hengja sig í þá von, að heiti hljómsveitarinnar
eitt selji vöruna.
Hin nýja tveggja laga plata er með blúskenndri músik af sömu
Rollingarnir á hljómleikum — nýjasta tveggja laga platan þcirra hefur vakið
athygli.
tegund og gerði Rollingana fræga og vinsæla forðum daga. Sumir
segja jafnvel, að þetta sé bezta tveggja laga plata, sem Rollingarn-
ir hafi látið frá sér fara. Lagið „Jumping Jack Flash“ er eftir
Mikka Jagger og Keith Richard og sömuleiðis lagið „Child of the
Moon“, sem er bakatil á sömu plötu. í júlímánuði átti að koma
út hæggeng hljómplata með hljómsveitinni, og var tekið fram,
þegar þetta var tilkynnt, að þessi
plata yrði í allt öðrum dúr en „Their
Satanic Majesties Request“. Á þess-
ari plötu spilar Mick Jagger á gítar,
en það er í fyrsta sinn að hann
spilar á gítar á hljómplötu. Mick ger-
ir sér vonir um, að þessi plata komi
á markaðinn 26. júlí, en þá á hann
afmæli. Öll músik á plötunni er eftir
hann og Keith Richard.
Margir velta því nú fyrir sér, hvort
Rollingarnir hafi nú loksins náð sér
á strik aftur, og virðast flestir álíta,
að nú sé tekið að rofa til fyrir
þeim. En veraldargengið er valt.
Um þær mundir sem lögin á nýju
tveggja laga plötunni þeirra tóku að
heyrast, gómaði lögreglan Brian Jones,
gítarleikara hljómsveitarinnar, þar sem
Framhald á bls. 36.
Þetta er Peter Frampton,
söngvari og aöalsprauta hljóm-
sveitarinnar Herd. Hljómsveit-
in hlaut mjög slæmar viðtök-
ur á liljómleikunum á Weinb-
ley leikvanginum.
29. tbi. VIKAN 17