Vikan - 14.01.1971, Qupperneq 27

það má telja til undantekn-
inga. Hún varð þó að láta
sér nœgja 4. sætið.
Nei, mér datt aldrei í hug
að ég myndi vinna, en samt
er ég ánægð með frammi-
stöðu mína. í rauninni fór
ég ekki í því augnamiði að
verða kjörin eða komast
langt — enda vonlaust —
lieldur langaði mig til að
kynnast þessu og skoða mig
um. Og það er ábyggilegt
að ég tek aldrei þátt í slíkri
mönnum og ljósmyndur-
um. Stundum vorum við
vaktar klukkan sjö á
morgnana og eitl og tvö á
nóttunni fyrir mvndatökur
og annað slíkt.
Þá varð ég líka vör við
það, að miðað við allar hin-
ar var ég mjög illa útbú-
in. Aðrar þjóðir gera sér
grein fyrir auglýsinga- og
áróðursgildi keppna sem
þessarar og þvi er allt gert
til að gera stúlkurnar sem
bezt úr garði, áður en þær
fara, svo að þær geti orðið
landi sinu og þjóð til sóma.
fslendingar lita allt öðru-
visi á þetta; láta það alveg
afskiptalaust, þar til ein-
bver vinnur. Margar stúlkn-
anna voru fataðar upp af
forráðamönnum keppninn-
ar í heimalandi sínu, en liér
mátti ég vera að hlaupa um
allan bæ á síðustu stundu
til að útvega mér upplilut.
Hitt er annað mál, að þetta
er engin ný bóla hér á landi,
þvi að fegurðarsamkeppnin
hér á íslandi hefur alltaf
verið rekin í gróðaskyni og
alltaf illa skipulögð.“
„En finnst þér þá, að
fegurðarsamkeppni eigi rétt
á sér yfirleitt?“
„Á vissan hátt, já. Fyrir
sumar þjóðir eru þær allt
að þvi nauðsynlegar frá
efnahagslegu sjónarmiði og
mér finnst einhvern veg-
inn, að við mættum líta
meira á þær frá því sjón-
armiði. Og svo er þetta
mjög gott tækifæri fyrir
ungar stúlkur, sem liafa
hug á að skoða sig um í
Sjá næstu síðu.
keppni oftar. Það kom fyr-
ir nokkrum sinnum, að allt
virtist vera gert til að gera
lítið úr okkur. Ég man sér-
staklega eftir einu dæmi.
Þá hafði okkur verið boð-
ið að fara og skoða nýjan
og mjög fullkominn hanka
og svo allt í einu var okkur
skipað að fara i einfalda
röð á miðju gólfi. 1 þessum
hanka voru eingöngu karl-
menn, og þegar við vorum
komnar i okkar einföldu
röð, stilltu þeir sér upp fyr-
ir aftan sin skrifhorð og
mældu okkur út rétt eins
og þeir væru að íhuga hver
væri nú skást — fyrir sem
minnstan pening. Þegar
svona er getur maður ekki
annað en hlegið að allri vit-
leysunni.“
„En sérðu þá eftir að
hafa tekið þátt i þessari
keppni ?“
„'Alls ekki. Ég fer hara
ekki aftur. Mig langaði til
að kynnast þessu eins og ég
er búin að segja og til þess
hef ég fengið mjög gott
tækifæri. Auk þess er þetta
svo gífurlegt álag; hver ein-
asta mínúta var skipulögð
út í æsar, og ef við fengum
fimm mínútur til að slappa
af, yfirfylltist allt af blaða-
Verðugur fulltrúi íslenzks yndis-
þokka á alþjóðavettvangi — þó það
verði ekki framar.
2. tbi. VIKAN 27