Vikan - 31.08.1978, Blaðsíða 34

mína. Mann, sem getur þegið og gefið.
En eins og samband okkar er, þá ... Nei,
ég get ekki látið nota mig, ég þoli ekki
þetta ástand lengur.
Það var farið að birta af degi, þegar
hann ók henni heim. Allt var grátt og
ömurlegt. Þegar hún fór út úr bilnum,
reyndi hann að taka hana í faðminn, en
hún hristi hann af sér og hraðaði sér inn
í húsið. Þessu var lokið.
Henni kom ekki dúr á auga alla
nóttina. örvæntingin heltók hana, hún
lá og starði upp í loftið, augun voru þurr
og brennandi. Aldrei hafði hún fundið
svona sárt til. Henni fannst óbærilegt að
hugsa til þess að missa hann. Þetta var
alls ólikt því, þegar hún lauk sambandi
sínu við Mikael. Það hafði verið léttir að
taka loks ákvörðun um að slíta hálf-
volgu sambandi, sem hvorugu var til
góðs.
FaÐIR hennar fann strax, að
eitthvað amaði -að. Hún hafði breyst
mikið við að kynnast Axel, og hann
hafði vonað, að kynni þeirra færðu
henni lífsfyllingu og áhuga á lífinu á
ný. En nú var hún aftur eins og áður en
þau Axel hittust. Þegar vika var liðin,
sagði hann við morgunverðarborðið: —
Þú ættir að taka þér frí, Súsanna. Farðu
eitthvað í ferðalag.
—Ég þarf ekkert frí, sagði hún og setti
upp ólundarsvip., Hún vissi vel, að hún
hagaði sér eins og smákrakki.
Þegar hún kom heim um kvöldið, var
faðir hennar ókominn heim. Hún fann
bréfmiða frá honum, þar sem hann
sagðist verða úti um kvöldið. Hún var
fegin að geta verið ein, ósjálfrátt varð
henni litið í spegilinn í forstofunni og
hrökk við, þegar hún sá, hve andlit
hennar var þreytulegt og tekið. Ósjálf-
rátt leit hún svo á símann.
Hringdu til hans, hugsaði hún.
Reyndu að vinna hann aftur, vertu ekki
svona fordómafull ogbarnaleg.Hún stóð
á miðju gólfi, umkomulaus og tvistíg-
■■■
5 manna bifreiö.
Mjög góöir aksturseiginleikar.
Framhjóladrifinn,
sjálfstœö fjöörun á öllum hjólum,
sparneytinn og meö hin viöurkenndu
Peugeot gæöi.
HAFRAFELL H.F.
Vagnhöfða 7,
símar: 85211
85505
UMBOÐ A AKURlyHI:
Víkingur S^F.
Furuvöllum 11.
sími: 21670
AST VIÐ
FYRSTU
SÝN
andi. Hún kipptist við, síminn hringdi
skyndilega. Hún hikaði, áður en hún tók
uppsímtólið.
— Halló, sagði hún dauflega.
— Halló, það er bara ég, sagði hann og
reyndi að vera eðlilegur í rómnum.
Súsan kom ekki upp orði.
Axel hélt áfram. — Faðir þinn hefur
sagt mér, að þú sért á förum, og verðir
að heiman I mánuð. Mér datt i hug,
hvort við gætum drukkið kveðjuskál
einhvers staðar — Hvað segir þú um
það?
Hugsanimar þutu gegnum höfuðið,
henni kom þetta allt á óvart: —Ég veit
ekki vel... Hún vissi ekki, hvað hún átti
að segja. Ef hún segði honum, að hún
væri alls ekki á förum eitt eða annað,
myndi hann draga sig i hlé. En nú var
hann þama í símanum, hún gat ekki
sleppt honum. Loksins, loksins eftir
margra daga bið og hugarvíl. Þetta var
herbragð föður hennar. Að hann skyldi
láta sér detta í hug að segja Axel, að hún
væri að fara i ferðalag! Hún var að
hugsa um að segja honum, að þetta væri
allt saman hreinn tilbúningur, en snérist
hugur um leið. Þvi skyldi hún útskýra
fyrir honum, hvernig væri I pottinn
búið? Best væri að hitta hann núna, láta
sem ekkert væri og hverfa svo næstu
vikur.
Hún hugsaði með sér: Við pabbi
bugum hann í sameiningu. Upphátt
sagði hún blíðlega: — Takk, ég þigg
annars boðið með þökkum. Hvenær
hentar þér?
— Getum við ekki hist I kvöld? spurði
hannákafur.
— Nei, en annað kvöld er ég laus og
liðug.
Hann hugsaði sig um. — Því miður
kemst ég alls ekki þá. En hvað með
miðvikudaginn?
— Það er ágætt, við sláum því þá föstu.
í huganum fagnaði hún, og helst hefði
hún viljað hitta hann strax. En upphátt
sagði hún aðeins: — Við sjáumst þá.
GAR faðir hennar kom heim
seint um kvöldið, hljóp hún á móti hon-
um og faðmaði hann að sér: — Ó, pabbi,
mikið ertu þú framtakssamur.
Hann brosti vandræðalegur á svipinn.
— Tja, hann er duglegasti
aðstoðarlæknirinn, en síðustu viku
hefur hann verið alveg vonlaus.
Gleyminn og utan við sig og ekki til
nokkurs gagns. Ég gat mér þess til, hvað
væri að og sagði eins og af tilviljun, að
þú væri að fara I ferðalag.
Hún þrýsti hönd hans og spurði með
ákafa: — Er þetta satt? Hefur hann
verið utan við sig? Er eins og hann hafi
haft áhyggjur af einhverju? Augu
hennarljómuðu.
— Já, svo sannarlega. Faðir hennar
lagði höndina á öxl hennar, og kyssti
hana létt á kinnina. Hann tautaði
eitthvað fyrir munni sér og hraðaði sér
svo upp á loft, hann vildi ekki koma upp
um sig. — þá yrði allt unnið fyrir gýg.
Endir.
— Er hann orðinn tvítugur?
34VIKAN 35. TBL.