Vikan - 06.07.1978, Síða 20

sig við hana, ef hann fengi hana í hend-
urnar?”
„Það hugsa ég. En einhver gerði mis-
tök, og sendi afrit af skýrslunni tii Ang-
elis. Þá vissi hann. að Moddy vissi af
honum. Fyrsta smugan, sem við feng-
um, var þegar Moody nefndi nafnið
„Don Vinton"."
„„Stóri maðurinn" i Cosa Nostra?"
„Jamm. Af einhverri ástæðu ætlaði
einhver i Cosa Nostra að gera útaf við
Stevens."
„Hvernig tengdirðu Angeli við Cosa
Nostra?"
„Ég fór aftur að tala við kaupmenn-
ina. sem Angeli hafði verið að ógna.
Þegar ég minntist á Cosa Nostra urðu
þeir ofsahræddir. Angeli vann fyrir eina
Cosa Nostra fjölskylduna, en hann var
orðinn gráðugur og var í smávegis einka-
kúgun fyrir sjálfan sig."
„Hvers vegna ætti Cosa Nostra að
vilja drepa dr. Stevens?" spurði Sullivan.
„Ég veit það ekki. Við erum að reyna
margar leiðir." Hann varpaði öndinni
þreytulega. „Tvennt hefur gengið illa
hjá okkur. Angeli slapp frá mönnunum,
sem við létum elta hann, og dr. Stevens
stakk af frá spitalanum áður en ég gat
varað hann við Angeli og veitt honum
vernd.”
Það kom Ijós á skiptiborðið. Simsvari
tók við simtalinu og hlustaði andartak.
„Bertelli varðstjóri."
Bertelli greip simtólið. „Bertelli hér."
Hann hlustaði þögull. og lagði siðan
hægt á. Hann snéri sér að McGreavy.
„Þeir eru búnir að tapa slóðinni.”
TUTTUGASTI OG ANNAR KAFLI.
Anthony DeMarco hafði mana.
Judd fann fyrir brennandi valdi per-
sónuleika hans þvert yfir herbergið líkt
og bylgjum, sem brotnuðu á honum eins
og eiginlegt afl. Anne var ekki að ýkja,
þegar hún sagði að maðurinn hennar
væri myndarlegur.
DeMarco hafði sígilt rómanskt andlit
með fulkomlega mótaðan hliðarsvip,
kolsvört augu og aðlaðandi gráar rákir i
dökku hárinu. Hann var á miðjum fer-
tugsaldri, hávaxinn og spengilegur, og
hreyfði sig með iðandi dýrslegum þokka.
Rödd hans var djúp og seiðandi. „Má
bjóða þér eitthvað að drekka, læknir?”
Judd hristi höfuðið. heillaður af
manninum, sem hann stóð andspænis.
Hver sem væri hefði svarið, að De
Marco væri fullkomlega eðlilegur. Töfr-
andi maður. hinn fullkomni gestgjafi.
sem heilsaði heiðursgesti sínum.
Þeir voru fimm I veglega skreyttu
bókasafninu: Judd, MeMarco, Angeli,
og mennirnir tveir. sem höfðu reynt að
drepa Judd i íbúð hans. Rocky og Nick
Vaccaro. Þeir höfðu slegið hring um
Judd. Hann sá fyrir sér andlit óvina
sinna. og fann til einkennilegrar
ánægju þess vegna. Loks vissi hann, við
hverja hann átti að etja. Ef þar var þá
rétt að orði komist. Hann var genginn i
gildru Angelis. Enn verra. Hann hafði
hringt til Angelis, og boðið honum að
koma og sækja sig! Angeli — Júdasinn,
sem hafði leitt hann hingað til slátrunar.
DeMarco horfði á hann með miklum
áhuga og svört augu hans voru rannsak-
andi. „Ég hef heyrt mikið um þig,” sagði
hann.
Judd sagði ekkert.
„Þú verður að afsaka, að ég lét flytja
þig hingað á þennan hátt. en það er
nauðsynlegt að spyrja þig nokkurra
spurninga." Hann brosti afsakandi, og
hlýjan streymdi frá honum.
Judd vissi, hvað nú var í vændum, og
hugur hans þaut fram á við.
„Um hvað rædduð þið konan min, dr.
Stevens?"
Judd gerði rödd sina undrandi. „Kon-
an þin? Ég þekki ekki konuna þina."
DeMarco hristi höfuðið ásakandi.
„Hún hefur komið á skrifstofu þína
tvisvar í viku síðustu þrjár vikurnar."
Judd gretti sig, hugsandi á svip. „Ég
hef engan sjúkling, sem heitir De-
Marco. . .. ”
ANDLIT
ÁN GRÍMU
DeMarco kinkaði kolli skilningsrikur.
„Hún hefur ef til vill notað annað nafn.
Kannski nafnið. sem hún bar áður en
hún gifti sig. Blake — Anne Blake."
Judd gætti þess vandlega að sýna
undrun. „Anne Blake?”
Vaccaro-bræðurnir tveir færðu sig
nær.
„Nei," sagði DeMarco hvasst. Hann
snéri sér að Judd. Allur vingjarnleiki var
af honum strokinn. „Ef þú reynir eitt-
hvað að leika með mig, læknir. þá geri
ég við þig hluti. sem þú myndir ekki trúa
aðóreyndu."
Judd leit i augu hans, og trúði honum.
Hann vissi. að lif hans hékk á bláþræði.
Hann neyddi sig til að þykjast móðg-
aður. „Þú getur gert það sem þér þókn-
ast. Ég hafði ekki hugmynd um það að
Anne Blake væri eiginkona þin, fyrr en
rétt i þessu.”
„Það gæti verið satt," sagði Angeli.
„Hann —."
