Vikan - 07.01.1971, Qupperneq 50

f NÆSTU VIKU
Aldrei aftur í fegurðarkeppni
Anna Scheving, fegurðardrottningin okkar frá
í fyrra, var fulltrúi íslands í hinni frægu
keppni um titilinn „Miss World", þegar rauð-
sokkurnar gerðu uppsteyt. í viðtali við Vik-
una segir hún meðal annars, að hún ætli
aldrei framar að taka þátt í fegurðarkeppni.
Þegar
barnið vill
ekki borða
í fyrsta þætti Vik-
unnar um uppeldis-
mál var sagt frá hin-
um erfiða sex ára
aldri. Nú víkur sög-
unni að því, þegar
barnið vill ekki
borða. Allir uppal-
endur hafa ein-
hvern tíma glímt
við það vandamál.
En hvað veldur því?
Smásögur
eftir Nóbels-
skáldkonur
Frá upphafi hafa
sex konur hlotið
bókmenntaverðlaun
Nóbels. Vikan mun
á næstunni birta
smásögur eftir þær
allar. Fyrst birtum
við sögu eftir Pearl
S. Buck, en hún
fékk Nóbelsverð-
laun árið 1938.
í hjólastól upp að altarinu
Jólin urðu henni sannkallaður gleðitími. Hún
var lömuð upp að mitti og dvaldist á sjúkra-
húsi til endurhæfingar. Einn af læknunum
ók henni í bæinn til þess að hjálpa henni að
gera jólainnkaupin. Sú ferð hafði giftusam-
legar afleiðingar. Þau urðu ástfangin og eru
nú lukkulega gift.
Þannig hófst lífið
Svo nefnist athyglisverð grein, sem birtist í
tveimur næstu blöðum. Hún segir frá nýjustu
hugmyndum vísindamanna um það, hvernig
lífið varð til í árdaga. Kenningar hins kunna
vísindamanns, Cyril Ponnamperuna, sem mik-
ið hefur verið í kastljósinu að undanförnu,
koma þar mikið við sögu.
Hún vill
ekki verða
ekkja
I þrettán ár hefur
Joan Bennet verið
gift Edward, yngsta
Kennedy-bróðurn-
um og hinum eina,
sem enn er á lífi. I
nýlegu viðtali við
bandarískt blað seg-
ist hún ekki vilja
verða ekkja, eins og
Ethel og Jacqueline.
HITTUMST AFTUR - í NÆSTU VIKU
Það var sterkur vínþefur af
honum.
— Þú hefur líklega átt von
á pabba gamla. Þess vegna ertu
í þessum fína slopp. Hann reif
frá mér sloppinn og góndi á
náttkjólinn.
— Hugsa sér, svona fín í
háttinn! sagði hann.
Hvers vegna æpti ég ekki?
Hvers vegna kallaði ég ekki á
Roger? Var ég að hlífa Will
við þeirri smán að láta Roger
sjá strákinn í því ástandi sem
hann var í? Eða var það sekt-
artilfinning, að ég væri hrædd
um að strákurinn hefði njósn-
að um mig og föður hans? Eg
hörfaði nokkur skref aftur á
bak og vafði sloppnum um
mig.
Hvað viljið þér mér?
sagði ég. — Faðir yðar er ekki
hér.
Ég veit það, sagði hann,
- ég var búinn að kynna mér
það.
Hann hló svo illskulega og
kom svo nálægt mér að mér
varð flökurt af brennivínsþefn-
um. — Hvað ég vil? Það skal
ég segja þér. ég vil fá það sama
og pabbi. Ég ætla að liggja
með þér, það hef ég hugsað
mér.
— Þér eruð drukkinn, sagði
ég. — Komið yður út. Maður-
inn minn er í herberginu hér
við hliðina.
— Þess vegna hvíslar þú,
eða hvað? sagði hann hlæjandi
og setti fingur á varir sér. Svo
sagði hann lágt: — Við látum
hann ekki heyra í okkur. Svo
hallaði hann sér nær. — Þú
skalt ekki hafa áhyggjur af
honum. Eg sá hann gegnum
gluggann, hann sefur eins og
steinn.
—■ Viljið þér ekki fara með
góðu. Þetta er ekki eins mikið
og þér haldið. Ég sá strax að
það var rangt af mér að segja
þetta.
— Jú, mín kæra, ég þekki
föður minn.
Hann gekk enn í áttina til
mín og mér var Ijóst að ég
gat ekki haldið Roger utan við
þetta. Ég reyndi að mjaka mér
í áttina að stofudyrunum, en
hann þreif í öxlina á mér. Það
varð mér ekki lítill léttir þeg-
ar ég sá Will koma inn um
eldhúsdyrnar.
— Drengurinn minn, sagði
hann blíðlega. — Slepptu
henni.
Framhald í næsta blaði.
50 VIK'AN i- tbi.