Vikan - 16.11.1972, Side 38

Erir bíllnn likilli smrnlín?
BIRfll II bstip fr bví
&
BlRAl

Blandaðu vélaroliuna með 20% af Biral II
og bættu siðan eingöngu Biral II á vélina
næst þegar þarf að bæta á hana og þú
munt undrast árangurinn.
Biral-umboðið
Kársnesbraut 117, Kópavogi, sími 4-15 21.
NÁNÚSIN HÚN
BARKA
annan pokann og þaut af staö sem
fætur toguöu. Þegar hinn sá híinn
fara andvarpaöi hann af létti,
greip hinn pokann og þaut af staö,
meö állka hraöa.
Þetta var sveitarfulltriiinn í
Gjafabæ. Hann haföi veriö aö
veiöiþjófnaöi I dýragaröinum og
var einmitt á heimlejö meö allra
prýöilegasta dádýr. En þaö var
bara eitt aö. Fulltrúinn var aö
vfsu meö poka á bakinu, en þaö
var bara sá, sem Kubat haföi
fleygt frá sér, en sjálfur haföi
Kubat þotiö áf staö meö hinn, sem
dýriö fulltrúans var I.
Og I myrkrinu fór þannig, aö
Kubat setti dýriö inn I
skólastofuna, I staöinn fyrir
Börku, á sömu stundu og
fulltrúinn gekk inn I eldhúsiö sitt
og sagöi viö -konu slna: — Viltu
bara sjá, hvaö ég kem meö heim
núna?
Viö veröum auövitaö ekkert
hissa aö heyra aö hún Barka
prestsins valt út úr pokanum, af
þvl aö viö vitum, hvaö á undan
var fariö. En þaö vissi konan
fulltrúans ekki, og þegar hún sá
Börku koma- veltandi, fékk hún
aösvif og steinlá.
Þarna lágu þær báöar,
konurnar, hvor viö annarrar hliö
á gólfinu, eins og trjádrumbar.
Fulltrúinn haföi veriö liöþjálfi I
riddaraliöinu séö sitt af hverju.
Furöu rólegur greip hann vatns-
fötu og skvetti úr henni yfir
könuna sína. Og auövitaö naut
Barka góös af.
Fulltrúakonan reis upp, Barka
reis upp, fulltrúakonan stóö á
fætur og Barka stóö á fætur.
Fulltrúakonan fór aö veina,. en
Barka vildi ekki hlusta á þaö og
þaut út I myrkiö.
Næsta morguh, áður en
skólinn byrjaöi, fann kennarinn
dádýr i skólastofunni. Það sat þar
á fremsta bekk. Sem snöggvast
áttaöi hann sig ekki á þessu, en
svo sagði hann viö sjálfan sig, aö
aldrei veröi logiö aö þeim, sem
einskis spyr. Hann fór því meö
villibráöina inn I búriö, til aö láta
hana slga þar.
Hann hafði rétt lokiö þessu,
þegar Kubat kallaöi á hann aö
koma út á götuna. Hafði kenn-
arinn heyrt nokkuö I nótt? Nei,
hann halöi ekkert heyrt, en haföi
Kubat eitthvaö heyrt? Nei, nei,
hann haföi heldur ekkert heyrt. til
hvers var hann þá aö koma og
spyrja? — O, bara til aö skrafa
viö einhvern.
Klukkan tók aö hringja og
presturinn kom, stundvls út úr
prestshúsinu. Þegar hann sá
Kubat og kennarann þarna
saman, flýtti hann sér til þeirra
og kallaöi: — Hafiö þiö heyrt um
hana Börku okkar?
Hjartað I báöum mönnunum
hætti aö slá.
— Hugsiö þiö ykkur bara, hélt
presturinn áfram. — Haldiö þiö
ekki, aö hún sé komin meö tvær
heljarstórar kúlur á enniö slöan I
gær?
— Hefur einhver bitiö hana?
sguröi kennarinn, til þess aö
segja eitthvaö.
— Þaö er llkast þvl sem hún
hafi veriö barin meö þúst. Hún
segist hafa fengiö martröö og
brotizt svo um, aö járnstjakinn
datt I höfuöiö á henni . .. .Nú hefur
hún svo mikinn höfuöverk og er
næstum blind.
— Hvað segir læknirinn? Kubat
létti afskaplega.
— Þaö er engin ásta^öa til aö
vera aö eyöa peningum I lækna.
Meö guös hjálp kemst hún yfir
þetla.
Eða án allrar guöshjálpar,
hugsaði kennarinn meö sér.
