Vikan - 03.12.1970, Qupperneq 20

SINN ER
JÓLA-
SIÐUR
ÍLANDI
HVERJU
Boðskapur jólahaldáns er
hinn sami með öllum þjóð-
um, sem játa kristna trú. Sé
á hinn bóginn litið á venjur
ýmiss konar og ytri forms-
atriði, kemur í ljós, að sinn
er jólasiður í landi hverju.
JÓLIN ERU SAMEIGINLEG
fagnaðarhátíð kristinna
manna. Af því mætti ætla,
að ekki sé mikill munur á
jólahaldi hinna ýmsu þjóða,
þeirra er kristna trú játa. Að
því er varðar sjálft inntak
jólahaldsins er þetta rétt. Ef
á hinn bóginn er litið á venj-
ur ýmiss konar og ytri
formsatriði, þá kemur í ljós,
að það gildir einnig um jól-
in, að sinn er siður i landi
hverju.
í Balkanlöndunum er jóla-
brennið sem svo nefnist mik-
ilvægur þáttur i jólahaldinu.
Jólabrennið er trjábútur, sem
stungið er í heilu lagi inn í
arineldinn. í Búlgaríu stráir
20 VIKAN-JÓLABLAÐ
heimilisfaðirinn komi fyrir
framan liúsdyrnar og syng-
ur: „Kristur er fæddur“, en
einhver í fjölskyldunni svar-
ará „Já, hann er fæddur."“
Síðan heggur heimilisfaðir-
inn öxi í jólabrennið, svo að
neistamir sindra í allar átt-
ir. Um Ieið ber hann fram
óskir um ríkulega uppskeru
og góð skepnuhöld. í Júgó-
slavíu koma nokkrar fjöl-
skyldur saman til þess að
syngja jólasálma. í Rúmeniu
gangar hópar manna hús lir
húsi og syngja sálma og
segja sögur. Þeir bera með
sér langa stöng, sem á er fest
blikandi stjama og jólabjöll-
ur.
Um Belgíu ferðast jóla-
sveinninn á hreindýrasleða.
hinnar helgu fæðingar.
Kirkjur og heimili eru
skreytt með trjám og hréf-
skrauti. Kínverjar nefna
jólatré „lífsins tré“. Þau eru
skreytt með bómullartægj-
um, gerviblómum og marg-
litum festum. Engir réttir
eru fram reiddir á jólunum,
en stundum koma nokkrar
fjölskyldur saman til snæð-
ings, og eru þá ógrynni mat-
ar á boðstólum.
í Tékkóslóvakíu trúa böm-
in því, að heilagur Nikulás
komi niður til jarðar á gulln-
um vað hinn 6. desember.
Er hann síðan á faraldsfæti
fram að jólum og skrifar þá
hjá sér ýmsar athugasemdir
um hegðun og framkomu
barnanna. Á aðfangadag er
Víða um lönd er jólasveinninn eitt aðal tákn jólanna, sérstaklega í augum barna.
í Þýzkalandi er það þó ekki jólasveinninn, sem færir börnum gjafir, heldur
Kristsbarnið, hvítklædd stúlka með gullkórónu og gullvængi. Á Ítalíu er eng-
inn jólasveinn til, heldur gegnir norn hlutverki hans. Hún ríður sópskafti sínu
og er hin ferlegasta ásýndum, en skilur engu síður eftir gjafir handa góðu
bömunum.
Til þess að hreindýrin þurfi
ekki að svelta, fylla börnin
diskana sína með höfrum og
láta þá standa úti á hlaði yf-
ir jólanóttina. Að morgni
jóladags eru liafrarnir horfn-
ir, en i þeirra stað hafa gjaf-
ir verið lagðar á diskana. I
horginni Antwerpen fara
syngjandi börn i hópum um
göturnar og veifa fánum, og
þai’ má einnig sjá syngjandi
presta í fullum skrúða bera
fyrir sér krossmörk og dýr-
lingamyndir. Göngunni lýk-
ur i liinni fornu dómkirkju,
en umhverfi hennar er allt
blómum skreytt.
Á kínversku nefnast jólin
Slieng Dan Jieli eða Hátíð
einskis neytt, en börnunum
lofað því, að þau skuli fá að
sjá gullsvin á borðum um
kvöldið. Svínin eru þó ekki
annað en skuggarnir á
veggjunum, þegar hinn liefð-
bundni steikti silungur er
fram borinn. Á jóladag er
venjulega steikt svínsflesk
til matar. Farandsalar, sem
ganga hús úr húsi, syngja
jólasöngva og selja lieima-
tilbúin leikföng, setja svip
sinn á jólahaldið í Tékkó-
slóvakíu.
í Englandi er vagga jóla-
söngvanna og þar fara ungir
og gamlir um göturnar og
syngja. Hljóta börnin pen-
inga og gjafir að launum