Vikan - 01.10.1970, Blaðsíða 21

Faruk var trúaður og fór daglega í einhverja moskuna.
I»arna er hann við Sayeda Nefissa í Kairo.
Faruk konungur og Farida drottning með fyrsta harniö, dóttur-
ina Ferial, sem varð ársgömul í nóvember árið 1939.
Faruk hafði mikið yndi af fuglaveið-
um. Þjónar hans sáu um að hann
hitti sem flesta fugla.
ksinSjVildi öllum vel,
afturfótunum”
var ráðgjöfum hans við hirðina að þakka,
enda notaði hann þann stuðning út í yztu
æsar. Ári síðar rak hann forsætisráðherrann
úr stöðunni og setti í hans stað Muhamed
Mahmud (sterka manninn) í stjórnarfor-
ustuna.
Sjálfur svaf hann á daginn og skemmti
sér á nóttunni. Matarvenjur hans fóru fljót-
lega að segja til sín. Faruk byrjaði daginn
með því sem hann sjálfur kallaði „hollan
morgunverð“. Venjulega voru það um 20
linsoðin egg, nokkrir humrar og rússneskur
kavíar, sem hann borðaði venjulega með
skeið upp úr krukkunni.
Svo datt honum í hug að tími væri kom-
inn til að kvænast. Hann varð strax ást-
fanginn af sextán ára stúlku, Safinaz Zul-
ficar, sem var dóttir háttsetts málafærslu-
manns og einnar hirðfrúar móður hans.
Faðir stúlkunnar var ekki hrifinn af að
mægjast við konunginn, hann hafði heyrt
of margar sögur. af honum hjá konu sinni
og hann reyndi að skjóta málinu á frest.
En dag nokkurn í ágúst árið 1937, ók kon-
ungur í einum kappakstursbíla sinna, til
Alexandríu, ók svo hratt að allir vegfarend-
ur voru skelfingu lostnir, þar til hann kom
að skrauthýsi Zulficar fjölskyldunnar. Sa-
finaz var ein heima, faðir hennar var nýlega
lagður af stað til Libanon og móðir hennar
var í heimsókn hjá vinkonu sinni.
Faruk bað hennar og stúlkan svaraði hik-
andi já, en tók það fram að hún þyrfti að
fá blessun foreldra sinna.
— Nei, öskraði Faruk, — ég get ekki beð-
ið svo lengi.
Hitler sendi brúðargjafir.
Meðan á þessu stóð hafði Zulficar dómari
farið um borð í skip í Port Said, skip, sem
hann ætlaði að sigla með til Libanon. Faruk
hringdi í ofboði til Port Said og lét egypzka
lögreglu sækja hann um borð, hvort sem
hann vildi eða ekki og síðan var hann færð-
ur, eins og hver annar glæpamaðifr til
Montazahallarinnar, þar sem konan hans var
fyrir . Henni hafði líka verið „fylgt“ þangað.
Konungurinn tók á móti þeim í vinnustofu
sinni og nú bað hann auðmjúklega um hönd
dóttur þeirra. Móðir stúlkunnar lét strax
undan, en faðir hennar var mállaus af reiði.
Faruk tilkynnti þeim þá að hann hefði í
hyggju að kvænast dóttur þeirra, hvort sem
þau leyfðu það eða ekki. Dómarinn vissi
hvaða ráð Faruk var vanur að nota, svo
hann lét undan.
Safinaz var gefið nýtt nafn, hún var köll-
uð Farida (hin óskeikula) og þau giftu sig
á næsta ári. Brúðkaupið var ennþá ein þjóð-
hátíðin, en Farida hafði oft orðið fyrir von-
brigðum meðan á trúlofun þeirra stóð, það
var eins og hann hefði sérstaka ánægju af
að auðmýkja hana. Faruk var nefnilega al-
veg búinn að missa áhugann á henni. Það
eina sem hann hafði ánægju af, var að undir-
búa mesta brúðkaup veraldarsögurnar.
Brúðkaupsgestir streymdu alls staðar að.
Þjóðhöfðingjar gáfu miklar gjafir; Ibn Saud
konungur frá Saudiarabíu, gaf þeim 24 ara-
biska gæðinga og Farida fékk skartgripi
fyrir tugi milljóna, — jafnvel Adolf iHtler
færði stórgjafir, þar á meðal sérstaklega
byggðan Mercedes Penz sportbíl.
Þetta var svo sem engin tilviljun, þýzku
nasistarnir höfðu mikinn áhuga á að hafa
sem bezt samband við Faruk og egypzku
þj óðernissinnana, því að í Evrópu var nú
mikið rætt um heimsstyrjöld og nasistarnir
vildu notfæra sér óvild milli Egypta og
Breta.
Brúðkaupshátíðahöldin voru stórkostleg,
en þau gátu ekki dulið að níu tíundu af þjóð-
inni bjó við ýtrustu neyð. Þetta var eins og
ógeðslegur skrípaleikur. Einn þeirra sem sá
í gegnum þessa yfirborðsmennsku og lagði
framtíðaráætlanir, var ungur maður, liðs-
foringjaefni í herskólanum. Hann hét Gamal
Abdel Nasser og var þá 18 ára, sonur póst-
meistara í Alexandríu. Það varð svo hann,
sem steypti Faruk af stóli 14 órum síðar og
sá til þess að hann var rekinn í útlegð.
í næstu viku:
Það var eins og Faruk væri fæddur til að
tapa.
Framhald í nassta blaði.
4o. tbi. yiKAN 21