Vikan - 07.08.1969, Side 10

ERTU
MED
í BÍÓ ?
næsta kom hlaupandi, og ég tók
duglega í handlegginn á henni til
að stöðva hana. Síðan bar ég upp
erindið.
„Hvað heldur þú eiginlega að
ég sé? Maður fer nú ekki í bíó með
hverjum sem er. Og hvað heldurðu,
að þú sért? Einhver Casanova? —
Skammastín!"
Að þessari dembu lokinni strunz-
aði hún burt og sveiflaði veskinu
duglega. Eg greip um vangann,
fannst eins og mér hefði verið rétt-
ur einn gúmorinn á latínu. Þetta
voru herfileg málalok. Ég ætlaði
mér ekki að standa í svona löguðu
öllu lengur. Skárra væri að fara
heim og láta ijósmyndarann taka
myndir af systrum mínum átta ....
Og þó! Þær voru nú vanar að berja
mig óspart, ef þeim fannst ég eitt-
hvað ósvífinn. Það er nefnilega
ekkert sunnudagsgaman að láta átta
valkyrjur berja á sér í einu. Nei,
ég kaus heldur að reyna að stöðva
eins og eina eða tvær í viðbót.
Og það gerði ég. Þarna kom ein,
alveg gullfalleg, með stór og mik-
il sólgleraugu og hressileg í alla
staði. Ég áræddi að ónáða hana.
(Nú var ég ekki alveg eins stima-
mjúkur, vildi hafa vaðið fyrir neð-
an mig):
„Eh, hérna, sko, ég er að fara
í bíó — ertu ekki með?"
Það leyndi sér ekki, að henni
fannst ég sannarlega skrýtinn fugl.
Hún horfði rannsakandi á mig:
„Vil ég koma með þér í bíó?"
„Já, einmitt."
Ég útskýrði allt heila klabbið fyr-
ir henni; að mér leiddist að fara
einn í bíó og svo framvegis, og að
því búnu sagði hún:
„Ja, mig langar nú svolítið að
fara með þér í bíó, en ég má bara
ekki vera að því. Ég þarf nefnilega
að ná í litlu systur mína á rólu-
völlinn klukkan fimm (klukkuna
vantaði tíu mínútur í fimm). En
kannski seinna, ha?"
Og það er eins víst og að ég er
kominn af kónginum [ Danmörku,
að hún skal einhvern tíma með mér
í bíó.
En samt setti þessi sama dama
mig í svolítil vandræði: Hvað ef
einhver stúlkan fengist svo til að
koma með mér í bíó eftir allt sam-
an? Ég mátti alls ekki vera að því,
ekki klukkan fimm og því síður um
kvöldið. Ég var búinn að fá drauma-
dísina mína með mér í leikhúsið til
að sjá Fiðlarann. Ekki gat ég hlaup-
ið frá öllu saman og sagt, að ég
Framhald á bls. 40
10 VJKAN 32- tbl