Vikan - 10.05.1972, Síða 36
C Ö •
RAFMAGNS-
MIÐSTÖÐVARKETILL
ELDAVÉLASETT
Við Öðinstorg, sími 10322 - Hafnarfirði, sími 50022
Sendum gegn póstkröfju - Greiðsiuskilmálar
Og þessvegna sagduðu
méi, að Ted væi i ineð tannpínn
og reyndir að draga mig i apó-
tekið, eða var það ekki? svaraði
kona hans ofsalega. Heldurðu,
að ég sé einhver blábjáni?
Hvernig dirfistu að bjóða ungri
stúlku um borð í prammann?
Hv'ernig dirfislli?
Eg bauð henni ekki. sagði
eiginmaðurinn.
— Hún hefur þá Jíkiega kom-
ið óboðin? snuggaði fruin og
sneri sér síðan að farþeganum.
— Hún er að minnsta kosti ekki
óþessleg. Ósvífin stelpugála!
— Hægan, hægan, Loo, sagði
stýrimaðurinn og roðnaði er
hann sá hve föl stúlkan var.
— Hugsaðu um sjálfan þig.
sagði syslir hans otsalega.
— Það varðar nú einmitt
sjálfan mig. sagði styrimaður-
inn iðrandi. Ég kom með
hana um borð, en svo fórum viö
að rífast.
Ekki er að efast um það,
svaraði systirin gremjulega.
Það litur ósköp fallega út en
það gengui bara ekki hjá mér.
Ég sver, að það er satt.
sagði stýrimaðurinn.
Til hvers var hann Jón þá
að fara svona laumulega ineð
þetta og loka liana inni?
Ég fékk far þessa ferð.
sagði ungfrú Harris, og það
var lika allt og sumt. Ekkerf
til að gera veður út af. — Hvað
skulda ég fyrir íarið, iir. Gibbs?
Ilun dro lilla Iniddu upp ur
vasa sinum, en áður en eigín-
maðurinn fengi nokkru svarað,
sló ofsareið kona hans budduna
tii hendi stúlkunnar. Stýrimað-
urinn hljóp til. eins og ósjálf-
rótt. en v'arð of seinn fyrír og
buddan datt i vatnið með
skvettum. Stúlkan æpti veiklu-
lega upp yfir sig og fornaði
liöndum.
Hvernig á ég nú að kom-
ast til baka? sagði hún og greip
: ndann á lofti.
Ég skal sjá fyrir þvi. Lucy,
sagði stýrimaðurinn. Mér
þykir fyrir því, Irvað ég hef
verið andstyggilegur!
Þú! svaraði stúlkan ofsa-
Jega. Heldur vildi ég
drukkna en að komasl i þakk-
arskuld við þig.
- Fyrirgefðu, sagði stýri-
maðurinn vesældarlega.
Það er nú nóg komið af
þessum skripaleik, greip fru
Gibbs fram i. Snáfaðu fra
borði!
Þu veröur kyrr þar sern
þú ert komin. sagði styrimaður-
inn valdsmannlega.
— Iíektu þennan kvenmann
af skipinu, æpti frú Gibbs til
mannsins síns.
Gibbs skipari brosti bjána-
lega og klóraði sér i höfðinu.
Hv'ert ætti hún að fara? spurði
hann vesældarlega.
Sama má mér vera. hvcrt
hún fer, æpli kona hans ofsa-
36 VIKAN 19 TBl.