Vikan - 20.10.1977, Side 40

STJÖRMJSPA
Kr. hhinn 22. júni 2J. júli
Nú geturðu leyft þér
að láta bjartsýnina
ná tökum á þér að
nýju. Eitthvað, sem
þú hefur lengi beðið
eftir, gerist í þessari
viku, og veldur þér
mikilli gleði.
Vnííin 24.\L-pí. 2.t.nkJ.
Þú kannt að fá
fréttir, sem breyta
öllu fyrir þig og þína.
Þessi vika getur orð-
ið þér eftirminni-
leg, ef þú kærir þig
um, og þú hittir
áhugaverða persónu.
Ilrulurinn 21. niiirs 20.jiril
Að öllum líkindum
verður þetta nokkuð
erfið vika, og verður
mikið umstang í
kringum þig. Þér
gefst því lítill tími til
hvíldar, og þú verður
lítið heima við.
N.iulirt 21. ij>ril 2l.niai
Nú er kominn tími til
að þú látir hendur
standa fram úr erm-
um og takir til ó-
spilltra mála við
verkefni, sem þú hef-
ur látið sitja á hak-
anum alltof lengi.
Heillatala er 9.
I.jóni*) 24. júli 24. j|>úM
Deilur innan fjöl-
skyldu þinnar gætu
orðið nokkuð alvar-
legar, ef þú hefur
ekki hemil á skaps-
munum þínum.
Reyndu að ræða mál-
in í ró og næði og
komast að sam-
komulagi.
Sicingcilin 22.dcs. 20. jan.
Viðskiptin ganga
ekki alveg eins vel og
þú hafðir gert ráð
fyrir, en það er engin
ástæða til að gefast
upp. Erfiðleikarnir
eru til að yfirstíga
þá.
\alnshcrinn 21. jan. l'J.fchr.
Þú ættir að láta
verða af að skrifa
einhverjum þér ná-
komnum, sem bíður
spenntur frétta af
þér. Eitthvað, sem
þú tekur þér fyrir
hendur, verður ekki
eins árangursríkt og
vonir stóðu til.
Tsihurarnir 22.mai 21. júni
Það er ekki nóg að
vera uppfullur af
nýjum hugmyndum
og tala í sífellu um
þær, nú er kominn
tími til að fram-
kvæma hlutina. Þú
færð óvænta heim-
sókn á mánudags-
kvöldið.
Það dugir ekki að
sitja og ætlast til að
hlutimir komi af
sjálfu sér, þú verður
að gera eitthvað í
málunum þessa dag-
ana. Það er ekki nóg
að vera bara bjart-
sýnn.
Spnrridrckinn 24.okl.
Varastu að eyða um
efni fram, og sóaðu
ekki fjármunum þín-
um, nema í nauð-
synlegustu hluti. Þú
ættir að eyða meiri
tíma með fjölskyldu
þinni en þú hefur
gert að undanförnu.
lioitmiióiirinn 24.nói. 21.dcs.
Þú ættir að varast að
lána peninga í þess-
ari viku, þar sem
ekki er víst að þú fáir
þá endurgoldna.
Gefðu nieiri'gbum að
því, sem er að gerast
i kringum þig.
I'iskarnir 20. fchr. 20. mars
Varastu að taka of
mikið mark á orðum
annarra þessa dag-
ana, þar sem fólki
hættir til að lofa upp
í ermina á sér. Vinur
þinn kann að búa yfir
vitneskju, sem kem-
ur vel fyrir þig.
móður hans væri rætt svo blátt
áfram. Hann sat eins og úr steini.
Hún tók í hendi hans.
..Nú skulum við taka fyrir hitt
morðið,” sagði Edward. Hvað
vitum við um morðið á Rósu gömlu?
Húií henti tómat í einn af vinum
ykkar úr mótorhjólaklíkunni. Hann
hljóp i burtu, hótandi henni öllu
illu. Einhvern tíma þetta sama
kvöld, var hún kyrkt með sínum
eigin trefli og skilin eftir í
varðskýlinu við hliðið.
Og hvað hefur síðan gerst?
Ekkert. Enginn hefur verið ákærð-
ur. Og það verður enginn ákærður,
nema við leggjum okkur alla fram.
Við vitum öll, hvernig mótorhjóla-
klíkan er vön að hafa það, þegar
lögreglan reynir að yfirheyra þá, þá
ljúga þeir hver fyrir annan. Hafið
þið í hyggju að láta þá komast upp
með þetta, leyfa þeim að þvælast
um borgina og gorta af því valdi,
sem þeir hafa yfir okkur?”
„Og hver ætlar að stöðva
okkur?” hrópaði Giuliano. Hann
stökk fimlega upp á pallinn.
