Vikan - 25.11.1976, Blaðsíða 32

Spáin pildir frá fimmtudegi til miðvikudags
HRUT'JRINN 21. mars - 20. april
Gamall samstarfsmaður léttir mikið undir
með þér. Þú fœrð nokkra reikninga sem þú
x'u hefur áhyggjur af. Þér vegnar vel í starfi
þínu. Vertu sem mest heima á kvöldin.

NAUTiÐ 21. aprít — 21. maí
Þú færð nokkra umbun fyrir aukaálag
vegna fjarveru annarra. Gerðu kunningja
þínum geiða ef þú getur. Skemmtu þér ekki
of mikið um helgina. Happatalan er fimm.

TVÍBURAPNIR 22. mai - 21. iúní
I Ungur fjölskyldumeðlimur kemur talsvert
við sögu þína. Þú verður mjög önnum
kafinn, en gefðu þér samt tíma til að sinna
verkefnum sem biða þín heima.

KRABBINN 22. júní 23. júlí
Þú átt nokkuð erfitt með að sætta þig við
sérvisku ákveðinnar persónu, sem þú verður
að umgangast og gæti orðið alvarlegur
ágreiningur ykkar á milli innan tiðar.
LJÓNIÐ 24.júH -- 24. aqúst
,'3' Þú nagar þig i handarbökin fyrir hugsunar-

leysi þitt í garð ákveðins kunningja þíns,
sem þér hefði verið í lófa lagið að rétta
hjálparhönd . Happaliturinn er brúnt.
MEY.JAN 24. áqúst — 23. sept.
Einhver breyting hefur orðið heima hjá þér
sem veldur öllum aðilum mikilli ánægju.
Um helgina verður mjög skemmtilegt hjá
þér. Notaðu frístundir þinar vel.
VOGIN 24. sept — 23. okt.
Þú verður að grípa til leikhæfileika þinna og
meðfæddrar og áunninnnar kurteisi til þess
að komast vel af í leiðinda samkvæmi, sem
þú verður að mæta í vegna ytri aðstæðna.
SPORÐDREKINN 24. okt. - 23. nóv.
(yy V' ~ y Fjármálin verða ekki upp á marga fiska
V ;*-£A'U*V-' ý framan af mánuðinum, en þú munt fá
' ' ' verkefni sem verða þér ánægjuefni og

drýgja tekjur þínar nokkuð á næstunni.
BOGMAÐURINN 24. nóv. - 21. des.
Þú ert fremur illa upplagður vegna mikils
álags sem á þér hvílir. Reyndu að hagræða
starfi þinu betur og leitaðu hjálpar. Það eru
margir, sem vilja örugglega hjálpa þér.
STEINGEITIN 22. des. - 20. jan.
Gættu þess að láta ekki blanda þér inn i
neinar deilur. Vertu eins hlutlaus og þú
getur þegar hitamál ber á góma og reyndu
að forðasfc ákveðna persónu, sem ertir þig.
VATNSBERINN 21. jan. 19. febr.
Maður. sem kemur nokkuð við sögu þina,
verður fyrir miklum vonbrigðum í starfi
sínu og kemur þar af leiðandi fram nokkur
óbein breyting á högum þinum.