DeMarco virti Angeli ekki viðlits.
„Um hvað töluðið þið konan mín i þrjár
vikur?"
Nú var stund sannleikans upp runnin.
Frá þvi andartaki. sem Jud sá bronshan-
ann á þaki hússins, féll síðasti bitinn i
myndaþrautinni á sinn stað. Anne hafði
ekki ætlað að láta kála honum. Hún var
fórnarlamb, rétt eins og hann sjálfur.
Hún hafði gifst Anthony DeMarco. efn-
uðum eiganda byggingafyrirtækis, án
þess að hafa hugmynd um það, hver
hann i rauninni var. Siðan hlaut eitt-
hvað að hafa gerst, sem vakti hjá henni
grunsemdir um að maður hennar væri
ekki það, sem hann virtist vera, að hann
væri flæktur í eitthvað skuggalegt og
hræðilegt. Þar sem hún hafði engan til
að tala við, snéri hún sér til sálfræðings.
ókunnugs manns, sem hún gæti trúað
fyrir þessu. En grundvallartryggð
hennar við mann sinn hafði varnað
henni að tala um leyndarmál manns síns
i skrifstofu Judds.
„Við ræddum svo sem ekki um
margt." sagði Judd rólega. „Konan þin
neitaði að segja mér, hvað væri að hjá
henni."
Svört augu DeMarcos hvildu á hon-
um. rannsakandi, tortryggin. „Þú verð-
ur að segja mér eitthvað betra en þetta."
DeMarco hlaut að hafa fyllst skelf-
ingu. þegar hann komst að þvi að kona
hans gekk til sálfræðings — kona for-
ystumanns i La Cosa Nostra. Það var
ekki að undra, að DeMarco hefði drepið
til að reyna að ná i skýrslur Anne.
„Það eina, sem hún sagði mér," sagði
Judd, „var að henni liði illa vegna ein-
hvers, en að hún gæti ekki rætt það.”
„Það tók tiu sekúndur.” sagði
DeMarco. „Ég hef skrá yfir hverja ein-
ustu minútu. sem hún eyddi í skrifstofu
þinni. Hvað talaði hún um allan þann
— Báðuð þér um lítinn leigubíl, herra minn?
tíma, sem vantar upp á vikurnar þrjár?
Hún hlýtur að hafa sagt þér, hver ég er."
„Hún sagði, að þú ættir byggingarfyr-
irtæki."
DeMarco horfði kuldalega á hann.
Judd fann fyrir svitanum. sem perlaði
fram á enni hans.
„Ég hef verið að lesa mér til um sál-
greiningu. læknir. Sjúklingurinn talar
um allt, sem honum kemur til hugar."
„Það er hluti lækningarinnar," sagði
Judd blátt áfram. „Þess vegna gat ég
ekkert gert fyrir frú Blake — frú De-
Marco. Ég hafði i hyggju að vísa henni
frá sem sjúklingi."
„En þú gerðir það ekki.”
„Ég þurfti þess ekki. Þegar hún kom
til mín siðasta föstudag, sagði hún mér.
að hún væri á leið til Evrópu."
„Anne skipti um skoðun. Hún vill
ekki fara með mér til Evrópu. Veistu
hvers vegna?”
Judd leit á hann. Hann varð raun-
verulega undrandi. „Nei.”
„Þin vegna, læknir."
Hjarta Judds tók kipp i brjósti hans.
Hann gætti þess vandlega, að halda rödd
sinni hlutlausri. „Ég skil þig ekki."
„Auðvitað gerirðu það. Við Anne töl-
uðum lengi saman i gærkvöldi. Hún
heldur. að hjónaband okkar hafi verið
mistök. Hún er ekki lengur hamingju-
söm með mér vegna þess að hún heldur
að hún sé hrifin af þér." DeMarco hvisl-
aði nánast dáleiðandi. „Ég vil. að þú seg-
ir mér allt, sem gerðist þegar þið voruð
tvö ein í skrifstofu þinni, og þegar hún lá
á legubekknum þinum.”
Judd reyndi að hafa vald á þeim
blönduðu tilfinningum, sem þutu um
huga hans. Henni var ekki sama! En að
hvaða gagni kom það hvort sem
var? DeMarco horfði á hann, og beið
svars. „Það gerðist ekkert. Ef þú hefur
lesið þér til um sálgreiningu. þá veistu,
að allir kvensjúklingar verða fyrir til-
finningabreytingu. Fyrr eða siðar halda
þær allar. að þær séu ástfangnar af
lækninum sinum. Það er bara tímabils-
ástand."
DeMarco fylgdist náið með honum.
ogsvört augu hans störðu í augu Judds.
„Hvernig vissirðu, að hún gekk til
mín?" spurði Judd kæruleysislega.
DeMarco leit andartak á Judd. og
gekk siðan að stóru skrifborði þar sem
hann tók upp flugbeittan bréfahnif, i lag-
inu eins og rýting. „Einn manna minna
sá hana fara inn í húsið. Þar eru margir
ungbarnalæknar. og þeir héldu, að hún
væri máski að leyna mig einhverju i þá
áttina. Þeir eltu hana að skrifstofu
þinni.” Hann snéri sér að Judd. „Það
kom mjög á óvart. Þeir komust að þvi,
að hún gekk til sálfræðings. Eiginkona
Anthony DeMarco að segja hausalækni
frá einkamálum sínum."
„Ég sagði þér, að hún hefði ekki —
Rödd DeMarco var mjúk. „Com-
missione hélt fund. Þeir greiddu atkvæði
á þá leið að ég dræpi hana, eins og hvern
annan svikara." Hann gekk fram og aft-
ur og minnti Judd á hættulegt dýr i búri.
20VIKAN 27. TBL.