Vikan - 19.06.1969, Blaðsíða 8

ER ÞAÐ EKKI
ÞETTA SEM
ÞÚ VILT
Helzt er aS sjá að sam-
band þitt við strákinn, sem
þú ert með, verði langt
(endi jafnvel með trúlofun
eða giftingu), en ekki ham-
ingjusamt að sama skapi.
En um síðir gerir þú ein-
hverjar róttækar ráðstaf-
anir, sem breyta þessu til
batnaðar, og eftir það e.r
líklegast að þér gangi allt
að óskum.
Kæri draumráðandi!
Mig langar til að biðja
þig að ráða þennan draum
fyrir mig. Mig dreymdi að
bíll kæmi á staðinn, þar
sem ég vinn, frá öðrum
vinnustað rétt hjá. Ég og
strákur, sem ég er agalega
hrifin af settumst upp í
bílinn, og vinkona mín
líka, en svo fór hún út úr
bílnum (það var kaffitími
klukkan þrjú) af því að
aðrir krakkar voru komn-
ir fyrir utan bílinn. Strák-
urinn, sem ég held að ég
eigi engan séns í, fór að
reyna við mig, en svo sagði
hann allt í einu: Er það
þetta sem þú vilt. Ég svar-
aði játandi og sagðist hafa
beðið lengi eftir því. Þegar
við fórum út úr bílnum var
komið langt fram á kvöld,
svarta myrkur og allir
krakkarnir farnir heim.
P.S. Vonast eftir að þið
ráðið þennan draum. Með
fyrirfram þökk.
Ein sem hefur áhuga.
Myrkrið í draumnum er
slæmur fyrirboði, en að
öðru leyti er hæpið að
hann sé annað og meira en
endurómur óska þinna í
vöku.
Þ'NM ÁRN!
Reykjavík, 27/5, ‘69.
Kæra Vika!
Hér er draumur, sem ég
bið þig að ráða fyrir mig.
Mig dreymdi að strákur-
inn, sem ég er með, kæmi
til mín með trúlofunar-
hring, en mér virtist hring-
urinn svo breiður og því-
líkur að hann væri óekta
að ég fór og fékk annan
mjórri í staðinn. Innan í
honum stóð: Þinn Árni.
Með fyrirfram þökk.
Ein fimmtán ára.
„ ...NEMASVEIN-
BARN SÉOG
SJÁLFUR EIGI“
Kær Vika.
Mig langar til þess að
biðja þig að ráða fyrir mig
drauma. Ég sendi tvo, en
ef ekki er hægt að fá nema
einn ráðinn, vil ég heldur
þann fyrri. Hann er þann-
ig:
Mig dreymir að ég sé að
fara niður að höfn að taka
á móti barninu mínu, syni
mínum fannst mér, sem
væri að koma með skipi að
utan og aðeins fjögurra til
fimm mánaða gamall. Mér
fannst mamma fara með
mér, og fannst mér sem ég
hefði aldrei séð son minn
og var hálft í hvoru að 0
hugsa hvernig ég ætti að U
þekkja hann. Þegar ég kem
niður að höfn er Skógafoss
kominn, en ekkert fólk sá
ég nema tvo drengi, annan
um það bil þriggja—fjög-
urra ára en hinn um ferm-
ingu, og stóð sá minni uppi
á stórum trékassa. Ég
þekkti þar strax son minn
á kassanum, því að hann
var alveg eins og pabbi
hans, nema hvað hann var
allur dökkhærður og brún-
eygður, en pabbi hans er
alveg ljóshærður, og svo
var hann bara með stubba
fyrir hendur, eins og putt-
arnir kæmu þar sem oln-
bogarnir ættu að vera. Eg
ætla að fagna honum, en
þá finnst mér hann líta svo
ásakandi á mig og eldri
drengurinn segir eitthvað
á þá leið, hversvegna ég
hafi látið sig fara frá mér,
og finnst mér að þeir séu
báðir einn og sami dreng-
urinn og ég horfði bara á
þann minni og talaði við
hann. Ég sagði honum að
8 VIKAN »•tbl-