Vikan - 11.09.1969, Blaðsíða 18

Guðmundur Pétursson að flá kóp. Það er vandaverk og krefst æfingar, en
hana skortir Guðmund ekki. Ovaningur mundi trúlega flá með þeim hætti
að strekkja skinnið frá búknum með lausu höndinni en spretta á skilin
inn á við, en það er ekki rétt aðferð. Guðmundur rennir hnífnum milli
skinns og spiks, og sker út úr. Og hann er snöggfljótur að svipta skinninu
af. Þá er eftir að þvo það, skafa og þurrka, svo það er dálítið meira fyrir
hlunnindunum haft en aðeins að draga selinn í land.
Ófeigur Pétursson heldur hér uppréttum nýveiddum kóp. Aftan við hann
sér á selakösina vinstra megin, en fláningsborðin hægra megin.
í botni Ingóifsfjarðar eru breiðir balar upp af sendinni fjöru, og í vestan-
verðum botninum stendur bærinn Ingólfsfjörður undir brattri, stöllóttri
hlíð, sem heitir Ingólfsfjarðarbrekka. Þegar utar dregur, heitir þetta fjall
Seljaneshlíð, og bærinn Seljanes stendur fremst á nesinu milli Ingólfs-
fjarðar og Ófeigsfjarðar.
VIÐ SKRUPPl'M í SUMAR NORÐUR UM STRANDIR
OG KOMUM MEÐAL ANNARS VID í ÓFEIGSFIRÐI.
ÞAR VAR LENGST AF TVÍBÝLI, EN NÚ UM NOICK-
UR ÁR HEFUR STAÐURINN VERIÐ í EYÐI, NEMA
IIVAD EIGENDUR JARDARINNAR IIAFA VERIÐ
ÞAR NOKKRA MÁNUDI Á SUMRIN TIL AÐ NYTJA
HLUNNINDIN, SEM ERU FYRST OG FREMST SEL-
UR OG ÆDUR, EN LÍKA REKI. HÚS ERU ÞAR TVÖ
OG BÆÐI GÓD, OG ÞANN TÍMA, SEM SUMARBÚ
ER REKTÐ í ÞESSARI EYDIBYGGD, ER ÞAR SAM-
ANKOMINN TÖLUVERÐUR FJÖLDI FÓLKS, SVO
SUM BYGGDARLÖG í STÖÐUGRI BYGGÐ MÆTTU
VEL UNA ÞEIM ÍBÚAFJÖLDA. — HÉR SEGIR FRÁ
HEIMSÓKN TIL ÓFEIGSFJARÐAR í JÚLÍMÁNUÐI
SÍDAST LIÐNIJM.
TEXTI OG MYNDIR: SIGURÐUR IIREIÐAR.
18 VIKAN 37 tbl