Vikan - 21.05.1970, Blaðsíða 36

HUSGAGNAVERZLUNIN AUÐBREKKU 59
m SÍMI: 42400
DUNAkúpavogi
Yfirlitsmynd úr Dúna í Kópavogi. Þarna sjást ýmsar gerðir húsgagna, sem
þar eru fáanlegar, m.a. þriggja og fjögurra sæta sófasett og mikiS úrval
sófaborSa og innskotsborSa.
ÚrvaliS er hjá okkur
Við sendum hvert á land sem er
Myndalistar fyrir hendi
_y
HUSGAGNAVEBZLUNIN
DÚNA
AUÐBREKKU 59
SÍMI: 42400
KÓPAVOGI
Hennar
keisaralega tign
Framhald af bls. 18.
ingjar frá hernaðarmálaráðu-
neytinu véku ekki frá honum ...
En nú er bezt að snúa sér að al-
vörunni. Hvaða mál talið þér,
fyrir utan þýzku.
— Ungverzku og pólsku, svar-
aði Milly undrandi.
— Pólsku, það er ágætt. Hann
lætur yðir fá pólskt vegabréf og
svo farið þér til Berlínar. Sem
dansmær. Skiljið þér hvað ég á
við? Þér látið sem þér hafið tek-
ið bréfið trúanlegt. Ástarævin-
týri yðar og erkihertogans er
lokið. Þér farið af landi burt.
Buðu þeir yður peninga?
— Það stendur í bréfinu að
það séu peningar á mínu nafni í
Schöllerbankanum.
— Það er gott, sagði Maria
Vetsera glaðlega. — Mér þykir
prýðilegt að nota hinn slótt-
uga Fabbri! Þessa peninga leys-
ið þér út, svo þetta sé allt senni-
legt. Svo farið þér til Berlínar.
En eina fórn verðið þér að færa,
þótt mér þyki það leiðinlegt, —
þér verðið að klippa hárið og lita
það svart.
— Það er nú ekki mikil fórn,
sagði Milly. — Fyrir Gianni vildi
ég fórna sjálfu höfðinu ... En
hvað geri ég svo? Hvað á ég að
gera í Berlín?
— Það er mjög einfalt. Þaðan
farið þér til Giannis. Hann þarf
svo sannarlega að hafa ráðskonu
í þessari pólsku eyðimörk.
— Hvað? Ráðskonu? Milly hló
vandræðalega. — Getur það
gengið? Hugsunin um að búa
undir sama þaki og Gianni var
svo dásamleg að hún gat varla
trúað því.
— Auðvitað er það allt í lagi.
Mari Vetsera brosti, hún gat les-
ið hugsanir Millyar eins og opna
bók. — Allir háttsettir liðsfor-
ingjar í Galisíu hafa ráðskonur.
Hver ætti annars að sjá um hús-
haldið fyrir þá? Hún stóð upp.
— Þér heyrið frá mér, Milly. Má
ég ekki kalla yður Milly?
— Auðvitað, 'barónsfrú.
— Ekki barónsfrú, kallaðu mig
Maríu, mér þætti vænt um það.
Hún þrýsti hönd Millyar og
horfði í augu hennar. Flauels-
augun voru sorgmædd. — Örlög
okkar eru áþekk, Milly. En þú
getur átt von á að allt fari vel,
en það get ég ekki. Ég get aldrei
fengið að sameinast manninnum
sem ég elska. Ekki í þessu lífi.
— Segðu þetta ekki, sagði
Milly áköf. — Maður veit al-
drei....
— Jú, ég veit það. Ég get al-
drei orðið eiginkona krónprins-
ins. Ég er samt ánægð með hlut-
skipti mitt. Þú mátt ekki taka
það illa upp þótt ég segi að ég
er fegin að Gianni er farinn frá
Vín.
— Fegin? Hversvegna?
— Jú, það er þessi ógnvekj-
andi hugmynd, sem þeir hafa
fengið, um að láta krýna Rúdólf
til konungs í Ungverjalandi.
Uppreisn gegn föður sínum, keis-
aranum! Það myndi aðeins enda
með ósköpum. Rudolf er ekki
maður til að gera stjórnarbylt-
ingu. Og hann getur ekki fram-
kvæmt neitt nema Gianni sé
honum hjálplegur. Ég er ánægð
þess vegna.
Milly hugsaði til Ernö Buday og
byltingarmannanna, sem hvorki
vildu hafa Franz Jósef eða Ru-
dolf, sem voru næstum búnir að
myrða Gianni.
— Þetta finnst mér sjálfri,
María, sagði hún innilega.
Og nú rak hvert atvikið annað.
Milly sótti peningana í Schöll-
erbankann, hundrað þúsund gyll-
ini. Þessa upphæð hafði Landau-
er lögfræðingur lagt inn; sá hinn
sami og forðum reyndi að fá
Milly til að yfirgefa borgina og
Jóhann Salvator.
Þar sem allir vissu að Landau-
er var lögfræðingur hirðarinnar
og háaðaisins, vakti koma Millyar
í bankann mikla athygli. Forvit-
in og öfundsjúk augu fylgdu
henni eftir.
Milly stakk peningunum rólega
niður í tösku sína og brosti, þeg-
ar hún fór út úr bankanum.
Það hvarflaði aldrei að henni
að taka þessa peninga sem eigin
eign. Hún tók aðeins það sem
hún nauðsynlega þurfti, hitt lagði
hún til hliðar handa Gianni.
Hún keypti sér dökkbláa dragt
í stóru vöruhúsi, ferðatösku og
snyrtivörur.
Hún sagði húseigandanum að
hún væri á leið til Berlínar, til
að leita fyrir sér með atvinnu.
Vegabréfið sem Maria Vetsera
sendi henni var fyrir Dana Lub-
owska, tuttugu og eins árs gamla
frá Jaroslaw. í innsigluðu um-
slagi var kort, sem á var letrað:
Hotel de Cracovie, Lemberg. Þar
bíða þín trekari upplýsingar.
Gangi þér vel!
Þetta sama kvöld tók Milly
næturlestina til Berlínar. Hún
var ein í klefa á fyrsta farrými.
Með brennandi augum starði hún
út í stjörnubjarta nóttina. Hún
hugsaði um Gianni, augu hans,
hlátur og kossa, og þráin til hans
bar hana hálfa leið.
Hún stóð aðeins við í Berlín í
nokkra klukkutíma, svo hélt hún
áfram til Lemberg.
— Ég heiti Dana Lubowska,
36 VIKAN »•tbl-