Vikan - 06.07.1978, Blaðsíða 15

i tekur eftir í fari kvenna?"
„Heimur án kvenna
væri nöturlegur"
VILMUNDUR GYLFASON
menntaskólakennari:
Það er sennilega ekki hægt að svara þessu
öðru vísi en að kunningjarnir fari að lesa í
svarið. Ef ég segði kannski, að konur ættu
að vera stórar og feitar, en konan mín væri
litil og mjó, eða ef ég segði, að konur ættu
að vera litlar og mjóar og konan mín væri
stór og feit, þá kæmu kunningjar til mín og
segðu: Nú, það er svona. Og ef ég lýsti
konunni minni, þá kæmu einhverjir aðrir
og segðu: Jahá. Og ef lýsingin kæmi ein-
hvers staðar nálægt móður minni, þá
kæmu einhverjir, sem hafa lesið In-
troduction to Sigmund Freud í styttri
útgáfu og segðu: Sagði ég ekki.
Af öllu samanlögðu, þá er ekki hægt að
svara þessu öðru vísi en að koma með
einhverjum hætti upp um sálarflækjurnar,
og ég ætla ekkert að fara að koma upp um
sálarflækjurnar. ídeala konan má gjarnan
vera svolítið hugguleg. Hún má vera
stórgreind og allt að því ólæs. Hún má
helst ekki vera alkóhólisti og helst ekki
templari. Heimur án kvenna væri heldur
nöturlegur, og, að ég held, heimur án karla
líka.
Þetta er held ég allt og sumt.
„Jákvæðast að sjá
konu, sem ekki hefur
fegurð af Guðs náð"
HEIÐAR JÓNSSON;
sölumaður:
Það eru í rauninni mörg svör við þessari
spurningu. Oft tekur maður einmitt eftir
konum vegna mismunandi sérkenna, i
klæðaburði eða þá í útliti, þannig að ég
verð að svara þessu í nokkrum sundur-
liðuðum atriðum:
1. Fallegri konu tekur maður eftir vegna
fegurðar hennar, og þá fyrst eftir þeim
atriðum, sem gera hana fullkomna — en
engin erfullkomin.
2. Vel klæddri og snyrtri konu tekur
maður eftir vegna framantalinna atriða.
3. Oft tek ég eftir konum, sem hafa
fegurðina, en ekki tæknina að láta hana
sjást.
4. Jákvæðast er að sjá konu, sem ekki
hefur fegurð af guðs náð, en notar
kunnáttu sína og persónuleika sinn, þannig
að hún skákar þeim fögru.
5. Það, sem heillar mig mest við fyrstu
sýn, er kona, sem með framkomu sinni og
útliti skapar heildarmynd, þar sem saman
fer smekkvísi og fágun, og það, að kunna
að umgangast aðra, svo vel á fari.
„Kannski
það sé
holda-
FLOSI ÓLAFSSON,
leikari:
í fari kvenna? Ég held, að ég taki fyrst eftir
því sama í fari kvenna, og því, sem ég tek
fyrst eftir í fari alls fólks. Sona hvort fyrir-
brigðið sé á einhvern hátt manneskjulegt
eða ekki. Maður tekur eftir því, hvort
persónan er á einhvern hátt áhugaverð eða
ekki, og þá má einu gilda, hvort þar fer
strákur eða stelpa, kall eða kelling.
Ég held ég geti varla talist neitt af-
brigðilegur, þó mér finnist meira gaman að
virða kvenfólk fyrir mér en karlmenn. Það
er einhvern veginn eitthvað, sem heillar
mig meira í fari kvenna en fari karla —
kannski það sé holdafarið.
Ég er líka að verða svolítið kallalegur —
hánka sjálfan mig stundum i því að kíkja
e.t.v. úr hófi fram á eftir ungum og
fallegum vegfarendum af veikara kyninu.
Svo er ég líka dálítið hégómlegur og athuga
það stundum í fari fólks, líka kvenna, hvort
því finnist ég eitthvað áhugaverður. En að
fólki finnist ég áhugaverður, skeður sára-
sjaldan núorðið, sérstaklega þegar kvenfólk
á í hlut.
Raunar er nú svo komið, að það eru ekki
nema tvær tegundir af konum, sem sýna
mér teljandi áhuga, en það eru smábörn,
sem ekki eru búin að fá dóntgreindina, og
gamlar konur, sem búnar eru að missa
hana.
En sem sagt: Það fyrsta, sem ég tek eftir í
fari kvenna, er það sama og karla og fólks
yfirleitt. Eða eins og amma mín sagði:
Maður tekur fyrst eftir því í fari fólks,
hvort það hefur vonda eða góða návist.
27. TBL. VIKAN 15