Vikan - 20.02.1969, Blaðsíða 44

SöGHSAFN HITCHCOCKS
ANNAÐ HEFTI KOMIÐ ÚT
10 SPENNANDI OG
SKEMMTILEGAR SAKAMALASOGUR
Alfred Hitchcock er löngu orðinn heimsfrægur fyrir kvik-
nyndir sínar, sjónvarpsþætti, sögusafn og margt fleira. Allt
sem frá hans hendi kemur hefur sömu eiginleika til að bera:
í því er fólgin hroll-
vekjandi spenna með
skoplegu ívafi. — Hit-
chcock fæddist í Lond-
on 13. ágúst 1899. Hann
var við nám í verk-
fræði, þegar honum
bauðst vinna við kvik-
myndir og lagði þá
námið þegar í stað á
hilluna. Hann nam leik-
stjórn á örskömmum
tíma og var fyrr en
varði kominn í hóp
áhrifamestu leikstjóra.
Kvikmyndir og sjón-
varpsþættir Hitchcocks
skipta hundruðum og
mánaðarlega gefur hann
út í geysistóru upplagi
smásagnasafnið Hitchcocks Mystery Magazine. Sögurnar í
þessu safni eru allar valdar úr því. Þær eru gæddar beztu
costum Hitchcocks, í senn spennandi og skemmtilegar, þannig
að ógerningur er að slíta sig frá þeim fyrr en þær eru á enda.
Fæst á næsta sölustað.
HILMIR HF. - SKIPHOLTI 33
POSTHÓLF 533 - SÍMI 35320 - REYKJAVÍK
BpStóVEGI 22-24
»30280-32262
Gólfdúkur — plast, vinyl og línóleum.
Postulíns-veggflísar — stærðir 7V2X15, 11x11 og 15x15 cm.
Ameriskar gólfflísar — Good Year, Marbelló og Kentile.
Þýzkar gólfflísar — DLW.
Hollenzkur Fiesta dúkur — eldhúss- og baðgólfdúkur.
Málningarvörur — fró Hörpu hf., Málning hf. og Slippfél. Rvíkur.
Teppi — ensk, þýzk, belgísk nylonteppi.
Fúgavarnarefni — Sólinum, Pinotex.
Silicone — úti — inni.
Veggdúkur — Somvyl, frönsk nýjung.
Vinyl veggfóður — br. 55 cm.
Veggfóður — br. 50 cm.
^______________________________________________________________________y
ættbálk, hverja mállýzku, hann hafði reynt allt, jafnvel þolað píslar-
vætti. Loménie áleit að það sem hann hafði gert fyrir nýlenduna væri
lítils virði og til þess að gera þýðingarlítið, samanborðið við það sem
vinur hans hafði gert. Hann fann til minniimáttarkenndar og stundum
var hann sjálfum sér gramur fyrir að láta löngun sína til hermennsku
verða trúankölluninni yfirsterkari, en hann hafði stöðugan grun um
það með sjálfum sér, að í trúarefnum hel'ði hann átt að vera ákafari
og einbeittari. Svo hann var alltaf djúpt snortinn, þegar orð eða orða-
tiltæki í bréfi frá vini hans færði hann nær þessum vini, sem bjó yfir
einstökum eiginleikum, sem vöktu skilyrðislausa lotningu greifans. Nú
hallaði hann sér fram á tunnuna og hugsaði um hátt enni Orgevals og
þykkan, brúnan hárbrúskinn. Orgeval hafði gríðarstórt enni, sem var
óbrigðult merki um gríðarlegar gáfur hans.
— Þetta barn getur aldrei lifað með svona enni, sögðu kennararnir i
klausturskólanum. — Gáfurnar munu riða honum að fullu.
Blá augu glömpuðu undir loðnum augabrúnum, furðlega skær og
djúpstæð; andlitsdrættir hans voru fyrirmannlegir og nefið, sem Irok-
arnir höfðu brotið dró á engan hátt úr þeim áhrifum: Breiður, vara-
þykkur munnurinn var kringdur skeggi eins og Kristur bar. Þessi mikil-
úðlegi maður bar þyngsta ok með ótrúlegu jafnaðargeði.
Loménie ímyndaði sér penna hans Þjóta léttilega yfir birkibarkar-
himnuna sem hann notaði fyrir pergament, þótt höndin sem héldi penn-
anum væri skjálfandi af sótthita. Þessi hönd var einkennilega sollin og
bieik; það voru menjar um hræðileg brunasár og sumir fingurnir voru
of stuttir eins og á holdsveikum manni, en aðrir voru sótsvartir eftir
eldana, að þeim undanskiidum, sem voru þverir fyrir í endana, þar sem
neglurnar höfðu verið slitnar af. Hugrekki hans meðan á pyntingunum
stóð hafði haft svo mikil áhrif á Irokana að þeir settu hann á. Þegar
hann náði sér eftir þessi hræðulegu sár, flúði hann og eftir áhættusama
og erfiða ferð náði hann til Nýja Hollands og lagði af stað til Evrópu.
Þrátt fyrir skaddaðan líkama af völdum pyntinga veitti páfinn honum
leyfi til að flytja messu og þessi mikil Jesúiti hafði prédi'kað i Versöl-
um og í Nortre Dame de Paris, yfir söfnuði, sem táraðist við orð þessa
mikilmennis og það leið yfir tíu konur.
