Vikan - 12.02.1970, Síða 5

DAGHEIMILA-
SKORTUR í VÍETNAM
En ef það væri nú það eina
sem skorti þar í landi væri mál-
ið ekki svo alvarlegt. — Ef
mamma vinnur úti verður pabbi
að fara með ungann í vinnuna,
því öll dagheimili eru yfirfull.
En ef pabbi er hermaður í Tieu-
Atar, eins og þessi s-víetnamski
hermaður, þá er málið enn alvar-
legra. Þó er ekkert hægt við
þessu að gera, og við verðum að
spyrja, enn sem fyrr: Hvenær sjá
mennirnir að sér og hætta þess-
um djöfladansi?
HVfTUR NEGRI f USA
Svona leit Grace Halsell út í
hálft ár, meðan hún dvaldi dul-
búin sem blökkukona í „Ghetto“
New York-borgar, og í aðalstöðv-
um kynþáttamisréttisins í Ame-
ríku, Mississippi. Grace vann eitt
sinn sem blaðafulltrúi við Hvíta
# vísur vikunnar
Líkt og oftastnær áður
ánægjan víða dvín
hjá borgurum þessa bæjar
sem berjast við framtöl sín.
Að lifa í lögmálsins anda
er líkasttil ekki hægt
og þessvegna erúm við allir
yfirleitt dæmdir vægt.
Þó okkur sé ekki lagið
það eitt er leiðir til góðs
og misskiljum aðild okkar
í afkomu ríkissjóðs.
húsið, þar til að einn daginn datt
henni í hug að kanna sjálf hvern-
ig það væri að vera bandarískur
blökkumaður í Ameríku nútím-
ans. Síðan varð hún sér úti um
töflur sem lituðu húðina dökka
og hófst handa.
Grace Halsell hefur nú ritað
bók um reynslu sína og er nafn
bókarinnar „Sonl sister“. Er bók-
in öll hin forvitnilegasta, og kem-
ur þar fram, að eitt helzta vanda-
mál hennar var að halda áleitn-
um karlmönnum — hvítum — í
hæfilegiú fjarlægð! Hún vann
m.a. fyrir sér með því að vinna
á sjúkrahúsi í Harlem og sem
þjónustustúlka í Indianola í
Mississippi.
Hún segir einnig frá því er
hún sótti um vinnu í New York,
en þar var henni vísað frá með
þessum orðum, sem komu frá
ungum hvítum lækni: „Nei, við
höfum fengið nóg af þínum lík-
um!“ Og í Mississippi var hún
handtekin fyrir það að nota síma
á langferðabílastöð; síma sem var
aðeins ætlaður hvítum.
Hugmynd sína fékk Grace frá
hvítum rithöfundi, John Howard
Griffin, sem gerði svipaða tilraun
fyrir 10 á:rum síðan, og kom
eining út bók eftir hann, „Svart-
ur eins og ég“. (Black Like Me).
Vinir Grace hrósa henni óspart
fyrir hugrekki hennar, og á
blaðamannafundi nýlega svaraði
hún þeim: — Það segir enginn
við blökkukonu að hún sé hug-
rökk. Hún verður að vera svört
alla ævi.
—O—
Reið . móðir við dóttur sína á
táningaaldri: „Ef þú hegðar þér
ekki eins og almennileg mann-
eskja, þá síkka ég öll pilsin þín.“

EKKI AÐEINS OPINN
HELDUR GALOPINN
Þar sem ríkir sól og sumar allt
órið í kring, eru svokallaðir opn-
ir bílar mikið í tízku. Og á bíla-
sýningu sem haldin var í Los
Angeles nýlega var sýndur sá
opnasti sem sézt hefur ennþá.
Það var VW-grind, sem hafði
verið „yfirbyggð“ með hvítmál-
uðum teinum allavega snúnum
og kræklóttum Einhvernveginn
höfum við á tilfinningunni að
fólk ætti að fá nægilega ferskt
loft í andlitið í svona bíl — um
leið og það gleypir sótið úr bíln-
um á undan!
7. tbi. VHvAN 5