Vikan - 07.08.1969, Síða 13

nur eins og lítil stúlka, sem upplifir fyrstu ástina
ir . . . . ROBERT CORMIER.
Jerry skammaðist sín. Hvernig gat nokkur maður hatað,
eða haft andstyggð á svona renglulegum dreng, sem sýnilega
var það klaufalegur að hann þvældist fyrir?
En allt þetta virtist ekki skipta nokkru máli fyrir Cathy.
— Hann talaði við mig í löngu frímínútunum, heyrði hann
hana segja við Sally Hartfield í símann, daginn eftir. — Hann
hefur svo yndislegt bros.
— Hvað er eiginlega að gerast? Jerry langaði sannarlega
tii að vita það. Hvað var að ske með hana Cathy, litlu
stúlkuna hans? Cathy, sem fyrir skömmu klifraði í trjánum,
og hjólaði í kapp við vinkonu sína. Hver var þessi stúlka,
sem allt í einu var farin að gæla við kettlinga, virtist hafa
ást á blómum, skrautlegum kjólum, já, jafnvel á háum hæl-
um? Hann virti hana. fyrir sér með tortryggni, og sá að hún
var orðin grannvaxin, ung stúlka, svolítið bústin um barm-
inn, með sitt og glansandi hár, augun hlógu og dönsuðu,
barmafull af blíðu. Það var ekki angi eftir af litla skelmin-
um, sem lék sér að brúðum og kitlaði pabba. sinn undir hök-
una, þegar hún skreið upp í fang hans, og hafði komizt að því
að veiki bletturinn hans var þriðja rifbeinið að ofan.
— Charlie Mitehell kemur á ballið á laugardagskvöldið,
sagði hún mjög áköf, eitt kvöldið, um leið og hún lagði niður
símann.
— Er eitthvað sérstakt við það? spurði Tonnny.
Cathy svaraði ekki. Hún virtist svífa upp stigann að her-
bergi sínu.
Jerrv horfði á Ellen, sem var upptekin af saunuun sínum.
Ellen leit upp. — Veiztu hvað við erum að gera? spurði
Jerry.
— Hvað?
— Við horfum hvort á annað með áhyggjusvip.
— Eg veit það, sagði hún.
Vandræðin voru að þau höfðu aldrei talað sig saman um
hvernig þau ættu að taka því, þegar Cathy færi að vera á
stefnumótum, einfaldlega vegna þess að þeim hafði aldrei
dottið það í hug. Drengirnir voru svo ungir, það var langt
þangað til þau þyrftu að hafa áhyggjur af þeim. Og fyrir
nokkrum mánuðum hafði Cathy eiginlega ekki haft áhuga
á öðru en að safna einhverjum ormum í sambandi við nátt-
úrufræðina. (Jerry liafði ekki nennt að setja sig inn í það.)
Hún hafði líka verið á kafi í því að senda út pésa fyrir frið-
arsveitirnar, og skrifaði ritgerð í skólanum um það efni. Hún
var löngu búin að ákveða lífsstarfið, en hún var ekki alveg
viss um hvort hún ætlaði að verða læknir eða ballettdans-
mær, eða jafnvel söngkona. Það síðasttalda var líklega mest
Framhald á bls. 37.
32. tbi. VIKAN 13