Vikan - 05.01.1978, Blaðsíða 5

íslensku ferðafólki íLondon leiðbeint ímat
Umhverfis
jorðina
ífjórtán
veislum
Höfundur þessa greinaflokks, sem hér er að hefjast, er
Jónas Kristjánsson ritstjóri Dagblaðsins, sem þekktur er
fyrir óvenjulegar og ákveðnar skoðanir og skeleggan
framsagnarmáta. Það má kannski segja, að hann sé þekktur
fyrir að brúka munn, eins og það heitir á góðri íslensku, en í
eftirfarandi greinum sýnir Jónas, að hann getur brúkað
munn til annars en hvassyrða, og fá nú lesendur Vikunnar
að kynnast honum í hlutverki sælkerans og vínþekkjarans.
Verði ykkur að góðu!
íslendingsleg kona með versl-
unarglampa í augum stikaði
mikinn eftir Oxfordstræti í London
í lok síðasta nóvembermánaðar. Á
eftir henni gekk umburðarlyndis-
legur maður með hendur í vösum
og horfði angurvært á dyr
bjórstofu. Hann kallaði, þegar
konan gekk inn í búð:
„Heyrðu, elskan, hvað áttu
mikið eftir?"
„Tíu."
„Það er sko algjört dedd-læn."
Fyrir utan enskuna var íslenska
það mál, sem oftast heyrðist á
Oxford Street þennan dag. Hún
heyrðist oftar en þýska, hollenska
og Norðurlandamálin til samans,
raunar oftar en allar útlenskur til
samans.
Það skyldu þó ekki vera
íslendingar en ekki Arabar, sem
eru að kaupa upp London?
GLINGUR OG GULLIN LIST
Ekki er ástæða til að lasta alfarið
innkaupaferðir íslendinga til Lond-
on. Þar er mikið úrval af tiltölulega
ódýrum og vönduðum vörum,
sem getur verið þjóðhagslega
hagkvæmt að kaupa fremur en
aðrar og sem geta haldið niðri
verði í verslunum á íslandi.
En margt glingrið er líka keypt.
Kunningi, sem var mér samferða,
staldraði við í töskuskoðuninni á
Heathrow-flugvelli. Honum féllust
hendur við að sjá allt það rusl, sem
öryggisverðir í vopnaleit drógu
upp úr innkaupapokum íslenskra
kvenna. Gat hann ekki hreyft legg
né lið í nokkurn tíma, meðan hann
horfði á þau undur.
Sem betur fer er verslunin ekki
hið eina, sem dregur íslendinga til
London. I leikhúsunum heyrði
maður líka oftar íslensku en önnur
tungumál utan ensku. Og þetta
gildir líka þar sem sýnd voru hin
merkari sviðsverk, svo sem í
Þjóðleikhúsi Breta við Thames-
fljót.
Leikhúsfólkið í London kann að
gera lélegt efni gott og að gera
gott efni frábært. Alls staðar
ræður vandvirkni ríkjum. Ekki er
heldur amalegt að sjá Joan
Plowright, Alec Guinness, Olivier,
Gielgud og Richardson á fjölun-
um, auk leikaranna úr Húsbænd-
um og hjúum og öðrum slíkum
breskum framhaldsþáttum.
HNOTSKURN MATAR-
HEIMSINS
Dálítið er sárt að hugsa til þess,
að mikið af íslenskum ferðamönn-
um í London skuli nærast á
Wimpys-börum og öðrum túrista-
gildrum milli innkaupaferða og
leikhúsferða. Það er eins og flestir
íslendingar líti á það sem náttúru-
lögmál, að matur sé jafnvondur í
Englandi og á islandi.
Nokkuð er til í því, að
matarmenning sé oft frumstæð í
Englandi. En ekki má gleyma því,
að Bretar eru fjölmennir og að
innan um er fólk, sem kann að
meta góðan mat.
Þessi hópur hefur kallað á
innflutning matarmenningar frá
öðrum löndum, einkum frá Frakk-
landi, en einnig Ítalíu og öðrum
stöðum, þar sem át er víða
stundað sem eins konar listgrein,
líka af alþýðu manna.
Ekki er síður mikilvægt, að til
London hefur flust fjöldi manna úr
löndum breska heimsveldisins og
ýmsum öðrum löndum, þar sem
breskra áhrifa hefur gætt. Þetta
fólk hefur flutt með sér matarsiði
sína og jafnvel sett upp veitinga-
stofur með sínu sniði.
