Vikan - 06.07.1978, Side 25

— Jæja. láttu mig heyra.
— Við getum slitið sambandi okkar að
fullu ogöllu.
Hann laut höfði. Hann sá á svip-
brigðum hennar, að henni féll ekki þessi
kostur. Hún leit út eins og barn, sem fær
ekki það, sem það langar mest í.
— Mig langar ekki til að slíta sambandi
okkar. hélt hann áfram.
Hún greip andann á lofti. — Það vil
ég ekki heldur, sagði hún. Hverjir eru
hinir kostirnir?
— Við gætum sagt mökum okkar
sannleikann. Hann hnyklaði brýnnar og
horfði fast á hana: — Við gætum sagt
þeim eins og er og reynt að fá þau til að
sætta sig við aðstæður eins og þær eru,
sagði hann ákafur.
— Þannig að við fengjum að vera
sanian áfram? sagði hún efablandin.
— Nei, varla — sagði hann hikandi.
—Ég efast um, að það sé eins auðvelt og
virðist, þegar við sitjum hér og segjum
það hvort við annað, sagði hún og varð
niðurdregin á svipinn.
— Nei, sagði hann — ég veit ekki, hvað
Marta þolir mikið, en liklega ekki þetta.
—Áttu við, að hún myndi vilja skilnað?
— Já. Fara frá mér. Skilja. Hvorugt
okkar gerir sér grein fyrir, hvað heldur
hjónabandinu saman. Vlún hefur sína
vinnu, hefur góð laun, á eigin vini — svo
virðist sem hjónabandið sé vani, hún
hefur bara ekki viljað taka fyrsta sporið.
Hún brosti:— En þú, þvi tekur þú
ekki fyrsta sporið?
— Æi, ég veit það ekki. Ég er giftur
henni. það er ekki auðvelt að slíta gömlu
og grónu sambandi, jafnvel þó að það sé
manni einskis virði lengur. Hún tekur á
móti mér eins og fólki, sem kemur til að
betla fé til góðgerðarstarfsemi.
—Ég veit ekki, hvað Róbert myndi
segja. sagði Sara hugsi. — Hann er að
vissu leyti háður mér. Það er ég. sem
afla meirihlula teknanna, nýt meiri
virðingar, hann hefur aldrei náð langt.
Raunverulega er það ég. sent sé fjöl-
skyldunni farboða. Það má vera, að
hann geti sætt sig við samband okkar. ef
hann héldi núverandi stöðu sinni innan
fjölskyldunnar.
Hún beygði sig yfir borðið og tók i
hönd hans. Hún hélt fast um höndina,
neglurnar særðu holdið. Þannig hafði
hún aldrei gert áður.
— Hver er þriðji valkosturinn?
Hann beit í brauðið: — Við getum
farið frá þeim. sagði hann og tuggði
hægt.
Húnsagði: — Það líst mér bestá.
Hann horfði á hana. Hún horfði ofan
í gólfið. Takið um hönd hans linaðist.
hún dró hana til sin og lagði hendurnar
þunglega I kjöltu sína.
— Mér datt i hug. að þu myndir segja
þetta, sagði hann.
— Já. Ég hefi viljað það frá byrjun.
— Þú ert galin. Það er nreinasta óráð.
— Já.
— Það kostar svo mikla erfiðleika. Það
verður svo margt, sem þarf að gera,
pappirar. lögfræðingar, skipti, allt
mögulegt...
— Já. Ég vil fá börnin.
— Ég er alls ekki viss um. að ég vilji fá
börnin þin. sagði hann. Hún horfði
27. TBL. VIKAN25