,,Þú ert búinn að skemmta þér
nóg, gamla Ljón,” sagði hann fullur
fyrirlitningar. ,,Nú er komið að
mér.”
„Hlustið ibúar Roccaleone. Þið
þekkið mig. Þið vitið, hver ég er.
Forfeður ykkar þjónuðu mínum og í
staðinn fengu þeir vemd gegn
óvinum sínum. Héma áður fyrr var
auðvelt að vita hverjir óvinimir
vom. Það var fólk úr öðmm
borgum. Nú em óvinir okkar mitt á
meðal okkar. Og þið vitið hverjir
þeir em — vegna þess að ég hef
valið þá úr.”
Regina fann að hún hélt krampa-
kenndu taki um hendi Matteos.
Mannfjöldinn var þögull og hlustaði
af athygli.
,,Þið hafið hlýtt hér á heilmikið af
ásökunum,” hélt Giuliano áfram,
,,og frá hverjum hafa þær komið?
Frá kommúnistum, flestallar. Hver
haldið þið að örlög ykkar yrðu, ef
kommúnistar næðu hér völdum? Ef
þið vitið það ekki frá þeim löndum,
sem kommúnistar ráða þegar yfir,
þá emð þið of heimsk til að hægt sé
að bjarga ykkur.”
„Þau hlusta öll á hann,” hvíslaði
Matteo að Regínu. „Af hverju
stöðvar Edward hann ekki?”
En Edward stóð til hliðar við
Giuliano og lét honum eftir miðju
pallsins.
„Ef þið viljið ekki stjóm
kommúnista í Roccaleone — ”,
Rödd Giulianos bergmálaði frá
hinum fornu kastalaveggjum —
„þá verðið þið að losa ykkur við þá.
Rekið þá í burtu, þá og aðra, sem
óæskilegir em, eins og þennan
vesalings Englending hann Gifford.
Hlustið á mig, íbúar Roccaleone.
4 SKUGGA
%/ÓNSINS
Ég bið ykkur sömu kjör og þið
bjugguð svo ágætlega við í margar
aldir. Ég losa ykkur við óvini ykkar
og í staðinn veitið þið mér hollustu
ykkar.”
„Guð minn góður,” tautaði
Matteo, „hann trúirþessu i raun og
vem. Hann er geðveikur.”
„Þeirykkar, semekki vilja fylgja
mér — ” Giuliano lét augun reika
yfir mannfjöldann — „ættu að fara
að pakka saman. Og þú, herra
Edward, skalt koma þér heim til
þín. Hér er ekkert pláss fyrir þig.”
Carla stökk á fætur, en mark-
greifinn hélt aftur af henni. „Láttu
Edward um þetta,” sagði hann.
Edward gekk fram á pallbrúnina
og starði á fólkið, alveg eins og
Giuliano hafði gert. „Kæm vinir,
mynduð þið virkilega kjósa að
fylgja grimmilegum fasista? — því
það er einmitt lýsingin á Giuliano
Malaspina. Hann hefur þegar leitt
aðra á villigötur.”
Hann lét augun hvíla á piltunum
á mótorhjólunum. „Þettaem ykkar
synir, þeir erú framtíð Roccaleone.
Þetta em börnin, sem við börðumst
fyrir, ég og þið, vinir mínir, við
hættum lífi okkar og limum fyrir
þá. Vittorio Malaspina lét lífið fyrir
þá. Það er biturlegt, að það skuli
vera sonur hans, sem leiðir þá út í
ógæfu.”
Nú var mannfjöldinn aftur með
Ljóninu.
„En það er ennþá ekki um
seinan,” hrópaði Edward sigri
hrósandi. Það er morðingi á meðal
okkar, maður, sem er nógu kænn til
að skilja, hvernig hann gat notfært
sér Giuliano.
Hann ætlaði að myrða konu.
Morðið sjálft var einfalt. Vanda-
málið var að láta ekki góma sig. En
hann fékk góða hugmynd. Hann
klæddi sig eins og einn úr
mótorhjólaklíkunni. Þá gerði ekkert
til þótt einhver sæi hann. Það var
meira að segja mikilvægt, að
einhver sæi hann.
Allt sem hann þurfti að gera, var
að hlaupa niður að borgarhliðinu og
fela búning sinn, meðan vitni að
glæpnum fullyrtu i mesta sakleysi,
að einn úr mótorhjólaklíkunni væri
morðinginn. Og drengirnir lugu,
eins og venjulega að lögreglunni, til
að bjarga öðrum undan glæp, sem
enginn þeirra hafði svo framið.”
Edward þagnaði aðeins og um
leið heyrðist mikið skvaldur frá
mannfjöldanum. Piltamir á mótor-
hjólunum störðu hver á annan.
40VIKAN 42. TBL.