Vikan - 11.09.1969, Blaðsíða 20

Þannig eru selskinnin spýtt upp á húsveggi til þerris. Reynt er að hafa
þau sem mest undan sól, þar sem sólarljósið á illa við selskinnin.
Sigríður Guðmundsdóttir, systir Péturs, sat við eldinn og sveið hreifa. Hér
sést hún renna glóandi fleini um hreifana til frekari snyrtingar, eftir að
þeir hafa verið á bálinu. — Á bálið var bætt selspiki, svo betur logaði.
falur, ef fyrir kemur gott verð.
Viltu kaupa?
Eitthvað þessu líkar voru þær
lýsingar sem ég hafði fengið um
Ófeigsfjörð. Engin furða, þótt við
sæktum fast að sjá staðinn, og létt-
um lítið ferðinni fyrr en á vegar-
enda, inni í Ingólfsfjarðarbotni.
í Ingólfsfjarðarbotni er bær sam-
nefndur firðinum, frá Eyri er ekið
þangað eftir fjörunni. Svo segir í
Árbók ferðafélagsins 1952, að þeg-
ar Eggert og Bjarni fóru um Strand-
ir árið 1754, hafi fólkið í Ingólfs-
firði orðið skelkað við komu þeirra
þangað, því það var óvant heim-
sóknum. Sýslumaðurinn hafði ekki
komið þar árum saman, og bónd-
inn ekki farið í kaupstaðinn í Kú-
víkum í 16 ár. Ekki var þó sá ótti
aðeins venjuleg mannfælni, heldur
kom hitt til, að ferðamenn á þess-
um slóðum voru einkum óbóta-
menn og landshornaflakkarar, en
Þegar okkur bar að garði, var að-
eins eftir að þurrka dúninn úr síð-
ustu leit — hroðaleit. I logni og
blíðu sem þessari er dúnninn
þurrkaður í flekk eins og hey. —
Algengast mun nú orðið vera að
hreinsa hann í vélum hjá stórum
vinnslustöðvum, til dæmis er Ófeig-
ur Pétursson dúnhreinsunarmaður
að atvinnu og býr á Akureyri.
Þegar við fórum um kvöldið, fóru
Ófeigsfirðingar um leið að vitja um
sel og reka. Hér er báturinn settur
fram, og hundarnir eru mjög
áhugasamir líka. Sá dekkri var svo
ákafur, að hann óð á eftir svo langt
sem hægt var, án þess að fara á
sund. — Á læginu liggja tveir stærri
bátar, en í baksýn er Seljaneshlið-
In.
20 VIKAN 37- tbl'