Vikan - 19.06.1969, Qupperneq 19

Framsóknarmönnum í Vest-
fjarðakjördæmi var þá ærinn
vandi á höndum, enda mun
framboð þeirra hafa kostað
nokkra fyrirhöfn, er deilt var
á málíundum og ráðgazt bak
við tjöldin. Úrslit urðu þau,
að Hermann Jónasson og
Sigurvin Einarsson hrepptu
efstu sætin og urðu þingfull-
trúar flokksins í kjördæminu.
Þriðja sæti framboðslistans
kom hins vegar í hlut Bjarna
Guðbjörnssonar, og átti hann
þau metorð að þakka frammi-
stciðu sinni á ísafirði í alþing-
iskosningunum um suinarið.
Hláut annar eins garpur og
Halldór á Kirkjubóli að þoka
fyrir honum, þó að ótvíræð-
ur munur sé á atgervi þeirra
og gáfnafari. Sama gerðist við
alþingiskosningarnar 1963.
Sat Bjarni öðru hvoru á þingi
sem varamaður, en fór sér
hægt og virtist naumast
hyggja á stórræði. Hermann
Jónasson gaf ekki kost á sér
til framboðs við kosningarn-
ar 1967, og bjuggust þá flest-
ir við, að bóndinn á Kirkju-
bóli í Bjarnardal erfði ríkið.
Svo varð þó ekki. Sigurvin
Einarsson og Bjarni Guð-
björnsson skipuðu efstu sæti
framboðslistans eftir söguleg-
an aðdraganda. HalldórKrist-
jánsson þokaði enn og nú fyr-
ir Steingrími syni Hermanns
Jónassonar. Var Bjarni Guð-
björnsson því kjörinn þriðji
þingmaður Vestfirðinga, en
Sigurvin tók við forustunni,
er kappinn frækni vék fár og
móður af glímupallinum.
Ymsir telja, að bankaúti-
búið á ísafirði hafi tryggt
Bjarna Guðbjörnssyni völd
hans og áhrif. Þó mun enginn
bera honum á brýn, að hann
misnoti embætti sitt. Bjarni
telst hæglátur maður og hóf-
samur, en nýtur samt aðstöðu
sinnar. Hann þykir hjálp-
samur og raungóður, rekur
bankaútibúið vel og fær af
því álit. Bjarni er snyrti-
menni, iðinn og reglusamur,
prúður í framgöngu og per-
sónulega vinsæll. Hann ber
skynbragð á þjóðlíf og at-
vinnuhætti til lands og sjávar
og gefur mönnum og málefn-
um sæmilega gaum. Bak við
kurteisi hans og hæglæti dylst
líka metnaður og hæfileg
framgirni. Islenzku stjórn-
málaflokkarnir ná gjarnan
samkomulagi um slíka menn,
og foringjarnir una vali þeirra
ágætlega. Hins vegar skortir
Bjarna allan garpskap. Mun-
ar lítt um hann í ræðu og riti
til sóknar eða varnar nokkr-
um málstað. Helzt verður
honum ágengt í friðsömum
einkaviðræðum, því að hann
fellur viðmælanda svo í geð,
að tilmæli hans séu eðlileg
og sanngjörn. Fær því Bjarni
oít fram vilja sinn, án þess
að í odda skerist. Andstæð-
ingar unna honum góðs, og
samherjar vita hann trúan og
dyggan flokki sínum. Hug-
kvænmi Bjarna sætir heldur
engum tíðindum. Sálarlíf hans
er stillt og rólegt, en hlýtt og
mjúkt eins og viðkunnanlegt
loðskinn. Kjósendum hans á
Vestfjörðum þykir vænt um
hann líkt og sæmilega fjár-
upphæð í banka, sem gott er
að eiga inni og grípa til, ef
með þarf. Þeim finnst þægi-
legt að vita af Bjarna Guð-
björnssyni á sínum stað, en
búast ekki við iniklu af hon-
um.
Bjarni er þannig farsæll
maður, og Framsóknarflokk-
urinn á Vestfjörðum er svo
fínn með sig nú á dögum, að
hann kýs fremur til forustu
spariklæddan bankastjóra en
veðraðan bónda eins og Hall-
dór á Kirkjubóli. Hagsýnis-
sjónarmið atvinnumennsk-
unnar í íslenzkum stjórmnál-
um ná einnig til Framsóknar-
flokksins. Þess vegna er
Bjarni Guðbjörnsson lcominn
á þing. Hann fluttist á Isa-
fjörð af eins konar tilviljun,
en það átti sýnu meira fyrir
honum að liggja en verða þar
snotur hlutur í vistlegri skrif-
stofu eins og til stóð af hálfu
þeirra, sem réðu liann þang-
að. Nú er hann uppi á hillu
hér syðra, en Halldór Ivrist-
jánsson í fjósinu vestur í Ön-
undarfirði.
Lúpus.
25. tbi. VIKAN 19