Vikan - 24.07.1969, Qupperneq 22

að segja eru hæst í miðju og
lækka síðan til beggja hliða. —
Skreyting sem á að standa á
borði og sést því frá öllum hlið-
um, þarf að hafa svipaða breidd
allt í kring, en standi hún upp
að vegg og sjáist ekki á bakhlið
er óþarfi að hafa breiddina eins
mikla þeim megin, hún myndar
þá nokkurs konar hálfhring í
ílátinu.
Bezt er að byrja í miðjunni á
hæstu blómunum eða greinun-
um, því næst eru þau blóm lát-
in, sem ráða breiddinni, þeim er
gjarnan raðað lóðrétt eða þau
jafnvel látin hanga, eins og sjá
má á myndunum. Síðan er svo
fyllt á milli. Sé óasi notaður er
vatn látið síðast í ílátið, gott er
að nota stútmjóa könnu eða
flösku til þess að hella vatninu
úr svo niðurröðunin spillist ekki.
Oft er áhrifameira að halda
sig við fáa liti eða nota skylda
liti saman, eða litbrigði. Betra er
að hópa saman blómum í svipuð-
um lit, sé um tvo til þrjá liti að
ræða, heldur en dreifa einu
rauðu hér og öðru gulu þar. Það
skapar meira samræmi að hópa
gulu blómunum saman til vinstri
og rauðum til hægri og þá aftur
gulum, svo dæmi sé nefnt.
Ekki er hægt að skiljast svo
við blómin að ekki sé minnzt á
að safna sér vetrarforða, þar með
er átt við alls konar strá, lauf,
blóm og greinar, sem jafnvel
visnuð búa yfir ótrúlegri fegurð.
Athugið öxin á mismunandi
tegundum grasstráa, ekki að-
eins lit heldur lögun. Litur föln-
ar ögn að vísu en fínleg lögunin
heldur sér allan veturinn- Margs
konar blómkollar eru ótrúlega
fallegir þótt þeir hafi fellt
krónublöð sín svo og ýmiss kon-
ar fræhylki og blómastæði.
Ýmiss konar strá og blóm með
trékenndum leggjum má þurrka
með því að hengja þau á hlýj-
um og þurrum stað. Þau eru þá
bundin lauslega saman og látin
hanga öfug, þ. e. ,,höfuðið“ nið-
ur. Litur helzt betur ef staður-
inn sem þau þorna á er líka
dimmur.
Þegar allt hefur verið valið í
vetrarskreytinguna og það
þurrkað vandlega, má geyma
þetta í lokuðum skókassa eða
einhverju slíku, þurrkun og þurr
geymsla er mikilvæg því annars
vilja jurtirnar mygla. Þegar
hentar er skreytingunni raðað
saman og gott er að úða yfir
með hárlakki að lokum. Það
skerpir litina og heldur öxun
betur á stráinu og þess háttar.
ílátin undir blóm geta verið
margvísleg. Karfa eða annað
EINSTÖK EPLAKAKA
Gróðrartíminn á okkar norðlæga
landi er stuttur og hann er líka
notaður vel. Menn keppast við
að rækta, sjálfum sér til gagns
eða skrauts eftir atvikum og að-
stæðum. En ef til vill er eitt sem
minna er gert af en vera ætti og
það er að bera blóm og grös inn
í híbýlin til skrauts og upplífg-
unar. Víða erlendis er niðurröð-
un blóma og blómaskreytingar
eitt af því sem tilheyrir kven-
legum dyggðum, hvað að heim-
ilishaldi lýtur og konur efna til
námskeiða í félögum sínum og
fá til faglærða menn til leið-
beiningar. Hér hefur aftur á
móti lítið verið hugað að slíku,
utan hvað einstöku kvenfélög
hafa fengið blómaskreytinga-
menn til þess að sýna ögn niður-
röðun blóma og þá einkum í
sambandi við jólaskreytingar. —
Lítill, snotur blómvöndur getur
lífgað mikið upp á vistarverur
okkar og hann þarf ekki að
kosta mikið. Nokkur vel valin
móablóm, grasstrá, lynggreinar
eða þess háttar eru oft til mik-
illar prýði sé þeim haganlega
fyrir komið í ílátum sem við þau
eiga. Margir rækta skrautblóm í
görðum og geta notið þess að
bera þau inn langt fram á haust.
Til eru ýmiss konar hjálpar-
tæki, ef svo má kalla, til þess
að auðvelda niðurröðun blóma
í ýmisleg ílát- Þar má fyrst nefna
Óasann, klump úr gerviefni,
einna líkastan þéttum svampi. í
hann er mjög auðvelt að stinga
blómleggjum og hann heldur
raka mjög lengi. Óasi er léttur
og það er auðvelt að skera hann
að vild og endist nokkuð lengi.
Fallegan disk má til dæmis
skreyta með því að láta óasa í
botninn og stinga síðan í hann
blómum svo hann þekist alveg.
Til þess að skreytingin velti ekki
er nauðsynlegt að festa óasann
og það er mjög auðvelt að gera
með venjulegum hnoðleir, sem
þrýst er á diskinn og síðan óas-
anum ofaná, jafnvel má nota
tyggigúmí! Ögn af fíngerðu
hænsnaneti er líka afbragð. Það
má krumpa saman í skál eða efst
í vasa og stinga síðan blómum í.
Við niðurröðun er gott að hafa
í huga að fallegast er að blómin
séu ekki jafnhá í ílátinu, oftast
eru þau látin mynda eins konar
þríhyrning eða blævæng, það er
6—8 sneiðar franskbrauð
(formbrauð)
6—7 epli
4—5 matsk. smjörlíki
4 matsk. sykur
1 tesk- kanill
1 dl brytjaðar hnetur eða
möndlur
Eggjahræra úr 3 eggjum og
3—4 dL mjólk.
Brauðið skorið í litla teninga á
stærð við sykurmola. Eplin af-
hýdd og skorin í fremur þunna
báta. Nú eru brauðteningarnir og
eplabátamir steiktir, hvor teg-
und fyrir sig og lagt í stórt,
smurt, eldfast mót. Blöndu af
sykri og kanel stráð yfir svo og
hnetum eða möndlum.
Þeytið saman egg og mjólk og
hellið að síðustu yfir. Bakast í
200° C ofni í 30 mín. Borið fram
með þeyttum rjóma eða vanillu-
sósu og meiri kanelblöndu ef vilL
22 VIKAN
30. tbl.