Vikan - 07.01.1971, Síða 11

ril skamms tíma var
>tína mesta
yrirmyndarbarn. En
>íSustu mánuðina
»r hún farin að hegða
sér einkennilega ...
ÞAÐ
AÐ VERA
SEX ÁRA
Stína er orðin sex ára og hef-
jr gjörbreytzt. Foreldrar henn-
ir hafa miklar áhyggjur af
áenni og velta því fyrir sér, að
hvaða leyti þeim hafi mistek-
izt við uppeldi hennar. Fyrir
aðeins hálfu ári var hún hlýð-
in og góð og veluppalin lítil
stelpa. Hún klæddi sig sjálf á
morgnana og sat kyrr við mat-
borðið og borðaði fallega.
Henni fannst gaman að fara í
leikskólann og átti auðvelt með
að blanda geði við hin börnin.
Það voru í stuttu máli sagt allá
engin vandamál í sambandi við
hana. En síðustu mánuðina er
hún farin að hegða sér ein-
kennilega og móðir hennar
furðar sig á, hvað geti eigin-
lega gengið að henni. Hún er
eirðarlaus og óþekk, henni
finnst ekkert skemmtilegt leng-
ur og hún er á móti flestum
hlutum. Hún harðneitar að
gera þetta og hitt, sem hún er
beðin um. Henni finnst ekki
einu sinni gaman í skólanum
lengur.
Stína litla skiptir ört um
skap núorðið. Skyndilega er
hún himinglöð og byrjar með
ákafa að leika sér, en ef ekki
gengur allt eins og í sögu og
eitthvað smávægilegt er öðru-
vísi en hún vill að það sé, þa
er hún óðara komin í slæmt
skap og hættir við allt saman.
Ef hún situr til dæmis og er
að raða upp púsluspili og finn-
ur ekki eitt stykkið, þá missir
hún þegar, þolinmæðina, grýt-
ir púsluspilinu í allar áttir,
kastar sér í gólfið og grenjar.
Hún þolir ekki hið minnsta
mótlæti.
Stína litla veldur erfiðleik-
um við matborðið. Hún getur
ekki setið kyrr, ruggar sér sí
og æ í stólnum. Hún leikur sér
að matnum, hellir niður og
missir hluti viljandi á gólfið.
Hún virðist ekki geta haft
við og
börnin okkar
neina stjórn á sér. Foreldrum
hennar finnst þetta að vonum
ærið skrítið. Stínu hafði farið
fram jafnt og þétt, en nú
virðist henni skyndilega fara
hröðum skrefum aftur.
Þegar Stína á að klæða sig
á morgnana, kemur oft fyrir,
að hún situr lengi með annan
sokkinn í hendinni. Hún er orð-
in svo sein í hreyfingum og
henni veitist allt svo erfitt, sem
hún gat auðveldlega gert áður.
Þótt mamma hennar reki á eft-
ir henni og skammist, þá situr
hún bara kyrr og virðist vera
að láta sig dreyma eitthvað.
Hún skilur hluti eftir hér og
þar, man ekki hvar hún lætur
þá frá sér og finnur svo ekk-
ert, þegar hún þarf á því að
halda. Mamma hennar verður
að hjálpa henni að leita dag
út og dag inn, en áður var það
svo, að iðulega fann Stína hluti,
sem móðir hennar var búin að
gleyma, hvar hún hafði látið
frá sér.
Samkomulagið milli Stínu og
leikfélaga hennar fer alltaf
versnandi. Hún vill ráða yfir
þeim og stjórna þeim og ef hún
fær það ekki, þá vill hún ekki
leika sér við þá. Annaðhvort
fer hún heim í fýlu og klagar
eða leikfélagarnir fara burt frá
henni.
Hvert smáatriði virðist geta
orðið að deiluefni, og foreldr-
ar Stínu eru alveg að missa
þolinmæðina. Þar við bætist,
að Stína er að missa barna-
tennurnar og gerir mikið veð-
ur út af því. f hvert skipti, sem
hún missir nýja tönn, ætlar
allt af göflunum að ganga.
Ef mamma hennar biður
hana að hjálpa sér eitthvað
smávegis, þá vill hún ekki gera
það. En svo getur hún komið
seinna af sjálfsdáðum og boð-
ið henni aðstoð sína. Henni
virðist vera mikilvægast, að
ekkert sé sagt við hana og hún
sé ekki beðin um neitt. Gagn-
rýni og skammir þolir Stína
alls ekki. Hún er afar viðkvæm
fyrir hvers konar aðfinnslum.
—O—
Þetta vandamál, sem skýrt
er frá hér að framan, var lagt
fyrir kunnan sænskan barna-
sálfræðing, Lillian Gottfarb,
og fer útskýring hans á hegð-
un Stínu litlu hér á eftir:
Sex ára aldur barnsins er
erfiður. Mörgum foreldrum
finnst hann erfiðasti aldur
barnsins. Foreldrar eiga að
vonum erfitt með að sætta sig
við þrjózku barnsins og sífelld-
an mótþróa. Það hlýðir ekki
Framhald á bls. 43.
i. tbi. VIKANll