Vikan - 05.01.1978, Blaðsíða 29

7dÁVSOí
Whuit

Gunnar átti ekki von á því að hann myndi ná
sér strax, en hann er svo hraustur og fær
svo góða hjúkrin að innan mánaðar er hann
orðinn fullfrískur.
Hann segir líka við gamlan prest: ,,Þessi
kirkja er heilög öllum kristnum mönnum.
Láttu engan trúvilling stiga hér inn fyrir
d'yr."
Hann fer til kirkju hinnar helgu grafar til
þess að helga sverð sitt leitinni að hinum
helgu munum.
„Prins Valiant, ég sé fram á erfiða tima og verð því að flytja mig og
mína til vinjarinnar í Artas. Hebrear og Arabar hafa búið hér í sátt og
samlyndi í mörg ár, en orð Gunnars vinar þíns hafa vakið upp gamla
óvini."
Hann er mjög óþolinmóður ungur maður. Við sheikinn, Abdul El
Mohammed, segir hann: ,,Herra Valiant veit hvar kirkjuræningjarnir
halda sig. Með aðstoð nokkurra manna úr liði þínu get ég náð hinum
helgu munum."
Eftir langa ferð yfir eyðimörkina birtist þeim vinin guðdómlega með trjágróður og niðandi lindir.
Þetta er góður staður til að hvílast á meðan menn sheiksins reyna að finna felustað hinna helgu
muna.
Einu sinni var þetta kallað ,, Land mjólkur og
hungurs," en hersveitir hafa troðið hér allt
niður svo nú er þetta nánast eyðimörk.
Næst: Hefnd Gunnar.
© King k-eatures Syndicate, inc., 1977. World rights reserved.