Vikan - 03.12.1970, Síða 95

FYRSTA FLOKKS FRÁ FÖNIX
Neðstu þrepin slitna örar-
en lausnin er á efsta þrepinu!
HAFIÐ ÞÉR TEKIÐ EFTIR ÞVÍ — að teppið á neðstu stigaþrepun um slitnar örar en á hinum. Sandur, stein-
korn, glersalli og önnur gróf óhreinindi, sem berast inn af götunni, þurrkast af skónum á neðstu þrepun-
um, setjast djúpt í teppið, renna til, þegar gengið er á því, sarga sundur hárin við botninn og slíta þannig
teppinu ótrúlega fljótt. Og grófu óhreinindin berast líka inn á gólfteppin í sjálfri íbúðinni, inn um opna
glugga og á skónum, því ekki er alltaf gengið um teppalagðan. stiga.
En æðrist ekki - lítið bara upp hinn tæknilega þróunarstiga - þar blasir lausnin við - Á EFSTA ÞREPINU:
NILFISK - heimsins bezta ryksuga!
NILFISK VERNDAR GÓLFTEPPIN — því ekki skortir sogaflið, og afbragðs teppasogstykkið rennur mjúk-
lega yfir teppin, kemst undir lágu húsgögnin (mölur!) og DJÚPHREINSAR fullkomlega. NILFISK slítur ekkí
teppunum, hvorki bankar né burstar, en hreinsar mjúklega með nægu, stillanlegu sogafli.
FJÖLVIRKARI — FLJÓTVIRKARI — VANDVIRKARI - ÞÆGILEGRI — HREINLEGRI — TRAUSTARI
• fleiri og betri fylgistykki # fjöldi aukastykkja: bónkústur, fatabursti, málningarsprauta, hitablás-
ari, húsdýraburstar, blástursranar o.m.fl. • meira sogafl • stöðugt sogafl • stillanlegt sogafl •
hljóður gangur • hentug áhaldahilla • létt og lipur slanga • gúmmístuðari • gúmmíhjólavagn,
sem eltir vel, en taka má undan, t.d. í stigum • hreinlegri tæming úr málmfötunni eða stóru, ó-
dýru Nilfisk pappírs-rykpokunum • áratuga reynsla • dæmalaus ending • ábyrgð • traust vara-
hluta- og viðgerðaþjónusta • gott verð og greiðsluskilmálar.
SlMI 2 44 20 — SUÐURGÖTU 10
ir óprýða lieimili, ef úti
liggur fyrir augum manna,
var þarna saman komið. Á
brott var altari og bekkir. Ég
gekk inn í kórinn. Yfir reis
dimmblá kirkjuhvelfingin.
Ég skyggnist kringum mig.
Á gaflinum þóttist ég sjá
móta fyrir altaristöflu. Það
reyndist rétt við nánari
skoðun. Á vinstri væng töfl-
unnar hékk hákarlsruða. Á
hægri væng töflunnar hékk
ullarpoki. Hann var slitinn
mjög og gubbaði og vall úr-
tíningi víðs vegar.
Ég opnaði altaristöfluna.
Myndirnar kannaðist ég við.
Þær voru af postulum Krists
'og báru þeir rauða og bláa
kyrtla.
Mér leið illa. Hér var
Kristur sjálfur úrelt ævintýr
og postular lians óslcilakind-
ur, er nauðsvn bæri til að
aðkenna.
Hvernig var þessu farið?
— Ilafði ekki þetta hús
verið vígt Drottni? Og hafði
ekki þetta hús verið nefnt:
Guðshús? Hafði Drottinn nú
afsalað sér eignarréttinum ?
Eða hafði Drottinn tekið
eittlivað í skiptum fyrir það?
Hafði Guð sent einhvern til
að gera kaupsamning þann
fyrir sina hönd?
Eða hafði Guð engu afsal
að sér?
Ég liraða mér út úr kirkj-
uuni. Tek hest minn og ríð
úr garði.
Ég geri ekki ráð fyrir að
stiga fæti oftar í Fellskirkju.
Guð hlessi minningu henn-
ar og þeirra bein er þar hvila.
☆
OSKILABARNIÐ
Framhald af bls. 31.
það geti verið einhver sennileg
skýring á því að hún hagaði sér
þannig?
Hann sat þögull um stund, án
þess að hreyfa legg eða lið, en
loksins tók hann hendurnar frá
andlitinu og horfði á Cissi. Eitt-
hvað af reiðinni var komið aftur
í augnaráð hans.
— Að vísu skruppum við burt
í fyrravetur. En það var aðeins
í hálfan mánuð. Hvers vegna
kom hún ekki, þegar við vorum
komin heim aftur?
— Vegna þess að hún hafði
lent í klónum á Leo á meðan og
hún þorði ekki að koma til ykk-
ar.
— Þorði ekki? Hvaða barn
þorir ekki að koma til foreldra
sinna?
Cissi virti hann fyrir sér.
— Segið mér, — þegar þér
komuzt að því að Leo hafði log-
ið að yður og að Katja van í
Svíþjóð, hvað gerðuð þér þá?
— Ég talaði auðvitað við
hann. Þegar hann settist við hlið
mér í bílnum, hafði ég mesta
löngun til að snúa hann úr háls-
liðnum. Það hefði ekki verið erf-
itt, því að hann var dauðadrukk-
inn.
— En þér gerðuð það ekki.
Hvers vegna?
Skopalski barði krepptum
hnefunum á ‘hné sér í van-
máttka reiði.
Ég held ég viti hverju hann
hótaði! Hann sagði að það væri
á valdi hans að láta vísa dóttur
yðar úr landi, að hann gæti lát-
ið senda hana til Póllands. Og
við vitum öll hvað hendir fólk,
sem sent er aftur til kommún-
istaiandanna. Þér vilduð, þrátt
fyrir allt, vernda hana. Þér elsk-
ið ennþá dóttur yðar, herra
Skopalski!
Hann starði fram fyrir sig, án
þess að svara.
— En yður hefur ekki dottið
í hug að hann hafi, ef til vill,
hótað henni því sama! Það var
einmitt það sem hann gerði.
Hann neyddi hana til að sækja
þessar svallveizlur og til að fara
í einu og öllu eftir skipunum
hans. Og þar sem hún hafði lát-
ið hræða sig til þess einu sinni,
þorði hún ekki að reyna að ná
sambandi við ykkur. Það getur
verið að hún hafi haft einhverj-
ar minningar frá æskuárunum,
þið hafið kannske verið ströng
við hana....
Augu þeirra mættust og í
fyrsta sinn sá hún vonarneista í
augum hans.
- - Fröken Caronius, haldið
þér — að það sé einhver von
um. . .
— Já, jafnvel meira en von.
Hún á sér ekki heitari ósk en
að hitta ykkur aftur, ef hún
væri viss um að þið vilduð reyna
að skilja hana. Ég veit reyndar
að hún elskar mann, sem elskar
hana. Ég held að allt lagist hjá
henni innan skamms.
Hann hrukkaði ennið.
VIKAN-.TÓI.ABLAÐ 95
L