Presturinn var aö fjarlægjast og
Kubat og kennarinn horföu á eftir
honum, þegjandi. Þaö blés kalt af
áttinni frá Prag og smáský héngu
yfir landinu. Ein einstök snjó-
flyksa féll aftan á hálsinn á
Kubat, ísköld og hann geispaöi.
Hann leit snöggvast upp I"
himininn og lagöi svo af staö
heim. Kennarinn dokaöi úti I
nokkrar mlnútur, en fór svo inn
og bætti á eldinn.
Snjórinn féll þéttar og þéttar og
nýr dagur var byrjaður I
Gjafaþorpi.
Og þar meö er I rauninni
sögunni lokiö. En ef þiö haldiö, aö
Barka hafi tekiö sinnaskiptum og
hætt aö vera nízk, eöa aö stolna
svíniö hafi legiö þungt I maganuih
eöa á samvizkunni hjá kenn-
aranum, eöa Kubat hafi séö aö
sér, eöa presturinn hafi hætt aö
vera guölegur, eöa aö Ibúarnir I
Gjafabæ hafi breytt náfninu I
Sparibæ, þá er þaö bara af.jivl, aö
þiö hafiö veriö aö lesa afevintýri,
en ekki þessa sögu — sem er
dagsönn.
PALLADÓMAR
Framhald af bls. 15.
Hann temur sér engar sjónhverf-
ingar I málflutningi, en honum
lætur vel gamla aöfetöin aö
spjalla viö verkamann, bónda eöa
sjómann undir fjögur augu og fá
viömælanda á ' sitt band . meö
skynsamlegum rökum og þægi-
legu viömóti.
Lúövlk Jósepsson gat varla
fengiö betra fulltingi I hinni aust-
firzku stjórnmálabaráttu sinni en
seiglu og lagni Helga Seljan. Ef
Lúövlk sjávarútvegsráöherra
telst hátimbruö snekkja, sem
lestar kjósendur á Austurlandi og
tekur viö stórum hópi I
Neskaupsstaö á leiö til fyrir-
heitna landsins, þá er Helgi
Seljan snotur skekkta, sem ferjar
farþega af suðurfjörödm einn og
einn um borö I drekann.
Lúpus.
KONAN I SNÖRUNNI
Framhald af bls. 37.
vaxið, aö þaö var full ástæöa til aö
gefa yöur þetta tækifæri. Eg
fann, aö ef þaö mál yröi t.ekiö upp
aftur, yrðuö þér kærður fyrir
eiturlyfjasmygl og ef til vill llka
fyrir morö.
— Ég er yöur innilega þakk-
látur, dr. Priestley, sagöi Part-
ington, og með sýnilegri hrein-
skilni. — Þér skiljiö auövitaö, aö
ég haföi getiö mér þess til, aö þér
heföuö séö gegn um leyndarmál
mitt. Þar af leiðandi hafiö þér
getiö þess til, þegar þér heyröuð
um slysiö, aö ég hafi verið aö
reyna aö flýja. Ég get trúaö yöur
fyrir því, aö mér var eiginlega
alveg sama, hvort þaö tækist eöa
mistækist. Arum saman hef ég
ekki hugsað um annað en til-
raunir minár og möguleikana á
að halda þeim áfram. Þó ég heföi
sloppiö sjálfur heföi ég ekki getaö
haldiö þeim áfram, félaus, og þá
heföi llfiö ekki oröið mér annaö en
byröi.
— Ég skil þaö vel, sagöi dr.
Priestley alvarlega. — Þaö er
ekki mitt aö dæma um, hvort
rannsóknir yðar hafa veriö svo
mikils viröi, aö þær réttlættu þaö,
sem þér hafiö gert, þeirra vegna,
aö drepa Vilmaes og afla yöur
fjár á þennan hátt. En ég bendi
yöur á þaö, aö þaö er til einskis aö
neita fyrir mér sök yöar á dauða
flugmannsins. Þessi giröingar-
stólpi, sem þér höföuö falið svo
vandlega I skúrnum, var eini
hlekkurinn, sem mig vantaöi I
sannanakeöjuna.
— Já, þaö- var vissulega
óheppni, aö ég skyldi einmitt
þurfa aö opna skúrinn I sama bili
og þér genguö framhjá, svaraði
Partington., rétt eins og hann
væri að tala um daginn og veginn.
Hann var svo rólegur, aö hann
hefði eins vel getaö veriö að tala
um einhvern þriöja mann og
gjöröir hans. Vafalaust átti deyf-
ingarmeöaliö, sem Heath læknir
haföi gefiö honum, nokkurn þátt I
þessu._En hvaö sem þvl leiö, var
Priestley alveg sannfœröur um,
aö hann fyndi alls ekki til
38 VIKAN 46. TBL.