Þegar hann kom aftur til Kanada var hann sendur til Akadíu, út-
kjálka, sem hingað til hafði verið látinn lönd og leið, vegna þess hve
han var afskekktur og vegna þeirrar hættu sem honum stafaði af ná-
lægð sinni við brezkt svæði. Eftir á að hyggja hefði verið erfitt að
finna mann, sem hentaði betur og var betur undirbúinn fyrir þennan
erfiða leiðangur, sem bjó yfir svo mörgum ófyrirsjáanlegum vanda.
Návist föður Orgevals á bökkum Kennebec og Penobscot, sem báðar
voru mjög mikilvægar ár, sem samgönguæðar, tók á sig stjórnmálalega
mikilvægan blæ. Hann tók á móti fyririmælum frá konunginum, per-
sónulega.
. .— Án Ilinnar hjálpar heföi lilutverk mitt veriö nær óbærilega
erfitt og ég cetla ekJci aö halda því leyndu fyrir þér aö í margar,
langar vikur hefur illur grunur lierjaö á m'ig.... hélt bréf Jesúítans
áfram.
Loménie hafði sjáifur verið haldinn slæmum fyrirboða. Veðrið var
þurrt og þegar sólin skein í heiði, var óþolandi heitt, móti iskaldri
nálægð vetrarins -sem var orsök ótta hans að verulegu leyti. Hitinn
og Þurrkurinn var svo miikill að stundum myndaðist neisti af hárs-
endum manna og þaut snarkandi niður eftir fötunum og olli þeim óþæg-
indum við hverja hreyfingu.
Það eru vissir tímar á vissum tímum árs, þegar allt virðist í þann
veginn að vera að fara í bái og brand. 1 vetrarlok eða sumarlok eru
menn gagnteknir þeirri tilfinningu að þeir séu umkringdir illum önd-
um. Þetta er tími sólblettanna, tími sorglegra atburða, tími smámuna-
seminnar og blóðugra glappaskota. 1 borgunum drepur eiginmaður
ótryggu konunnar keppinaut sinn og í djúpum skógarins feliir mað-
urinn sinn bezta vin, fyrir bjórskinn eða otur.
Landstjórinn i Quebec ávítar biskupinn vegna þess að hann hafi
ek'ki brennt reykelsi honum til dýrðar á messu heilags Lúðvíks, hald-
andi því l'ram að þet.ta hafi ekki aðeins verið hans dagur, heldur einn-
ig messa konungsins af Frakklandi, hvers fuiltrúi hann sé. Vínkaup-
maður hvolfir heilum kassa af dýrmætum flöskum út um gluggann,
ofan á sjómann, sem skuldar honum smávegis af peningum. Litlir
drengir í klausturskólanum stökkva yfir veggina og hlaupa aítur heim
i rkóginn; nunnurnar i klaustrunum loga af girnd, en á nóttunni eru
núkar á ferli og kitla hermenn í fæturna, gera þeim háreisti og
bregða upp fyrir þeim myndum af nöktum konum með leiftrandi
augu, ríðandi klofvega á yfirnáttúrlegum einhyrningum ..........
Loménie-Chambord greifi minntist spádómsins um kvendjöfulinn af
Akadíu:
— Iðilfögur, nakin kona, kemur upp úr vötnunum, ríðandi klof-
vega á einhyrningi.
— Iðilfögur kona ......
Hann gerði sér þess grein að hann hafði aldrei hætt að hugsa um
Angeiique de Peyrac. Það var eins og andlit hennar, návist hennar
væri eins og vatnsmerki á öllu því bréfi sem hann var að lesa, og
hann íann af innsæi, að faðir Orgeval hafði haft hana i huga allan
tímann meðan hann skrifaði sitt bréf, þótt svo að hann hefði
sér. Hann laut fram á tunnuna og skrifaði föður Orgeval svarbréf sitt:
Trúboðinn og píslarvotturinn vissi allt úr fjarska.
Loménie Chambord greifi stakk höndinni í flýti í vasann á her-
rnannamussunni, þar sem hann geymdi talnabandið sitt. Hann róað-
ist við að snerta það og handleika. líann mátti ekki missa vald á
sér. Hann laut áfram tunnuna og skrifaði föður Orgeval svarbréf sitt:
..... Þessa stundina Alít ég tæláfærisstefnu, fremur en trúar-
lega stefnu stcynsamlegri. Leyfiö mér aö útslcýra ........ fig álít
stríö elcki heppilega leiö þegar leitaö er eftir friöi og ég álít
sJcynsamlegra bœöi meö tilliti til Kunada og konungsins aö grípa
eJcJci til voyna... Monsieur de Peyrac hefur þegar sýnt merJci
um velviJd sína meö því aö Jcoma upp frönsJcum varöstöövum meö-
fram ströndum AJcadíu yfir veturinn.... Þar aö auki þar sem
L’Aubigniére, Pont-Briand og Maudreuil Jiöföu falliö Jionum í Jien d-
ur í gær neyddumst viö tiJ aö gera samJcomuJag viö Jiann. ViÖ
heföum áreiöanlega ekki getaö sigraö Jiann og félaga Jians öörn-
44 VIKAN B- tw-