Vikan - 03.12.1970, Blaðsíða 33

allt sitt líf. Kommúnur eru einvörð-
ungu tilraunir til nýs sambýlisforms
og mér hefur skilizt að ástæðan fyr-
ir falli þeirra kommúna sem hér hafa
verið, sé sú að ýmsir litu á þær sem
einhverja samkomustaði eða partý
hús og níddust á gestrisni kommúnu-
fólksins. Eg álít að kommúnur geri
meiri kröfur til manns á margan
hátt heldur en þetta venjulega form;
maður verður að taka meira tillit til
annarra og maður verður að deila
ýmsum hlutum með mörgum. Efna-
hagslega hljóta kommúnur að vera
miklu hagkvæmari en tvenndarsam-
býlið, því margir hlutir nýtast betur
í kommúnunni.
Hitt er annað mál, að það sam-
býlisform sem mig dreymir um er
það að karlmaðurinn vinni hálfan
daginn úti og sé hinn helminginn
heima og konan sömuleiðis. Þannig
taka bæði virkan þátt í atvinnu- og
he:milislífinu, bæði eiga svipaðan
hlut í uppeldi barnanna og þau geta
verið saman heima á kvöldin. Nú er
það oft svo að heimilisfefeurnir
vinna úti á dagir.n frá 8—7. Ef þeir
koma heim í hádegismat vilja þeir
helzt fá frið til að lesa blöðin og
mega ekki vera að því að sinna
börnunum og þegar þeir koma heim
á kvöldin, dauðþreyttir eftir erfiði
dagsins, eru börnin háttuð eða á
leið í háttinn og rétt hafa tíma til
að sjá. föður sínum bregða fyrir.
Hann tekur lítinn þátt í uppeldi barn-
anna nema sem einskonar aukaaðili.
„Þú hljómar rauðsokkulega."
,.Já, það má vel vera. Mér finnst
margt til í því sem sú hreyfing er
að berjast fyrir og það er blátt áfram
hlægilegt hvað fólk misskilur þetta.
Margar konur virðast halda að það
eigi hreinlega að fara að neita þeim
um allan rétt til að ala upp börn
sín og láta karlmennina, sem þær
álíta mjög vanfæra um slíkt, sjá um
uppeldið og heimilisverkin. Aðal-
Ég gæti hugsað mér að búa í komm-
únu þó ég væri gift . . .
atriðið er að koma í veg fyrir að
konan þurfi alitaf að velja um þetta
tvennt: Vil ég giftast, eignast börn
og heimili eða vil ég starfa við eitt-
hvað annað sem ég hef áhuga á. Eg
held því sem sagt fram, að konan
sé hæf til margra annarra starfa en
barnauppeldis og heimilishalds, að
ég nú ekki tali um áhuga hennar
og löngun til að taka virkari þátt í
umhverfi sínu. A nákvæmlega sama
hátt held ég að karlmaðurinn hafi
áhuga, löngun og getu til að vera
virkari aðili á heimili sínu, sérstak-
lega sem faðir.
Ég veit mörg dæmi þess að fólk
trúlofar sig 18—20 ára og jaínvel
Framhald á bls. 62
VIKAN-JÓLABLAÐ 33