Vikan


Vikan - 13.04.1972, Blaðsíða 16

Vikan - 13.04.1972, Blaðsíða 16
Edith Piaf lifði fyrir sönginn og ástina Þegar hún giftist Théo Sarapo, sem var grískur hárgreiðslumaður og tuttugu árum yngri, var fólk ekki í vafa um að hann væri einn þeirra ungu manna sem bjóða sig fram fyrir peninga. En Théo elskaði Edith Piaf. Og síðasta æviár sitt, var hún raunverulega elskuð ... Þegar Edith Piaf var fjörutiu og sex ára, var hún algert rek- sld, útbrunnin, yfirfallin af áfengisnautn og eiturlyfja. En hún söng „Je ne regrette rien“. — „Ég iðrast einskis". Hún sprautaði sig sjálf með morfíni að tjaldabaki, áður en hún fór inn á sviðið, stakk nálinni hvar sem var í gegnum fötin. Hún varð að gera það, til að geta Staðið upprétt. En hún söng. Sú Piaf, sem sást í sviðsljós- inu var lítil og svartklædd, stundum sprakk hún og stund- um slagaði hún. En aðdáun hlustenda og eitrið, hélt henni uppi. Það vissu allir að hún átti ekki langt eftir ólifað. Og þann stutta tíma, sem hún átti eftir að lifa ætlaði hún að lifa eins og hún hafði alltaf gert — án þess að hlífa sjálfri sér. Það var aðeins tvennt, sem hún hafði áhuga á: sögunni og ástin. Þegar læknarnir bönnuðu lienni að syngja, gat hún ekki farið eftir því: — Það er það eina sem ég á eftir. En það leit út fyrir að ástar- ævintýrum hennar væri lokið. Piaf vissi ekki sjálf hve marg- ir menn höfðu vermt rúmið hennar. Nú var svefnherbergið sjúkrastofa. „Spörfuglinn", sem hafði elskað svo marga menn — svaf nú ein. Og heimurinn beið þess að hún mvndi hníga niður, annað- hvort í hvílu sinni eða á svið- inu. Þá hitti hún Théo Sarapo. GATAN VAR HEIMUR HENNAR Hún fæddist á götuhorni (rétt fyrir jólin árið 1915). Faðir hennar var götufimleikamaður og móðir hennar götusöngvari. Gatan varð hennar heimur. Hún var mjög veikburða sem barn. Hún hafði beinkröm, varð blind, þegar hún var þriggja ára og ákaflega vanhirt. Amma henn- ar rak nokkurskonar skemmti- stað, sem raunar var ekki ann- að en hóruhús og þar fékk Edith fyrstu aðhlynninguna. Faðir bennar og amma og reyndar all- ar stúlkurnar í ,,fyrirtækinu“, gerðu allt sem þau gátu fyrir iitlu stúlkuna, en móðir hennar hafði yfirgefið hana, þegar hún var tveggja mánaða gömul. Þrjú ár liðu í algeru myrkri. Þá skeði kraftaverkið. Læknar höfðu ekki gefið nokkra von um að litli vesalingurinn fengi aftur sjónina. en vændiskonurnar auruðu saman til að hún gæti komizt til hinnar heilögu Ther- esu í Lisieux og Edith fékk aft- ur sjónina. Faðir hennar vildi láta hana verða akrobat, en það gat hún ekki, svo hún fór að syngja, sér tii mikillar ánægju. Hún var svo lítil að hún var næstum troðin undir, en röddin sagði fljótt til sín. Það var því gefið að einhverjum dytti í hug að láta hana syngja á skemmti- stöðum. Fólk varð fljótlega hrifið af söng hennar. En prima- donna gat hún ekki orðið, því 16 VIKAN 15. TBL.

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.