Vikan - 28.05.1970, Blaðsíða 40

Loksins. Loksins eftir allt tekkiS: Pira-
System gefur ySur kost á aS lifga uppá
híbýli ySar. Ljósar viSartegundir eru
sem óSast aS komast í tízku. Framúr-
skarandi í barnaherbergi. SkrifborS úr
Ijósri eik. UppistöSurnar svartar eSa
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margir uppröSunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagli í vegg.
Ekkert annaö hillukerfi
hefur þessa kosti.
Því ekki aS velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leiS sú fallegasta.
LifgiS uppá skammdegisdrungann meS
Ijósum viSi. SkiptiS stofunni meS Pira-
vegg. Frístandandi. ESa upp viS vegg.
Bezta lausnin í skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. BæSi f dökku og
Ijósu. KomiS og skoSiS úrvaliS og
möguleikana hjá okkur. Pira fæst ekki
annarsstaSar.
PIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM A ÍSLANDI
HUS 09 SKIP Armúla 5 - Sími 84415-84416
Þér getið ekki verið með réttu
ráði. Hvað er þriðja deild? Ég
þekki engan Golowin og veit ekki
um nein skjöl. Segið mér hvað
þér eigið við!
Ungi maðurinn brosti, svo það
skein í sterklegar tennumar. —
Ég vil vita hver er milligöngu-
maður ykkar Golowins.
Milly stóð upp og sneri við
honum baki, horfði á litla ljós-
blettinn út um rimlagluggann.
Nú var þetta að skýrast, þeir
tóku hana fyrir einhverja aðra.
Þetta mál hafði ekkert með Miily
Stubel að gera.
— Ég anza þessu ekki, þetta
er fáránlegt. Ég heimta að fá að
tala við erkihertogann.
— Auðvitað, náðuga ungfrú.
Það fáið þér, þegar þar að kem-
ur.
Hún heyrði að hann ýtti stóln-
um til hliðar og stóð upp. Þá
sneri hún sér að honum.
Hann leit vingjarnlega á hana.
— Takið það ekki illa upp, þótt
ég hafi spurt yður nokkurra
spurninga. Það eru aukaatriðb að
miklu alvarlegra máli. Ég er
reyndar hingað kominn í allt
öðrum tilgangi.
— Hvaða tilgangi?
Hann tók fram spjald með
gyltum röndum. Á því stóð:
„Hótel de Cravovie“. — Ungfrú-
in hefir ekki fengið neitt að
borða í dag. Má ég stinga upp á
að þér fáið þetta, sem stendur á
matseðlinum.
— Ég hefi enga matarlyst.
— Það er samt skynsamlegt að
fá eitthvað að borða, sagði hann
með umhyggjusamri rödd. — Ég
er hræddur um að við fáum ekki
að borða á leiðinni.
— Hvaða leið? spurði Milly
undrandi.
— Afsakið. Hann hneigði sig.
— Ég var næstum búinn að
gleyma að segja yður það. Við
förum til Vínarborgar í kvöld ...
Framhald í næsta blaði.
Á hátindi frægðarinnar
Framhald af bls. 23.
þá frani eldheitar varnir fyr-
ir rétti mannsins til að fremja
sjálfsmorð. Á slíkum stund-
um virtist byrði sú, sem
hvildi á herðum hans vera
honum ofvaxin og þá leitaði
liann á náðir vinsins. En
köstin liðu hjá, stóðu oft ekki
nema i einn sólarhring.
„Bakkus konungur“ líkist
skáldsögu; hann er lifandi,
hreinskilinn, látlaus og hrif-
andi. Suinir kaflarnir eru
hreinustu perlur, og hann
hefur öðlazt sess sem sígilt
verk um ofdrykkju. Þó að
hann væri tómur skáldskap-
ur, væri hann engu að síður
sannfærandi, lifandi skáld-
skapur. Hann kom fyrst út
neðanmáls í „Saturdey Even-
ing Post“ og seinna í hókar-
formi og var lesinn af millj-
ónum manna. Prestarnir
notuðu hann sem grundvöll
að siðferðisprédikunum sín-
um gegn drykkjuskapnum;
bannfélögin tileinkuðu sér
hann og sérprentuðu kafla
úr honum og dreifðu út í
hundruðum þúsunda. Kenn-
arar, stjórnmálainenn, blaða-
menn og fyrirlesarar og fé-
lög, sem óhugsanlegt var að
hefðu getað unnið saman að
nokkru máli, sameinuðust
nú, fyrir tilstilli „Bakkusar
konungs" i baráttunni gegn
vínauðvaldinu. Það var gerð
kvikmynd út af efni hókar-
innar, sem vinframleiðendur
buðu stórfé fyrir að fá stöðv-
aða, og fólk, sem ekki hafði
opnað bók siðan það sat á
skólabekk, gleypti hana eins
og gráðugir úlfar. Þó að
Jack hefði i bókinni lýst sigri
sínum á vininu, var hann af
flestum lesendum skoðaður
sem túramaður. Sá viðbjóð-
ur á ofdrykkjunni, sem
„Bakkus konungur“ vakti
hjá meginþorra fjöldans, átti
tvímælalaust drjúgan þátt í
lögleiðingu liannsins i Ame-
rílcu.----
Landbúnaðurinn tók nú
hug Jacks svo, að hann
gleymdi öllu öðru. Hann ætl-
aði að gera bú sitt að fyrir-
myndarbúi og lagði allan
áhuga sinn og allar eigur í
það. Hann ruddi land, sáði,
plantaði, og hann breytti vín-
ekrum sinum í eukalyptus-
skóga. Hann keypti hesta,
naut, kvígur, svín og angóra-
geitur. Hann skrifaði fjölda
greina um búvísindi og frum-
drög að skáldsögu, sem átti
að fjalla um „afturhvarfið
til moldarínnar“.
Bændurnir í sveitinni
hlógu að honum, eins og
menn höfðu hlegið að hon-
um, þegar hann var að
byggja „Snarken“, en hann
lét það ekki á sig fá. „Ef
maður finnur einhverja heil-
brigða og skynsama aðferð
til að vinna sér inn og eyða
peningum, þá setjast allir að
manni. Ef ég aftur á móti
eyddi peningum minum i
veðmál og dansmleyjar, þá
væru engin takmörk fyrir
umburðarlyndi manna.“ —
Þeim, sem vöruðu hann við
að eyða svona miklum pen-
ingum í tilraunir, svaraði
hann. „Ég afla mér peninga
á heiðarlegan liátt og ekki á
kostnað verkalýðsins. Ef mig
langar til að nota peninga
mína til þess að veita mönn-
um atvinnu og til að endur-
reisa landbúnaðinn i Cali-
forníu, hef ég þá ekki fullt
leyfi til þess?“
Bitstörf hans gáfu honum
75.000 dollara i árslaun, en
hann notaði 100.000. Þegar
búreksturinn náði hámarki
sinu, voru launaútgjöld hans
3000 dollarar á mánuði.
Hann hafði 100 manns við
bústörf og byggingar og ef
skyldulið þeirra er talið með,
hefur liann haft fimm hundr-
uð manns á framfæri sínu.
En með því er ekki allt tal-
40 VIKAN 22- tbl-