Vikan - 15.10.1970, Blaðsíða 48

Fæst
núna í fyrsta
sinni
úr Ijósum
viði
Loksins. Loksins eftir allt tekkið: Pira-
System gefur yður kost á að lífga uppá
hfbýli yðar. Ljósar viðartegundir eru
sem óðast að komast í tízku. Framúr-
skarandi f barnaherbergi. Skrifborð úr
ijósri eik. Uppistöðurnar svartar eða
Ijósgráar eftir vali. Smekklegt, nýtt,
margir uppröðunarmöguleikar.
Hvorki skrúfa
né nagii í vegg.
Ekkert annað hillukerfi
hefur þessa kosti.
Því ekki að velja ódýrustu lausnina,
þegar hún er um leið sú fallegasta.
Lífgið uppá skammdegisdrungann með
Ijósum viði. Skiptið stofunni með Pira-
vegg. Frístandandi. Eða upp við vegg.
Bezta lausnin í skrifstofuna. Höfum
skápa, sem falla inní. Bæði i dökku og
Ijósu. Komið og skoðið úrvalið og
möguleikana hjá okkur. Pira fæst ekki
annarsstaðar.
RIRA
Frábær lausn í
húsbóndaherbergið
EINKAUMBOÐ FYRIR PIRA-SYSTEM Á fSLANDI
HUS OS SKIP Ármúla 5 - Sími 84415-84416
sig um. — En ég man að Sylvia
sagði einu sinni að það væri
hlutafélag sem ætti húsið.
Konsúllinn horfði á hana og
brosti þurrlega. — Já, en ein-
hverjir verða að eiga hlutabréf-
in, eða hvað heldur þú, Emma?
. . . En þarna kemur Sylvia!
Fyrirgefðu að við skyldum ráð-
ast hér inn, en það var svo langt
síðan við höfum séð þig. Hvern-
ig líður þér, vina mín? Þú ert
svo föl. Þú ert þó ekki veik?
Framhald í næsta blaði.
IFTIRUIPUS
Framhald af bls. 25
þráði ungur að stýra fleyi
um ölduslóðir og verða fræg-
ur af sjósókn og aflabrögð-
um. Honum varð ekki að
þeirri ósk og hlaut að sitja í
landi. Eigi að síður hefur
hann orðið sér úti um far-
kost og lagt stund á veiði-
48 YIKAN 42. tbi.
skap, en hann sækir á önnur
og lygnari mið en kalt og úf-
ið Dumbshaf. Sigling lians
er samt áhættusöm, þó að
liann verði ekki sjóveikur af
hennar völdum eins og þeg-
ar hann reri í bernsku út á
Skjálfandaflóa.
Lúpus.
BRYNDÍS SCHRAM
Framhald af bls. 27.
hægt að leigja, því að það er
svo dýrt og léleg aðstaða til
að fá góð lán. Fari maður á
öldurhús hér í bæ, þá sér
maður þar annaðhvort fólk,
sem ekki er byrjað að byggja
eða þá öldunga, sem eru
löngu vaxnir upp úr slikum
barnabrekum. Ég er sjálf
þeirri reynslu fátækari, því
að við keyptum gamalt,
ódýrt húsnæði við Vestur-
götuna og höfum aðeins
einu sinni orðið að slá víxil-
lán.
— En hvernig á þá að
hafa þetta?
— Líttu á nágrannalönd-
in. Engum ungum hjónum
þar dettur í hug að fara að
byggja um leið og þau setja
upp hringana, enda er húsa-
leiga ekki himinhá þar eins
og liér. Það er ekki fyrr en
fólki hefur safnast einhver
auður, að bað fer að hugsa
svo hátt. I Bretlandi er yfir-
leitt ekki borgað nema 5—
10% af kostnaðarverði í upp-
liafi og afganginn á 90 ár-
um eða svo. Hér er sífellt
verið að blása út þetta svo-
kallaða einstaklingsfrelsi og
mikið lagt upp úr því, að
allir geti eignazt eigin íbúð.
Það er nú meira frelsið, þar
sem maður eyðir kannski 10
beztu árum ævinnar með
víxilmynd fyrir augunum og
býr i fleiri ár kastarollubú-
skap í svefnherberginu.
Manni er sagt, að 75% Reylc-
vikinga eigi sínar ibúðir, en
littu i kringum þig. Uppgef-
ið fólk um fertugt, ef ekki
dautt úr einhverjum nútíma-
sjúkdóm. Aktu um nýju
hverfin. Þar má sjá í gegn-
um glugga búsmæður vera
að hengja upp þvott í stof-
unni -— sem venjulega er
einnig trésmíðaverkstæði
heimilisins. Eg get eklci skil-
ið, að þetta sé leggjandi á sig
til þess að eignast eigin íbúð.
— Já, en nú er okkar þjóð-
félag einu sinni byggt upp á
þennan hátt.
—- En það er bara ekkert
réttlæti í þessu. Ég er helzt
þeirrar skoðunar, að fólk
eigi ekki að eignast neitt.
— Ertu í Rauðsokkuhreyf-
ingunni?
— Nei, ég er það nii ekki.
Það er kannski bara tilvilj-
un eða þá fyrir það, að ég er
orðin ófélagslynd með aldr-
inum. Ég hef kannski ekki
heldur of mikla trú á kvenna-
samtökum, þau hafa yfirleitt
reýnzt fremur gagnslitil fram
að þessu.
— Nú hafa Rauðs-okkur
haldið því fram, að móður-
ástin hafi verið notuð sem
vopn til að kúga konuna.
Ettu því sammála?
— Mér finnst þær ganga
alltof langt í ])essu tilviki, þó
að það sé sannleiksbroddur
í þvi. En ég held þvi fram,
að við séum alls ekki kúgað-
ar; við höfum öll tækifæri
til að standa okkur til jafns
við karlmenn og gegna sömu
störfum og þeir í þjóðfélag-
inu. Meinsemdin liggur fyrst
og fremst hjá okkur sjálf-
um, okkur vantar frum-
kvæðið til að gera eitthvað.
Það er þessi andlega leti, sem
háir kvenfólkinu. En það er
annað, sem þær liafa bent á
og mér finnst timabært. Það
er sagt við ungu konuna, sem
vill mennta sig og ganga út
í atvinnulífið. — Ef þú endi-
lega vilt ganga menntaveg-
inn og verða, við skulum
segja efnafræðingur eða
annað, þá skaltu ekkert vera
að eignast börn og heimili.
— Konan þarf nefnilega að
velja. Hvenær þarf karlmað-
ur að gera slíkt? Auðvitað er
það frumhvöt hvers og eins
að eignast börn. En það er
eins og konan þurfi að fórna
hinu kvenlega eðli sínu til
þess að geta orðið sjálfstæð-
ur og ábyrgur borgari,
stundað störf, sem hún hef-
ur áhuga á. Karlmaðurinn
getur verið bæði heimilis-
faðir og sinnt áliugamálum
sinum.
En hafi konan verulegan
áhuga, þá þurfa bömin ekki
að vera hindrun. Að visu