Vikan - 25.11.1976, Blaðsíða 21

Þetta er annað og meira en leit að
vini. Ef til vill lögreglan á ferðinni.
Ég œtla svo sannarlega ekki að láta
flækja mér í neitt þess háttar. Þeir
eru þó ekki úr itölsku lögreglunni,
en það er náin samvinna milli
lögreglu hinna ýmsu landa. Ef þeir
kvarta undan mér við italina, þá sé
ég mína sæng útbreidda. „Grænn
Mercedes?” sagði hann.
„Já, það voru einmitt mín-orð.”
Manninum tókst jafnvel að gera
itölskuna kalda og fráhrindandi.
„ökumaðurinn og ameríkani.
Ljóshærð kona er i fylgd með
honum.”
Maðurinn leit dökkum rannsak-
andi augum ó Franz, en hinn gekk
hratt inn í bílageymsluna og það
kom illa við hann. „Ameríkani?”
sagði hann. „Já, hann var hér.”
„Hann er hér,” kallaði ljóshærði
maðurinn. „Eða að minnsta kosti
bíllinn hans.”
Vinur hans fór inn í bílageymsl-
una og Franz elti hann. En þeir
hreyfðu ekki við bílnum, skoðuðu
aðeins skrásetningarnúmerið. Sá
ljóshærði steig eitt skref i áttina að
Franz, en hinn stöðvaði hann og
spurði síðan hranalega. „Hvar er
ameríkaninn?”
„Ekki hér.”
„En hvar þá?”
„Hann skrapp í bæinn.”
„Ásamt konunni?”
„Nei.”
„Hvar er hún þó?”
„Hún er farin ásamt vinkonu
sinni,” sagði Franz og honum létti.
„Hvenær?”
„Fyrir tíu eða fimmtán mínútum
síðan.” Hann var feginn að þurfa
ekki að minnast á herbergið við þá.
Móðir hans myndi hafa fengið slag,
ef þessir tveir menn hefðu allt í einu
birst. Meira að segja hann sjálfur
var hálfsmeykur við þennan stóra
rum. Auk þess hefðu þeir verið visir
til þess að gera húsrannskókn.
Franz fann að kaldur sviti spratt
fram á enni hans.
„Á hvernig bíl voru þær?”
„Gulbrúnum Ford, skrásettum
hér í Meran. Þær voru á leið suður
til Bozen.”
„Suður? Sá er góður, og þær óku
í vestur?”
„Já. En það var vegna þess að
hún vildi forðast umferðina...”
Mennirnir tveir hlógu og gengu
siðan út.
En hvað um amerikanann, hugs-
aði Franz, ætluðu þeir ekki að bíða
hans?
Þeir virtust hafa misst allan
áhuga á honum og Franz horfði á
eftir þeim aka í vesturátt.
Hann stóð enn í sömu sporum og
var að reyna að fá einhvern botn í
þetta allt saman, þegar Willi kom
og skilaði skiptilyklinum. „Er eitt-
hvað að”, sagði hann. Franz hristi
höfuðið, en sagði ekki orð.
Hann var eklti enn búinn að jafna
sig þegar David kom aftur í
bílageymsluna. Hann rétti honum
reikninginn og sagði ekki meira en
hann nauðsynlega þurfti.
„Þær eru farnar og tóku farangur
yðar með sér. Þær ætluðu til
Bozen.”
David athugaði reikninginn.
Hann var vandlega gerður og
stemmdi upp á eyri. Aukagreiðslan
fyrir bensinið á bíl Jos var sennilega
lika laukrétt. Þess utan yrði þetta
allt saman greitt af sameiginlegum
reikningi, hugsaði hann. Hann
reyndi að gera að gamni sinu í
sambandi við menn, sem voru
skildir eftir til þess að borga
brúsann, en fékk engar undirtektir.
Hvers vegna er Franz svona afund-
inn, hugsaði hann. „Ég varð þvi
miður að flýta mér. vildi ná i þessar
höfuðverkjatöflur áður en þrumu-
veðrið skylli á. En svo varð ekki
neitt úr neinu.”
„Nei.” Franz einbeitti sér að því
að gefa til baka.
Þetta var heilmikil flugeldasýn-
ing. Fóru stúlkurnar á meðan á þvi
stóð?”
„Skömmu síðar.” Franz taldi
aftur skiptimyntina og í þetta sinn í
lófa Davids.
„Er eitthvað að?” David stakk
skiptimyntinni i vasann. Franz var
með of opinskátt andlit til þess að
geta leynt áhyggjum sínum. Eitt-
hvað er að, hugsaði David og reyndi
aftur. „Var ekki allt i lagi með
konurnar? Þeim hefur ekkert
seinkað?”
„Nei,” sagði Franz og gekk að
litlu borði. Þetta borð var skrifstof-
an hans.
Fari þetta fjandans til, hugsaði
David, er hann steig upp i Merce-
desbilinn. Þegar hann var á leið út
stansaði hann rétt hjá borðinu.
„Þakka yður fyrir,” sagði hann og
reyndi að vera vingjarnlegur.
„Næst munum við...”
„Næst munuð þér ekki koma
hingað. Við sækjumst ekkieftirfólki
af yðar tagi.”
David drap á bílnum. „Og hvaða
tegund er það?”
„Sú manngerð sem veldur okkur
vandræðum.”
David reyndi að stilla skap sitt.
„Hvers konar vandræði?”
Franz leit um öxl sér til þess að
ganga úr skugga um að Willi væri
hvegi nálægur. „Tveir óeinkennis-
klæddir lögreglumenn komu
hingað.”
Milan og Jan? David varð alvar-
legur á svipinn og sagði. „Var
annar þeirra dökkur, en hinn ívið
stærri og með ljóst hár?”
Franz starði fýrst á hann en
kinkaði þvínæst kolli.
Já, þetta voru hugsanlega þeir
Milan og Jan. Þeir höfðu þá verið að
leita að græna Mercedesbilnum.
David andaði djúpt. „Hvað um
Fordinn. Sögðuð þér þeim...”
„Þeir sáu hann ekki,” sagði
Franz fljótmæltur og gekk út á
götuna.
„En sögðuð þér þeim frá hon-
um?” kallaði David á eftir honum.
Já, hugsaði David, hann hefur
sagt þeim það, en vill ekki viður-
kenna það. En ég fæ hann ekki til að
segja fleira. Þó reyndi hann aftur er
hann hafði ekið út úr bílageymsl-
unni. ,,Á hvernig bíl voru þessir
tveir menn?” spurði hann um leið
og hann var kominn til móts við
Franz.
Ákafinn i rödd Davids varð til
þess að Franz svaraði honum. „Þeir
voru á hvitum Fíatbil." En svo tók
hann eftir kvíða og örvæntingu í
augnaráði Davids og bætti þess
'vegna við. „Þeir vildu ekki bíða
eftir yður. Þeir fóru..."
Mercedesbillinn beygði til hægri,

xi'.m
mtr
■ '
m\
m\
V- i 1, , J
K m
ifrt
ALLT- NEMA
TEPPIÐ FUÚGANDI
I teppadeild JL-hússins finniö þér mesta teppaúrval á
landinu - hverskonar teppi í öllum verðflokkum.
Verð kr. 1180.- tíl kr. 13.000.- m2
I leiðinni getið þér litið inn i stærstu húsgagnaverslun landsins.
Og það kostar ekkert að skoða.
koða. mm mm am
Jón Loftsson hf.
/A A A A A A
Hringbraut 121 Sími 10600
48. TBL. VIKAN 21