Vikan - 16.01.1975, Blaðsíða 7

Eftir aft hafa spjallað um snyrt-
ingu fenguin við Heiðar til að
sýna okkur dag- og kvöldsnyrt-
ingu. Hann fékk sér til aðstoðar
Bryndisi Torfadóttur sýninga-
stúlku og notaði við þetta þær
snyrtivörur, sem hann þekkir
best, Yardley.
A fyrstu myndinni er Bryndis
alveg óförðuð. Heiðar segir hana
hafa mjög góða húð og sterklega
beinabyggingu f andliti.
A annarri myndinni er búið að
snyrta Bryndisi dagsnyrtingu. t
kringuin augun eru haustlitir,
piparrautt, brúnt og mosagrænt
og undir augabrúnunum er sand-
gulur litur. Undirlagið eða
,,make”-ið á miðhluta andlitsins
er Ijósara en annars staðar.
Kinnaliturinn er gulbrúnn og
varalitirnir eru tveir, gulbrúnn og
kóralrauður.
A forsiðumyndinni er Heiðar aö
snyrta Bryndisi fyrir kvöldsam-
kvæmi.og á siðustu myndinni hér
með er árangurinn kominn I ljós.
Þctta er mikil förðun og er tvenns
konar undirlag notað. Augun fá
svokallaða „geislameðferð”, þvi
litirnir, sem notaðir eru.eru látnir
mynda geisla út frá augununt.
Þeir eru piparrautt, gult og tveir
skærgrænir. Augnumgeröin er
lýst með sérstöku augnlýsingar-
kremi. Kinnaliturinn er plómu-
rauður og varaliturinn blanda úr
þremur sterkrauðum litum.
vita svolitið um gerð húðarinnar.
Maria Dalberg leyfði mér að fara
með nemendum sinum i tima i llf-
færafræði til Bjarna Konráðsson-
ar læknis, og hafði ég mikið/gagn
af þvi. Svo var ég sendur til
London, til aðalstöðva Yardley,
þar sem mér voru kynntar vör-
urnar og ég prófaður i bak og
fyrir. Upp úr þvi fór ég að kynna
vörurnar og méðferð þeirra hér,
bæði viðskiptavinum, i tiskuskól-
um og á vegum Kaupmannasam-
takanna. Siðan hef ég að jafnaði
farið út tvisvar á ári, kynnt mér
það nýjasta i framleiðslunni og
tiskuna i heild um leið, þvi fata-
tiska og sú tiska, sem rikir i
snyrtingu, hljóta alltaf að fylgjast
að. Við leggjum auðvitað aðal-
áhérsluna á haust- og vetrartisk-
una, þvi hún skiptir mestu máli
hér.
— Ég get sagt þér til gamans,
að fyrirtækið i London sendi mig
einu sinni til Kaupmannahafnar
til aö hafa þar kynningu i stóru
vöruhúsi. Þeir vildu gjarnan hafa
karlmann i þessu, én höfðu engan
dönskumælandi. bvi datt þeim i
hug að senda mig, þvi ég var þó
alltaf Norðurlandabúi og heldur
nær dönunum en þeir. Mér fannst
mikið grin að standa þarna og
tala gagnfræðaskóladönskuna
mina allan daginn yfir dönsku
kvenfólki — það bjargaði mér
bara, hvað mér er yfirleitt liöugt
um málbeinið.
— Hafa snyrtivörukynningar
ekki hingað til aðallega verið i
höndum kvenna?
— Þetta er mikið að breytast,
og mörg fyrirtæki eru nær ein-
göngu með karlmenn i þessu.
Enda hljóta karlmenn að vita bet-
ur, hvernig konan á að vera —
ekki satt? — Nú hef ég aðeins fært
út kviarnar, þvi fyrirtækið, sem
ég vinn fyrir, hefur tekið að sér
umboð'fyrir L’Oréal hárvörur, og
fór ég á námskeið i meðferö
þeirra i Kaupmannahöfn. Þannig
er ég alltaf að vasast i þvi að gera
konuna fegurri og reyna að miðla
henni af þeirri þekkiiigu, sem ég
hef komið mér upp. Draumur
minn er að koma upp stað, þar
sem kona gæti fengið allsherjar-
ráðleggingu varðandi snyrtingu,
útlit og klæðaburð, stað, þar sem
hún gæti komið og fengið leið-
beiningar um val á snyrtivörum,
snyrtingu, hárgreiöslu, fatnaði og
siöan fengið ábendingar varöandi
göngulag o.fl. Þaö er til dæmis
ekki sama hvernig sest er niður
éða staöið upp. Svona lagað skipt-
ir heilmiklu máli, ekki aðeins út á
við, heldur einkum fyrir einstakl-
inginn sjálfan. Honum liður betur
og hefur meira sjálfstraust, ef
hann veit, að hann ber sig vel og
er I fötum, sem fara honum vel.
Það er hægt að fá svona leiöbein-
ingar i tískuskólum, en þar þarf
áð fara á heil námskeið. Hug-
mynd min er að konan gæti komið
inn, fengið tveggja til þriggja
tima hraðnámskeið og farið út
með nýjar hugmyndir og ráð-
leggingar upp á vasann.
— Hvernig á svo konan að lita
út I vetur að þinum dómi?
— Ef við litum á boðskap tisku-
húsanna, þá er linan grannt mitti,
fölleit húð, mjúklega bylgjað hár,
kjólasidd rétt neöan viö hné, hæl-
arnir háir og mjóir — svo konan
þurfi stuðning karlmanns! —
rauðar varir og dökkt i kringum
augun. Sem sagt ákaflega finleg
og kvenleg. Ég túlka þetta sem
strið á hendur rauðsokkunum.
Konur eru búnar að rauösokkast
svo lengi, að þær eru orðnar
leiðar á þvi. Fötin eru þegar orðin
finlegri, og það er klæöskerasvip-
ur yfir þeim. Ef maður litur inn i
verslanir I Reykjavik er áber-
andi, hvaö kápur eru til dæmis úr
betri efnum en þær hafa verið
undanfarin ár. Samkvæmiskjólar
eru mikið úr gervikrepi, sem
hefur glæsileik, en ekki vankanta
ekta kreps. Ungar stúlkur eru
farnar að klæða sig áberandi
betur á samkomustöðum en
undanfarin ár. Dýr og glæsileg föt
hafa lika alltaf verið einkenni
kreppu og samdráttar. Þegar fer
aö þrengjast i búi kemur^upp ein-
hver metnaður varðandi fátnað.
Gallabuxurnar og druslulegar
skyrtur eru aftur á móti viöbrögð
viö allsnægtunum.
3. TBL. VIKAN 7