Vikan


Vikan - 13.04.1972, Blaðsíða 47

Vikan - 13.04.1972, Blaðsíða 47
um, heimsfræg og tuttugu árum eldri! Théo Sarapo var óþekkt- ur Grikki, hárgreiðslumaður, sem enginn kannaðist við. Al- menningur sagði að hann tæki hana vegna peninganna. Og þegar það fréttist að hann lang- aði sjálfan til að verða þekktur söngvari, þá þurfti ekki lengur vitnanna við: Hann notar hana til að koma sjálfum sér í sviðs- ljósið. Hinn laglegi Théo var gigolo. En hin dásamlega Piaf blómstraði. En Théo elskaði hana. Hann vissi að hún átti ekki langt eft- ir og að hann gat gefið henni nokkurra mánaða hamingju. Edith skyldi ekki þurfa að bíða dauðans einsömul... En pen- ingarnir? Théo vissi vel hvernig ástatt var með fjármál hennar. Théo Sarapo fékk fjörutíu og fimm franka (gamla franka) í arf eftir konu sína, en það var í skuldum. BRÚÐKAUP Þau sungu saman á sviðinu í Olympia. Fólkið kom til að hlusta á Piaf. En það þoldi Théo bennar vegna. Og 9. október átti brúðkaup þeirra að standa, hún þoldi varla við fyrir kvölum. Hún varð að stinga upp í sig lakinu, til að öskra ekki upp- hátt og hún sárbað lækninn: — Ég verð að komast á fæt- ur fyrir þann níunda! Henni hrakaði óðum, en með cortisongjöfum komst hún á fætur og sagði já með skærri rödd. Og hún söng nýja vísu við mikinn fögnuð áheyrenda. KVALIRNAR KOMUST UPP í VANA 18. marz 1963 söng Piaf í óperunni í Lille. Það var síð- asta sinn sem hún stóð á svið- inu. Nokkru síðar fékk hún lungnabjúg og varð að fara á sjúkrahús. Hún var með óráði í hálfan mánuð. Théo vék ekki úr sjúkrastofunni. Hún vissi ekki hvar hún var eða hver hún var. f óráðinu hélt hún að hún stæði á sviðinu og hún söng, dag og nótt. Théo þurrkaði svit- ann af enni hennar. Þegar hún vaknaði til meðvitundar og sá Théo, sagði hún: — Þú hefðir átt að losna við þetta ... Hann átti eftir að horfa upp á fleira. En hvað hana snerti komust kvalirnar upp í vana. Á tólf árum hafði hún fjórum sinnum lent í bílslysum, einu sinni reynt að fyrirfara sér, verið fjórum sinnum undir iæknishendi til að venja sig af eiturlyfjum. Hún hafði líka Þessi litla tafla gerir gervitennurnar hreinar á 10 mínútum! (hún heitir COREGA TABS) snc COREGA TABS COREGA PUIVER Setjið töfluna í glas með volgu vatni. Látið gervitennurnar liggja í vatninu í 10 minútur. Svo auð- velt er það. Þér sjáið hve hreinar þær verða. Corega Tabs innihalda efni sem hreinsar, fjarlægir matarleifar og lykt. Og þér þurfið ekki að bursta. — Aðeins eina töflu í glasið. Corega töflur eru pakkaðar hver fyrir sig í loftþéttan pappír og eru því alltaf sem nýjar. COREGA tannlím — vel þekkt efni, sem held- ur gómnum á sínum stað, mjúkt og öruggt. Kemikalía h.f. þrisvar verið nær dauða en lífi vegna lifrabólgu, einu sinni fengið alvarlegt taugaáfall og þar af leiðandi verið sinnisveik um hríð, tvisvar fallið saman af delirium tremens, sjö sinnum verið skorin upp og tvisvar fengið lungnabólgu ... í bók sinni skrifar Simone Berteaut um Théo: „Þær tilfinningar sem hann bar til hennar voru langt ofar líkamlegum ástríðum. Alveg fram í andlátið gat hann látið Edith halda að hún væri ennþá elskuð og aðlaðandi kona, þótt hún í raun og veru væri aðeins gömul kona, sem stundum var að gefast upp á kvölunum. Fram til þess síðasta færði hann henni það sem hún hafði alltaf lifað fyrir: ástina.“ Og svo fékk hún eitt lifra- kastið ennþá og missti meðvit- und. Théo vakti yfir henni, dag og nótt. Piaf fékk að fara af sjúkrahúsinu, en hún var alveg í dauðanum. Hún vó aðeins þrjátíu og þrjú kíló og Théó varð að aka henni í hjólastól. En hún hló og gerði að gamni sínu, vegna þess að hún var svo hamingjusöm. Þau fluttu svo í einbýlishús rétt hjá Grasse og þar ætlaði hún að bíða dauðans. — Mig langar svo til að syngja, hvíslaði hún að lokum. Þann 14. október var Edith Piaf lögð til hinztu hvíldar. Hún fékk ekki síðustu smurn- ingu, vegna þess að náfinn lýsti því yfir að hún hefði alltaf „lif- að opinberlega í synd“. En Par- ísarbúar grétu. Théo Sarapo hafði lokið ætlunarverki sínu, hann létti henni síðustu stund- irnar. Þetta var sjaldgæf ást og Théo upnlifði enga aðra. Hann fórst í bílslysi. ý? LYKILLINN Framhald af bls. 13. indum að skila lyklinum. Þeir vissu með hvaða vagni ég hafði ekið og örugglega voru þeir það sniðugir að þeir myndu geta haft upp á mér, þegar ég stigi út úr vagninum. Þeir myndu eflaust trúa mér, þegar ég segði þeim að ég hefði ekki haft hugmynd um að lykillinn var i vasa mínum. Alice beið mín með andasteik, en ég gat ekki kyngt einum ein- asta bita. Ég var geðvondur og ásakaði Alice fyrir að hafa kom- ið Polly snemma i rúmið, áður en ég kom heim. — Hversvegna reynir þú ekki að borða, sagði Alice blátt áfram. — Þér líður betur ef þú borðar. — Ég er ekki svangur. — Reyndu nú að slaka svo- lítið á. Öndin er ljómandi góð, því máttu trúa. — Það er óheppilegt, ég er ekki svangur. Alice virti mig undrandi fyr- ir sér. Svo sagði hún: — Hefir eitthvað komið fyrir, Johnny? — Nei. — En elskan mín, ég finn að það er eitthvað að. Segðu mér það. — Ég sá mann verða undir lestarvagni, sagði ég og sagði henni alla söguna, auðvitað án þess að segja henni frá lyklin- um og náunganum sem hafði í hótunum við mig. — Þetta er hræðilegt, sagði liún og ljúfa ásjónan hennar var full meðaumkunar. Hún var eitthvað svo ung og elsku- 15. TBL. VIKAN 47

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.