FISKARNIR 20. febr. — 20. mars
Þú ert ánægður með vel unnið verk, ekki
sist vegna þess að góður árangur þess hefur
fært þig nær settu marki. Þú lendir í
leiðinlegu rifrildi, líklega á vinnustað.
STdðRNUSPÁ
rödd. Oft tók ég upp blaðið með
heimilisfanginu hans og horfði á það
löngunaraugum, en ég skrifaði ekki.
Ég vildi ekki eltast við hann. En
samt gat ég ekki annað en velt því
fyrir mér hversu fljótt hann myndi
gleyma mér.
En svo, mér til mikillar furðu,
fékk ég bréf frá honum. Bréfið,
sem hann sendi á Royal hótelið,
kom á fimmtudegi, og þar sagði
hann að hann langaði að koma og
hitta mig á sunnudeginum. Hann
myndi hringja seinna til að sjá
hvort ég ætti frí, en hann vonaði
svo sannarlega að svo væri. Ég var
auðvitað í sjöunda himni. Bryn
hafði ekki gleymt mér! Bréfið var
kannski ekki eins hlýlegt og ég hefði
vonað, en aðalatriðið var að Bryn
hafði skrifað. Og það sem meira
var, hann ætlaði að koma og hitta
mig! Það eina, sem skyggði á gleði
mína, var, að ég átti að vera á vakt
á sunnudaginn. En þegar ég út-
skýrði málið fyrir Shirley, sam-
þykkti hún að skipta við mig um
vakt.
,,Ef hann kemur alla leið frá
Croxley til að hitta þig, hlýtur hann
að hafa áhuga,” sagði hún bros-
andi. ,,Og ég kæri mig ekki um að
standa í veginum fyrir hinni sönnu
ást.”
,,En Shirley þó!” sagði ég og
roðnaði; en eitt andartak datt mér í
hug, að það sem hún sagði sem
brandara, væri kannski satt. Bryn
átti heima í 200 milna fjarlægð,
og hann hefði ábyggilega ekki fyrir
því, að koma svo langa leið, nema
hann langaði virkilega til að sjá
mig....
Hvílikur hálfviti hafði ég verið!
hugsaði ég nú, þegar ég las aftur
og aftur iþróttasíðuna, sem Jimmy
hafði fengið mér. Allan tímann sem
ég hafði verið að byggja mér loft-
kastala, hafði Bryn verið að fiflast
með mig, nota mig. Allan tímann,
sem ég hafði látið mig dreyma
hann, hafði hann verið að ráðgera
brúðkaup sitt með annarri konu. 0,
ég hefði mátt vita þetta, ég hefði átt
að sjá það fyrr. Það var í rauninni
svo augljóst, ef ég hefði bara ekki
verið svona blinduð af ást: Bryn
hafði forðast að gefa mér símanúm-
erið sitt, svo að það var alltaf hann,
sem hringdi í mig. Og þessar undar-
legu þagnir, þegar mér fannst, að
hann ætlaði að fara að segja mér
eitthvað, og hálfsagðar setningar,
sem alltaf höfðu verið truflaðar, —
honum sjálfsagt til mikils léttis. Og
líka þessi undarlega tilfinning, að
allt væri óraunverulegt. En það var
auðvitað vegna þess að samband
okkar var óraunverulegt, hugsaði
ég, — því Bryn hafði aðeins notað
mig til að gamna sér við um
helgina, sem annars hefði orðið
heldur einmanaleg fyrir hann. Ég
var sár og miður mín, og þótt ég
reyndi að hugsa um annað, minntist
ég siðasta dagsins, sem við höfðum
átt saman.
Hann hafði komið rétt fyrir
klukkan 11. Þegar hann hringdi til
að fullvissa sig um að ég væri laus,
spurði hann, hvort ekki væru ein-
hverjir fallegir staðir í nágrenrú
bæjarins, sem ég gæti sýnt honum.
Mér datt strax i hug Tarleton Keep,
hálfhruninn kastali á ströndinni.
Ferðin myndi auðvitað taka heilan
dag, svo að ég bað starfsfólkið i
eldhúsinu að útbúa fyrir mig tvo
góða matarpakka. Þegar sunnudag-
urinn rann upp, — yndislegur
vordagur, — var ég í ljómandi
skapi. Mér hafði alltaf fundist
Tarleton Keep mjög rómantískur
staður, og ég vissi ekki um neinn
stað, þar sem ég vildi heldur vera
með Bryn.
Við komum að kastalanum um
eitt leytið, og þegar Bryn beygði
inn á bílastæðið sá ég að við höfðum
staðinn næstum alveg út af fyrir
okkur. Klyfjuð af matarpökkum,
kíkjum og myndavélum, lögðum
við á brattann. Þegar við komum
efst upp á hæðina og gengum eftir
mjóum troðningi fyrir hornið á
virkisveggnum, sáum við sjóinn,
sem breiddi úr sér langt fyrir neðan,
hvítur og kuldalegur, þrátt fyrir
sólskinið, og hvítfyssandi öldurnar,
sem brotnuðu á klettunum við
ströndina. Bryn stansaði, lagði
handlegginn utan um mig, og þegar
ég leit á hann var augnaráð hans
undarlega fjarrænt og dreymandi.
„Finnst þér ekki fallegt hérna?”
spurði ég.
Hann snéri sér við og horfði út
að sjóndeildarhringnum.
,,Jú, það er fallegt,” sagði hann
loks. „Skrítið, ef maður hugsar um
það, hve lengi kastalinn hefur verið
hér, og hvað hann hefur séð. Hann
er að vísu hálfhruninn, en ég þori
að veðja, að sumir af þessum
veggjum standa enn, þegar flest af
því sem við byggjum i dag verður
hrunið til grunna. ”
„Það er líklega rétt,” sagði ég, en
ég var dálítið undrandi yfir því hve
Bryn virtist snortinn af fegurð og
sérkennum staðarins. Einhvern
veginn fannst mér erfitt að ímynda
mér hörkulegan íþróttamann hafa
svo mikinn áhuga á sögu og náttúr-
unni. En ég fann þá bara betur,
hve dásamlegur maður Bryn var.
Við breiddum teppi á þurrt grasið
i skjóli við einn kastalavegginn og
settumst niður til að borða matinn
okkar. Þá sagði Bryn, eins og hann
hefði lesið hugsanir mínar; „Ég er
nefnilega arkitekt, Carol, eða ég er
a.m.k. að læra að verða arkitekt.
Og ef ég gæti byggt eitthvað sem
myndi standa eins og þessi kast-
ali öldum saman eftir að ég væri
dauður, þá fyndist mér ég ekki hafa
lifað til einskis. Það yrði auðvitað
ekki kastali á okkar tímum. Það
yrði eitthvað gagnlegt, eins og t.d.
gott húsnæði fyrir eitthvað af öllum
húsnæðislausu fjölskyldunum, eða
íþróttamiðstöð, þar sem fólk gæti
eytt tómstundunum. En það yrði
fallegt á sinn hátt... ”
Hann var hugsandi og dreyminn
á svip, og ég gerði mér ljóst,
hve lítið ég þekkti hann. Hann var
mér ennþá ókunnugur. En ég
hlakkaði vissulega til þess að
kynnast honum betur!
32 VIKAN 48. TBL.