Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 11

er hœgt að lifa
bað
ig»
og býr til vetrarins. Hún kaupir
dilkakjötið í heilum skrokkum
og býr til kæfu, sem hún frystir
og notar síðan ofan á brauð.
— Kaupirðu þá aldrei álegg
ofan á brauð?
„Jú, það kemur fyrir, að ég
geri það, en ég kaupi aidrei
svona „eitt bréf’ eða svo. Ég
kaupi jafnan svolitinn bita af
pylsunni og sker hann niður
sjálf. Það kemur miklu betur út,
finnst mér.
Einu sinni rakst ég á Búrpylsu
og keypti hana ofan á brauð.
Hún var ekki svo mjög dýr og
féil í góðan jarðveg hjá heimilis-
fólkinu. Það var ekki fyrr en
löngu seinna, sem ég komst að
því, að það er alls ekki ætlast til
þess að hafa hana sem áleggs-
pylsu! En ég held auðvitað
áfram að kaupa hana sem slíka.”
stundum brauðin sjálf, en ég
held ekki, að það sé neinn
sparnaður í því fólginn, en það
gefur svona fjölbreytni. Ég læt
brauðafganga ekki fara til spillis.
Franskbrauðsafganga þurrka ég
og mala svo í rasp og bý til
— Hins vegar er einkasala á
grænmetinu og verðið á því
yfirleitt ekki fyrir almenning,
nema þá helst á hvítkáli og
gulrótum.
Tekur kindakjötið
fram yfir
— Hefurðu nautakjöt oft á
borðum hjá þér?
„Nei, ég kaupi yfirleitt aldrei
nautakjöt” sagði Jytte. „Ég er
mest með kindakjöt, lika vegna
þess, að mér finnst það svo
gott,” sagði hún.
Jytte hefur ekki unnið utan
heimilisins síðan hún gifti sig.
Áður var hún í þrjú ár sem
aðstoðarstúlka á heimili. Það er
algengt í Danmörku, að stúlkur
ráði sig í slík störf, og þá
leiðbeinir húsmóðirin stúlkun-
um um ýmislegt þarflegt. þannig
að það verður einskonar hús-
mæðraskóli.
Það er i ýmsu að snúast þegar
bömin eru fróðleiksfús og Jytte
hefur tamið sór að kenna börnum
sínum ráðdeildarsemi og sparsemi
strax fró bernsku. Þannig var hún
sjáff alin upp á heimili foreldra
sinna i Danmörku. Kristjana er i
fangi móður sinnar, siðan Ríkharður
og Mikael.
„Ég er vön því frá blautu
barnsbeini að spara, og þegar ég
var lítil, saumaði mamma öll föt
handa mér. Ég var orðin þrettán
ára gömul, þegar ég fékk fyrstu
tilbúnu kápuna núna.
Ég sauma flest föt handa
sjálfri mér og öll föt á börnin.
Þar sem mamma býr i
Danmörku, eru stundum seldar í
einni stórverslun litlar karl-
mannabuxur á tíkall (danskan
að vísu). Hún sendir mér
stundum svona buxur, og það er
ekkert mál að minnka þær. Mér
hefur einnig reynst miklu
ódýrara að kaupa gallabuxna-
efni og sauma gallabuxur á
drengina sjálf. Að vísu er orðið
svolítið síðan ég gerði það siðast,
en það má örugglega fá galla-
buxnaefni og tillegg fyrir innan
við tvö þúsund krónur.”
Ég er alveg sannfærð um, að
það er vel hægt að lifa sparsam-
lega hér á íslandi. Það er ekki
eins erfitt og margur vill vera
láta. Það verður að temja sér að
hugsa sig vel um, — kaupa ekki
hlutina, án þess að hugsa um,
hvað þeir kosta, og skrifa hjá
sér, i hvað maður eyðir
peningunum,” sagði Jytte
Hjartarson.
A. Bj.
Grænmetið hrátt.
— Notarðu mikið grænmeti?
„Já, ég nota mikið af hvítkáli
og gulrótum. Það finnst mér
ekki svo voðalega dýrt. Ég nota
það jafnan hrátt, mér finnst það
bæði drýgra þannig og einnig er
það miklu hollara. Krakkarnir
eru vön þessu og vilja
grænmetið helst þannig. Einnig
kaupi ég agúrkur, en tómatana^
kaupi ég ekki, fyrr en þeir hafa
lækkað verulega í verði.”
Nýtir brauðafgangana.
— Hvað með brauðmat?
„Við borðum talsvert af
brauðmat, eins og líklega er gert
á öðrum heimilum með börnum.
Mér finnst gaman að baka
Ég verð alltaf bálreið þegar verð-
hækkanirnar koma, sagði Jytte. Ég
er nefnilega dálitið lengi að læra
nýja verðið. Ég er varla búin að þvi
þegar ný hækkun verður.
brauðsúpu úr afganginum af
maltbrauðinu.”
Sparar ekki ávextina
„Þar er eitt, sem ég hef aldrei
geta spárað, og það eru ávextir,
enda finnst mér ávextir alls ekki
dýrir hér á landi. Krakkarnir fá
alltaf ávexti á hverjum degi.”
sagði Jytte.
Það er mjög athyglisvert, að
Jytte skuli vera á þeirri skoðun,
að ávextir á íslandi séu á
skaplegu verði, — því inn-
flutningur á ávöxtum er frjáls.
VIKAN Á
N EYTEN D AM ARKAÐI
Sparnaður að sauma-
skapnum.
27. TBL. VIKAN 11