Vikan - 28.05.1970, Blaðsíða 17

Þegar kísí Uont
aftur
SMÁSAGA ÚR DAGLEGA LÍFINU
EFTIR HILMAR JÖNSSON
angur: allir ketlir heima.
Klukkan var orðin tíu og
vandamálið krafðist slcjótrar
úrlausnar.
Ég var einbúi um þessar
mundir. Konan var á spítala
að ala mér dóttur og „pumm-
arnir“ minir tveir voru hjá
tengdamömmu. Húsið var
með öðrum orðum tómt. Var
nokkuð annað að gera en
taka þennan óhoðna gest með
sér heim i bílinn? Konan
hafði ámálgað það að fá
kött. Strákarnir mundu hafa
gaman af því, sagði liún. Og
það var rétt að þeir fóru
ætið beina leið til kisu, þeg-
ar þeir komu í Smáratúnið
ellegar heimsóttu ömmu og
afa i Höfnunum. En ég bar
fyrir mig fyrri reynslu.
Mamma hafði átt fleiri en
einn kött. Á einn hafði ver-
ið keyrt. Við bræðurnir köll-
uðum þann mann aldrei ann-
að en Jón Jónsson kattar-
bana. Annar veslaðist upp i
einhverju kattarfári.- Svo
voru það húsgögnin. Þau
höfðu aldrei farið varhhita
af þessum vígreifu dýrum og
síðast en ekki sízt var það
þrifnaðurinn. Ivattarhlands-
lykt er sko ekkert vellykt-
andi eða finnst ykkur það?
Þannig liafði ég heilmikið
af rökum með mér. En i
þetta sinn gleymdi ég öllum
mótbárum gegn köttum. Það
yrði liálf kalt í miðstöðinni
um nóttina svo gestinum var
boðið til stofu og þar skildi
ég hann eftir þegar Iiann
hafði fengið mat framreidd-
an ásaml hljóðri ósk um að
gera sínar þarfir ekki fyrr en
með morgni. Svefnherbergis-
dyrnar voru skildar eftir
opnar, ef ske kynni að gest-
urinn vildi fremur liggja i
rúmi en sófa. Heimurinn var
fullur af lilýju um þessar
mundir: nýr einstaklingur
mundi innan skamms koma
heim og bælast í heimilis-
kórinn. Og það var eins og
mig hafði grunað, um morg-
uninn var kisi kominn upp í
til mín, liafði lagzt til fóta
eins og allir góðir heimilis-
kettir gera. En nú voru góð
ráð dýr. Veðrið hafði litið
sem ekkert batnað.
Fyrir liádegi var ætlun mín
að fara i innkaupaleiðangur
til Reykjavilcur. Það var ekki
hægl að skilja kisu eftir
heima og út vildi hún ekki
þótt henni væri það kurteis-
lega hoðið. Eftir nokkra iliug-
un ákvað ég að endurtaka
ævintýrið frá kvöldinu áður.
bjóða gesli mínum aftur í
biltúr. Þið hlæið kannski,
sem hafið reynslu af köttum
sérstaklega af köttum í bil-
um, en ég var nú bara svona
einfaldur. í þetta sinn var
ferðinni eins og áður segir
lieitið til Reykjavíkur. Þið,
sem liafið reynsluna eruð
sjálfsagt farin að hrista liaus-
iiin og ég verð að viðurkenna
það, að ég var ekki kominn
nema upp á Stapa, þegar
ferðafélagi minn fór að
ókyrrast, mjálma ámátlega
og láta yfir höfuð öllum ill-
um látum.
Nú, liugsaði ég. Það er vist
ekkert annað að gera en
hleypa gemlingnum út. Hann
lætur sér kannski segjast,
þegar hann finnur rokið og
rigninguna. Ég stoppaði og
hleypti uppreisnarseggnum
út. Og spá mín reyndist rétt.
Kisi fór smáspöl út fyrir veg-
inn en stóð þar síðan óráð-
inn i rokinu og rigningunni.
Ég kallaði. Jú, liann kom, að
vísu með dálitlum semingi
en kom ]xi samt.
Komdu, greyið! Rétt við
hurðina stanzaði hann eins
og liann myndi að ferð í híl
er verri en hin versta maga-
pína. En hann gáði ekki að
því að maðurinn er nú einu
sinni slóttugur. Með því að
teygja snöggt úr mér náði ég
i rófuna á kauða og þar með
var hann kominn á ferð á
nýjan leik. Ég lnigsaði sem
svo að nú hlvti allur mótþrói
að vera brotinn á bak aftur,
enda hafði hann fengið
smjörþefinn af veðrinu og
hugsaði nú eins og skynsam-
ur köttur hlýtur að liugsa að
það sé betra að vera í bíl en
húka úti i rigningu og roki.
En þetta var ekki skynsam-
ur köttur. Það verð ég að
segja, þótt liann hætti ráð
sitt siðar. Hann liélt sig að
visu á mottunni fyrst í stað
en þegar kom inn á Stranda-
heiði hafði öll skynsemi rok-
ið út í veður og vind og katt-
arafmánin fór aftur að
mjálma og það eins og ég
væri að kevra hann beint á
aftökustaðinn. Hófst nú sam-
tal við sálina: Var ekki
ómannúðlegt að láta kött út
úr bíl hér á miðri Stranda-
heiði og það kött, sem ber-
sýnilega var ekki vanur úti-
legum og vondum veðrum.
Nú fyrst fór að renna upp
fyrir mér hvað ég hafði ver-
ið vitlaus að taka þennan
fugl með i bílinn. Ég jók
ferðina i von um að dýrið
Framhald á bls. 36.
22. tw. VIKAN 17