Vikan - 24.10.1968, Blaðsíða 44

Hin vinsælu RCA sjónvarpstæki
fyrirliggjandi í mörgum gerSum.
Vönduð — stilhrein.
— 2ja óra óbyrgð.
Allar nánari upplýsingar veitir
RCA umboðið.
GEORG
ÁMU^DASOM & CO.
La .gavegi 92 - Sími 15485
: ui^riandsbraut 10 - Sími 81180
V

um til að lækna með því krank-
leik sinn margvíslegan.
Heimildir mínar Marokkansk-
ar harma það mjög, að Jónas
skyldi ekki bera beinin á þess-
um stað, því þá hefði honum
verið reist þar borginmannlegt
grafhýsi, sem gæti vitnað um
þarvist hans um aldur og ævi.
En því var ekki að heilsa. Hann
var ekki laus við Drottinn enn-
urinn. Ég vann áður, en nú er
það úr sögunni. Leif hefur allt
í einu fyrir sjö manna fjölskyldu
að sjá, og laun hans eru ekki
mjög mikil. Og hér í Danmörku
eru engar fjölskyldubætur. Við
fáum að vísu skattafrádrátt, en
hann hrekkur skammt. Þess
vegna erum við að hugsa um
að flytjast búferlum til Svíþjóð-
ar, en þar eru fjölskyldubætur
þá, heldur vitjaði Drottinn hans hærri en í nokkru öðru landi.
þarna í Barbaríinu og bauð hon-LÍ L *
um enn sem fyrr að fara til
Níneve og boða borgarbúum þar
vanþóknun Drottins. Jónas
gegndi að þessu sinni og gerði
sem honum var sagt, en við
boðskap hans iðruðust Níneve-
búar og rifu klæði sín og klædd-
ust hærusekkjum; það rann
Drottni svo til rifja að hann
hætti við að láta hörmungar
ganga yfir staðinn. Þá fór Jón-
as í fýlu út af því að Drottinn
skyldi gera hann ómerkan orða
sinna, og það kostaði Drottinn
töluvelrða fyrirhöfn acS sleikja
úr honum aftur. En um það geta
þeir lesið í Biblíunni sem vilja.
Látum svo útrætt hér um Jónas
Amittaísson.
f næstu grein segjum við
áfram frá ferð okkar um Mar-
okkó og höldum þá til Marra-
kesj, Perlu Suðursins. *
18 stunda vinnudagur
Framhald af bls. 19.
og getur ekki verið einn. Hann er
mestur nátthrafn þeirra bræðra
og ævinlega síðastur að sofna á
kvöldin. En hann er jafnframt
fjörugastur, syngur og bablar
daginn út og inn. Dan hefur
dafnað vel, enda þótt læknarnir
óttuðust um líf hans í fyrstu.
Hann er sérstaklega harður af
sér og grætur nálega aldrei
Vinnudagur frú Gisser Han-
sen hefst milli klukkan fimm og
sex á morgnana og síðan verð-
ur hún að vinna stöðugt í átján
klukkutíma. Hún getur ekki
hvílt sig á daginn, þegar strák-
arnir hennar fá sér miðdegislúr-
inn, því að þeir sofna aldrei
allir í einu. Og það er sama sag-
an á kvöldin. Sá fyrsti sofnar
kannski klukkan sjö, en sá síð-
asti ekki fyrr en tíu. Þetta hefur
það í för með sér, að sá sem
sofnaði fyrstur, er staðinn upp
í rúminu sínu klukkan fimm
um morguninn og heimtar mat
og aðhlynningu. Amma frú
Gisser er á heimilinu og er henni
til ómetanlegrar aðstoðar. Einn-
ig fær hún stúlku á vegum bæj-
arins, sem hjálpar henni sex
tíma á dag. Án þessarar hjálpar
segist frú Gisser líklega hafa
gefizt upp.
— En þrátt fyrir allt erfiðið
er dásamlegt að eiga fjórbura,
segir hún. Það er ævintýralegt
að fylgjast með vexti þeirra og
þroska. Það eina, sem við hjónin
höfum áhyggjur af, er fjárhag-
Framhald af bls. 7
allir nema mamma, ég og eldri
bróðir minn. Við systkinin vor-
um úti á túni, en mamma inni.
Allt í einu kom hún út á tröpp-
ur. Sé ég þá, að kviknað er í
bænum. Við hlupum að til að
hjálpa til við að slökkva eldinn.
Og um leið vaknaði ég.
Mig hefur oft dreymt þetta
sama, að bærinn minn væri að
brenna, en ekki hafa draumarn-
ir alltaf verið nákvæmlega eins.
Með fyrirfram þökk.
Ein 15 ára
úti á landi.
Gömul, íslenzk þjóðtrú er á
þá leið, að húsbruni í draumi sé
fátækum fyrir hagnaði, en rík-
um fyrir tjóni. En oftast er elds-
voði ills viti. Okkur þykir samt
líklegast, að draumur þinn boði
ekki óheillavænleg tíðindi eða
ógæfu, lieldur breytingar á hög-
um þínum. Ef til vill táknar
hann, að þú munir í framtíðinni
segja skilið við sveitalít'ið og
setjast að á mölinni eða eitthvað
í þá áttina. *
Framhald af bls. 29.
við skulum ekki gera neitt að óyf-
irlögðu róði. Hvað sem við gerum
verðum við að reyna að sjá til þess
að það sé það rétta. Ertu sammála,
Johnny?
— Já, ég er sammála.
Svo ókum við heim.
Hún settist í setustofuna með
andlitið í höndum sér, starði á mig,
kona sem ég hafði séð án þess að
sjá hana og þekkt hana án þess að
þekkja hana, ávalt andlitið barðist
við grátinn og röddin var uggvæn-
lega stillt, þegar hún sagði: — Það
ber allt að sama brunni, Johnny.
Það er lykillinn. Þau þrá lykilinn
svo mikið og svo fljótt.
— Mig varðar andskotann ekk-
ert um lykilinn. Það er Pollý sem
mig varðar um.
— Ef til vill er þetta erfiðara fyr-
ir þig en mig, sagði Alísa hugsi. —
En ég vil ekki viðurkenna það. Ég
44 VIKAN 42- tbl-