Er nú svo komið, að engin borg
íheiminum býður upp á fjölbreytt-
ari veitingahús en einmitt London.
Áætlað hefur verið, að þar séu
veitingastofur fleiri en 50 þjóða,
þar sem unnt er að fá mat með
sérkennum viðkomandi þjóðar.
Flestar eru frönsku veitingastof-
urnar, síðan ítalskar, kínverskarog
indverskar og svo áfram niður í
einn stað með Jamaica-mat.
VILLA Á SÉR
HEIMILDIR
Ódýrastir eru kínverskir, ind-
verskir og grískir staðir. Þar er
yfirleitt hægt að fá margréttaðan
veislumat fyrir sama verð og
bragðlaus plastmáltíð kostar í
steikarhúsum Angusar og öðrum
túristagildrum verslunargatna
London. Mestu máli skiptir þó, að
í gæðum bera hinir útlendu staðir
af eins og gull af eiri.
I öðrum tilvikum eru matstof-
urnar dýrari, sumar miklu dýrari,
einkum sumar af hinum frönsku.
Þar er maturinn dýrari en hjá
Angusi og Wimpy, en þó mun
ódýrari en heima á islandi. I
þessum hópi eru hin heimsfrægu
matarmusteri, sem skarta fræg-
ustu fransara-kokkum heims.
Túristar finna hvoruga tegund-
ina auðveldlega. Þessi veitinga-
hús, bæði hin ódýru og hin fínu,
eru oft í hliðargötum, og bera utan
á sér fá einkenni þeirra veislu-
halda, sem inni fyrir bíða.
Ekki bætir úr skák, að ekki er
unnt að vaða fyrirvaralaust inn á
marga þessa staði. Yfirleitt verða
menn að vera búnir að panta borð
ísíma. Átvöglin dragast nefnilega
að þessum veitingastofum eins og
svarf að segli, svo að oft er erfitt
að fá pláss.
Einn staðurinn, sem ég reyndi
við í síma, var algerlega upppant-
aður tíu daga fram í tímann. Það
er því Ijóst, að menn verða að
sýna nokkra fyrirhyggju og
skipulag, ef þeirvilja halda sjálfum
sér matarveislur í London með
tiltölulega litlum tilkostnaði.
í FÓTSPOR PHILEAS
FOGG
í þessu tölublaði hefst greina-
flokkur um girnileg veitingahús í
London, aðallega byggður á
heimsóknum höfundar í lok síð-
asta nóvember, en einnig að
nokkru leyti á fyrri heimsóknum.
Ætlunin er, að þessar greinar
geti orðið íslenskum Lundúnaför-
um nokkur hvatning til að nota sér
það, sem borgin hefur upp á að
bjóða í þessu efni.
I greinaflokknum felst hnatt-
ferð, sem lagt er í frá íslendinga-
götunni Oxford Street. Fetað
verður í fótspor Phileas Fogg, sem
fór um heiminn á áttatíu dögum.
Við ætlum hins vegar að fara
um heiminn í fjórtán veislum og
það án þess að fara meira en 1000
metra frá hinu ástsæla Oxford
Street.
Sumar veislurnar verða ódýrar,
aðrar dýrar. Sú ódýrasta kostar
640 krónur og sú dýrasta 9265
krónur á mann, enda er hún haldin
á gamla, góða Connaught. Meðal-
verð verður 3000 krónur.
Sameiginlegt einkenni veisl-
anna er þó, að samtals rúmast
þær innan hins skammtaða gjald-
eyris vikunnar, jafnvel þótt haldn-
ar séu tvær veislur á dag og að
auki farið í leikhús á hverjum degi.
Játa verður þó, að með þessum
hætti verður ekkert afgangs til
innkaupaæðis. En menn þurfa víst
hvort sem er að hafa aðra og
svartari útvegi á því sviði, svo að
við gleymum þeim áhyggjum í bili.
Og þá er bara að bjóða ykkur
sæti á þægilegu ungversku veit-
ingahúsi og hefja þar merka
hnattferð, því að nú ætlum við að
snæða okkur gegnum heiminn í
fjórtán veislum.
Slökum á beltum og bítum á
jaxlinn 11 ________